<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?><rss version="2.0"
	xmlns:content="http://purl.org/rss/1.0/modules/content/"
	xmlns:wfw="http://wellformedweb.org/CommentAPI/"
	xmlns:dc="http://purl.org/dc/elements/1.1/"
	xmlns:atom="http://www.w3.org/2005/Atom"
	xmlns:sy="http://purl.org/rss/1.0/modules/syndication/"
	xmlns:slash="http://purl.org/rss/1.0/modules/slash/"
	>

<channel>
	<title>სიახლეები Archives - Instytut Polski w Tbilisi</title>
	<atom:link href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/category/%e1%83%a1%e1%83%98%e1%83%90%e1%83%ae%e1%83%9a%e1%83%94%e1%83%94%e1%83%91%e1%83%98/feed/" rel="self" type="application/rss+xml" />
	<link>https://instytutpolski.pl/tbilisi/category/სიახლეები/</link>
	<description>Kolejna witryna sieci &#8222;Instytuty Polskie&#8221;</description>
	<lastBuildDate>Mon, 10 Feb 2025 10:49:02 +0000</lastBuildDate>
	<language>ka-GE</language>
	<sy:updatePeriod>
	hourly	</sy:updatePeriod>
	<sy:updateFrequency>
	1	</sy:updateFrequency>
	
	<item>
		<title>ზედა სიმონეთში არქეოლოგიური გათხრები 🗓</title>
		<link>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2025/02/10/%e1%83%96%e1%83%94%e1%83%93%e1%83%90-%e1%83%a1%e1%83%98%e1%83%9b%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%94%e1%83%97%e1%83%a8%e1%83%98-%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%a5%e1%83%94%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%92%e1%83%98/?utm_source=rss&#038;utm_medium=rss&#038;utm_campaign=%25e1%2583%2596%25e1%2583%2594%25e1%2583%2593%25e1%2583%2590-%25e1%2583%25a1%25e1%2583%2598%25e1%2583%259b%25e1%2583%259d%25e1%2583%259c%25e1%2583%2594%25e1%2583%2597%25e1%2583%25a8%25e1%2583%2598-%25e1%2583%2590%25e1%2583%25a0%25e1%2583%25a5%25e1%2583%2594%25e1%2583%259d%25e1%2583%259a%25e1%2583%259d%25e1%2583%2592%25e1%2583%2598</link>
					<comments>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2025/02/10/%e1%83%96%e1%83%94%e1%83%93%e1%83%90-%e1%83%a1%e1%83%98%e1%83%9b%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%94%e1%83%97%e1%83%a8%e1%83%98-%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%a5%e1%83%94%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%92%e1%83%98/#respond</comments>
		
		<dc:creator><![CDATA[szymanskaa]]></dc:creator>
		<pubDate>Mon, 10 Feb 2025 10:46:01 +0000</pubDate>
				<category><![CDATA[ისტორია]]></category>
		<category><![CDATA[სიახლეები]]></category>
		<category><![CDATA[#archeologia]]></category>
		<guid isPermaLink="false">https://instytutpolski.pl/tbilisi/?p=2879</guid>

					<description><![CDATA[<p>ზედა სიმონეთის არქეოლოგიური კვლევები (2024 წელი) 2024 წელს პროფესორ კრუკოვსკის სახელობის ინტერდისციპლინურმა კვლევითმა ცენტრმა გააგრძელა არქეოლოგიური კვლევები საქართველოში. გათხრები ჩატარდა პოლონურ-ქართული ინტერდისციპლინური პროექტის ფარგლებში, სახელწოდებით Kutaisi Archaeological Landscape Project (KALP), რომელსაც კრუკოვსკის ცენტრი ახორციელებს საქართველოს კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ეროვნული სააგენტოსთან თანამშრომლობით 2017 წლიდან. აღნიშნული პროექტის ნაწილია პოლონურ-ქართული არქეოლოგიური ექსპედიცია, რომლის ფარგლებში პირველი ერთობლივი მუშაობა პოლონეთის [&#8230;]</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2025/02/10/%e1%83%96%e1%83%94%e1%83%93%e1%83%90-%e1%83%a1%e1%83%98%e1%83%9b%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%94%e1%83%97%e1%83%a8%e1%83%98-%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%a5%e1%83%94%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%92%e1%83%98/">ზედა სიმონეთში არქეოლოგიური გათხრები 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></description>
										<content:encoded><![CDATA[
<p><strong>ზედა სიმონეთის არქეოლოგიური კვლევები (2024 წელი)</strong></p>



<p>2024 წელს პროფესორ კრუკოვსკის სახელობის ინტერდისციპლინურმა კვლევითმა ცენტრმა გააგრძელა არქეოლოგიური კვლევები საქართველოში. გათხრები ჩატარდა პოლონურ-ქართული ინტერდისციპლინური პროექტის ფარგლებში, სახელწოდებით <em>Kutaisi Archaeological Landscape Project</em> (KALP), რომელსაც კრუკოვსკის ცენტრი ახორციელებს საქართველოს კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ეროვნული სააგენტოსთან თანამშრომლობით 2017 წლიდან. აღნიშნული პროექტის ნაწილია პოლონურ-ქართული არქეოლოგიური ექსპედიცია, რომლის ფარგლებში პირველი ერთობლივი მუშაობა პოლონეთის ინსტიტუტთან 2018 წელს დაიწყო.</p>



<p>2024 წელს ექსპედიცია მუშაობდა ზედა სიმონეთის არქეოლოგიურ ძეგლზე, რომელიც ქუთაისიდან რამდენიმე კილომეტრში მდებარეობს. წინასწარი კვლევებით დადგინდა, რომ ეს ადგილი იყო დასახლება, რომელიც არსებობდა ადრეული ბრინჯაოს ხანიდან რომაული პერიოდის გავლენების ჩათვლით, შესაძლოა ადრეულ შუა საუკუნეებამდეც. თუმცა, ზედა სიმონეთში ჩატარებულმა სამაშველო არქეოლოგიურმა კვლევებმა კიდევ ერთხელ გააოცა მკვლევრები და ხელი შეუწყო არა მხოლოდ აღნიშნული დასახლების, არამედ მრავალქრონოლოგიური ნეკროპოლისის აღმოჩენას. გათხრების ტერიტორიაზე აღმოჩენილია სხვადასხვა პერიოდის სამარხები და ქვის შენობის საძირკვლის ფრაგმენტები, რაც ადგილის მრავალფეროვან ისტორიაზე მიუთითებს.</p>



<p>ზედა სიმონეთში აღმოჩენილი სამარხებიდან აღსანიშნავია პიტოსური სამარხები, ქვის კონსტრუქციებით შემოსაზღვრული სამარხები და ორმული სამარხები. პიტოსური სამარხი გულისხმობს დაკრძალვის ტიპს, როდესაც გარდაცვლილს ათავსებდნენ დიდ კერამიკულ ჭურჭელში, პიტოსში, რომელიც ამ მიზნით ორად იყო გაჭრილი. პიტოსის ერთი ნაწილი გამოიყენებოდა კუბოს სახით, მეორე კი &#8211; სახურავად. თავდაპირველად, პიტოსები გამოიყენებოდა საკვების, წყლის, ზეთის ან მარცვლეულის შესანახად, მაგრამ ბევრი ძველი კულტურის, განსაკუთრებით ხმელთაშუა ზღვის აღმოსავლეთ ნაწილსა და კავკასიაში, ისინი ტრაპეზისა და სამარხისთვისაც იყენებდნენ. პიტოსში დაკრძალვა ხშირად მიუთითებდა გარდაცვლილის შედარებით მაღალ სოციალურ და მატერიალურ სტატუსზე.<br>ზედა სიმონეთში აღმოჩენილი პიტოსური სამარხი I-II საუკუნეებით თარიღდება, რაც დასტურდება კოლხეთში რომაული გავლენების პერიოდისთვის დამახასიათებელი სამარხის ინვენტარით. პიტოსში ნაპოვნია ორი ადამიანის ძვლები, რაც მიუთითებს პიტოსის მეორედ გამოყენებაზე. პირველი დაკრძალვის ძვლები გადანაცვლებული იყო, რათა ადგილი დაეთმო მეორე სხეულისთვის. პიტოსში ასევე აღმოჩნდა რკინის მოღუნული დანა (სიგრძით 30 სმ-ზე მეტი), ბრინჯაოს სამაჯურები და ბეჭედი, კარგად შემონახული ბრინჯაოს სანაჭერი, რკინის სამაგრი, ბრინჯაოს ზანზალაკები, მინის პასტის მძივები და რამდენიმე ჭურჭელი, მათ შორის ერთ-ერთი მთლიანად შემონახული მოხატული ჭურჭელი.</p>



<p>პიტოსური სამარხის გარდა, ზედა სიმონეთში აღმოჩენილია ორმული სამარხები, რომლებიც არალეგალური სამთო მოღვაწეობით დაზიანებული იყო. ერთ-ერთში ნაპოვნია ადამიანის ძვლები, მათ შორის თავის ქალა და ხერხემლის ზედა ნაწილი. ეს სამარხიც I-II საუკუნეებით თარიღდება. სამარხის ინვენტარში შედიოდა მთლიანად შემონახული შავი, გაპრიალებული ჭურჭელი და დაახლოებით 200 მინის პასტის მძივი, რომლებიც გარდაცვლილის კისერზე იყო განთავსებული. სამწუხაროდ, ნაწილი ინვენტარისა გაქრა ან განადგურდა XX საუკუნეში, რაც დაკავშირებულია ძეგლის გაძარცვასთან და უკანონო მანგანუმის მოპოვების მცდელობებთან.</p>



<p>ზედა სიმონეთში ჩატარებულმა პირველმა კვლევებმა ხელი შეუწყო რეგიონის ისტორიისა და კულტურის უკეთ გაგებას, აგრეთვე ადგილის მრავალშრიანი ისტორიის ჩვენებას. კვლევები განხორციელდა პოლონეთის ინსტიტუტის (თბილისი), თერჯოლის მუნიციპალიტეტის მერის მანუჩარ რობაქიძის, მერის პირველი მოადგილის ზვიად ბაზაძის და თერჯოლის კულტურის, ხელოვნებისა და ტურიზმის ცენტრის დირექტორის, სოსო დავითაძის დახმარებით. სწორედ მათი თანადაფინანსებით განხორციელდა სამაშველო კვლევები ზედა სიმონეთში 2024 წლის სეზონზე</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2025/02/10/%e1%83%96%e1%83%94%e1%83%93%e1%83%90-%e1%83%a1%e1%83%98%e1%83%9b%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%94%e1%83%97%e1%83%a8%e1%83%98-%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%a5%e1%83%94%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%92%e1%83%98/">ზედა სიმონეთში არქეოლოგიური გათხრები 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></content:encoded>
					
					<wfw:commentRss>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2025/02/10/%e1%83%96%e1%83%94%e1%83%93%e1%83%90-%e1%83%a1%e1%83%98%e1%83%9b%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%94%e1%83%97%e1%83%a8%e1%83%98-%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%a5%e1%83%94%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%92%e1%83%98/feed/</wfw:commentRss>
			<slash:comments>0</slash:comments>
		
		
			</item>
		<item>
		<title>ნაწყვეტი ოლგა ტოკარჩუკის ახალი რომანიდან „ემპუსების ნადიმი “ 🗓</title>
		<link>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2025/01/22/%e1%83%9c%e1%83%90%e1%83%ac%e1%83%a7%e1%83%95%e1%83%94%e1%83%a2%e1%83%98-%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%92%e1%83%90-%e1%83%a2%e1%83%9d%e1%83%99%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%a9%e1%83%a3%e1%83%99%e1%83%98%e1%83%a1/?utm_source=rss&#038;utm_medium=rss&#038;utm_campaign=%25e1%2583%259c%25e1%2583%2590%25e1%2583%25ac%25e1%2583%25a7%25e1%2583%2595%25e1%2583%2594%25e1%2583%25a2%25e1%2583%2598-%25e1%2583%259d%25e1%2583%259a%25e1%2583%2592%25e1%2583%2590-%25e1%2583%25a2%25e1%2583%259d%25e1%2583%2599%25e1%2583%2590%25e1%2583%25a0%25e1%2583%25a9%25e1%2583%25a3%25e1%2583%2599%25e1%2583%2598%25e1%2583%25a1</link>
		
		<dc:creator><![CDATA[szymanskaa]]></dc:creator>
		<pubDate>Wed, 22 Jan 2025 11:39:42 +0000</pubDate>
				<category><![CDATA[ლიტერატურა]]></category>
		<category><![CDATA[მოვლენები]]></category>
		<category><![CDATA[სიახლეები]]></category>
		<category><![CDATA[literatura]]></category>
		<category><![CDATA[tłumaczenia]]></category>
		<guid isPermaLink="false">https://instytutpolski.pl/tbilisi/?p=2883</guid>

					<description><![CDATA[<p>პოლონურიდან თარგმნა კატია ვოლტერსმა რეზინის ბოტებსა და მოსასხამებში გამოწყობილი ვილი ოპიცი და რაიმუნდი სახლის უკანა ეზოში იდგნენ. თავზე ფართოფარფლიანი საწვიმარი ქუდები ეხურათ და ხელში ტირიფის წნელის მსუბუქი კალათები ეჭირათ. ვოინიჩი შემთხვევით გადაეყარა მათ. მარტო გასეირნება უნდოდა. სალონში ახლომდებარე სამთო თავშესაფრების ემბლემებით მოხატული რკინისწვეტიანი ხელჯოხი აიღო და იფიქრა, უკანა ეზოდან ყველასგან მალულად გავალო, მაგრამ არ გამოუვიდა. [&#8230;]</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2025/01/22/%e1%83%9c%e1%83%90%e1%83%ac%e1%83%a7%e1%83%95%e1%83%94%e1%83%a2%e1%83%98-%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%92%e1%83%90-%e1%83%a2%e1%83%9d%e1%83%99%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%a9%e1%83%a3%e1%83%99%e1%83%98%e1%83%a1/">ნაწყვეტი ოლგა ტოკარჩუკის ახალი რომანიდან „ემპუსების ნადიმი “ 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></description>
										<content:encoded><![CDATA[
<p><strong>პოლონურიდან თარგმნა კატია ვოლტერსმ</strong><strong>ა</strong></p>



<p></p>



<p>რეზინის ბოტებსა და მოსასხამებში გამოწყობილი ვილი ოპიცი და რაიმუნდი სახლის უკანა ეზოში იდგნენ. თავზე ფართოფარფლიანი საწვიმარი ქუდები ეხურათ და ხელში ტირიფის წნელის მსუბუქი კალათები ეჭირათ. ვოინიჩი შემთხვევით გადაეყარა მათ. მარტო გასეირნება უნდოდა. სალონში ახლომდებარე სამთო თავშესაფრების ემბლემებით მოხატული რკინისწვეტიანი ხელჯოხი აიღო და იფიქრა, უკანა ეზოდან ყველასგან მალულად გავალო, მაგრამ არ გამოუვიდა. ახლა ისღა დარჩენოდა, ეს მოულოდნელი იმედგაცრუება როგორმე დაემალა. – ისე გამოიყურებით, ბატონებო, თითქოს სოკოს საკრეფად მიდიოდეთ, – თქვა და ჩაიცინა, თუმცა თვითონვე მიხვდა, რომ ეს ჩაცინება მთლად ბუნებრივი არ იყო. ოპიცმა და რაიმუნდმა ერთმანეთს ისე გადახედეს, თითქოს ამ მზერით ერთმანეთთან შეთანხმების უხილავი ძაფი გააბეს და რაღაც ძალიან კარგი მოიფიქრეს. – დიახ, ნამდვილად სოკოს საკრეფად მივდივართ, – თქვეს ერთხმად, და თითქოს ამ სპონტანურ და გულწრფელ წინადადებას მატერიალურ სამყაროში აუცილებლად კონკრეტული შედეგი უნდა მოჰყოლოდა, ვილი ოპიცმა იქვე დასძინა: – ჩვენთან ერთად წამოსვლას ხომ არ ინებებთ? ვოინიჩმა უარის სათქმელად ვერაფერი მოიმიზეზა. ზუსტი სასეირნო მარშრუტი არ ჰქონია დაგეგმილი, ითვალისწინებდა, რომ „ყველაფერი შეიძლებოდა მომხდარიყო“. ახლაც იფიქრა, რომ ეს შეთავაზებაც სწორედ ერთ-ერთი იმ მოსახდენთაგანი იყო. ამიტომ ვილის და რაიმუნდს თანხმობის ნიშნად თავი დაუკრა და უხმოდ აედევნა. ტყეში შესვლამდე ვილიმ მოულოდნელად უბიდან „შვერმერაით“ სავსე ბოთლი ამოაძვრინა. რამდენიმე ყლუპით რომ მომაგრდნენ, უცებ სამივეს უცნაური მღელვარება დაეუფლა, რადგან აღმოაჩინეს, რომ საუცხოო ყვითელი მელისკუდებით მოფენილ ტყისპირა მდელოზე იდგნენ. ვოინიჩის თვალს დიდი დრო არ დასჭირვებია ჩამოცვენილი ფოთლებისა და სოკოების ერთმანეთისგან გასარჩევად. უამრავი სოკოს დანახვით</p>



<p>აღფრთოვანებულსა და გულაჩუყებულს თვალებზე ცრემლი მოადგა, მოულოდნელად მუხლებზე დაეცა და ხავსის ფუმფულა ხალიჩაზე გამალებით შეუდგა მელისკუდების კრეფას. თანამგზავრებს რომ გახედა, დაინახა, რომ ისინიც ზუსტად მასავით დაჩოქილები მუხლისთავებით დახოხავდნენ და სოკოს ისე მარდად აგროვებდნენ, რომ სულ მალე კალათებს პირამდე აავსებდნენ. თუმცა ამდენი სოკოს თან წაღებას ალბათ ვერ შეძლებდნენ. ცოტა ხანში ოპიცი მდელოზე დაჯდა, ჯერ თვითონ მოიყუდა „შვერმერაი“ ბოთლიდან, მერე თანმხლებთ გაუწოდა და კმაყოფილმა ჩაილაპარაკა: – მეფური ვახშამი გვექნება, უკეთესს კაცი ვერც კი ინატრებდა. მარტო ნაღებიღა გვჭირდება. ვილი და რაიმუნდი ადგილობრივ კილოზე ბაასობდნენ. ვოინიჩი სოკოს კრეფაში იყო გართული და მათი ნალაპარაკევი თითქმის არ ესმოდა. ხელს წამდაუწუმ იწვდიდა კალათისკენ და შიგ ერთმანეთზე უკეთეს სოკოებს ყრიდა. რაც უფრო მაღლა მიიწევდნენ მთის ფერდობზე, ტყეც სულ უფრო ხშირდებოდა და ახლა უკვე ხავსის სოკო ჭარბობდა, ხოლო როცა წიფლის ტევრში შევიდნენ, იქ უამრავი დათვის სოკო დახვდათ. ოპიცსა და რაიმუნდს ამ საუცხოო სოკოთა სიმრავლე დიდად არ აღელვებდათ. მხოლოდ ვოინიჩი დახტოდა სიხარულისგან და აღტყინებული წვრილი ხმით გაჰკიოდა. ბოლოს საერთოდ განზე გადგა და ხეს ამოეფარა, რომ მაისური გაეხადა და ახლა ის გაევსო დაკრეფილი სოკოთი. ჩამოცვენილი ფოთლების ხელჯოხის წვეტით ქექვისას მან უცბად გააცნობიერა, რომ აქაც ხარისფაშვას ეძებდა, თავისი ბავშვობის სოკოს. ის და მამა მთელი დღე ტყე-ტყე დახეტიალებდნენ ბუნების ამ ულამაზესი, იდუმალი ნობათის მოსაძებნად, რომელსაც გემოთი ვერც ერთი სოკო ვერ შეედრებოდა. მერე გულით უნდოდა, გლიცერიას დახმარებოდა და ხმელი ფოთლების, წიწვებისა და მიწისგან გაესუფთავებინა სოკოები, თან მათი დაჭმუჭნილი ქუდების ქვეშ ეჭვრიტინა, მაგრამ მამა ამის სასტიკი წინააღმდეგი იყო. კალათას სამზარეულოში რომ დადგამდნენ, სოკოსთვის გლიცერიას უნდა მიეხედა, მას კი, მშობლის ბრძანებით, ხელწერის დასახვეწად „ტრილოგიის“ მოზრდილი ფრაგმენტების გადაწერაში უნდა ევარჯიშა. ამასობაში უკან ჩამორჩენილმა ვოინიჩმა შორიდან შენიშნა, რომ მისი თანამგზავრები ტყის მდელოზე გასულიყვნენ და ახლა იქ აგროვებდნენ რაღაცას უხმოდ, სახეზე კი აღელვება ეტყობოდათ. – ეს უცნაურობა რაღაა? – იკითხა ახლოს მისულმა, მაგრამ პასუხი არ მიუღია. ოპიცი და რაიმუნდი დიდი სიფრთხილითა და მონდომებით ორ-ორი თითით კრეფდნენ წვრილ ფეხზე მდგარ პაწია უსახურ სოკოებს. ვოინიჩმა ჩაიმუხლა და ახლოდან დააკვირდა ამ ფერმკრთალ ჩია ქმნილებებს, რომელთაც სუსტ ფეხებზე მორუხო ქუდები ჩამოეცვათ. – ნაყენისთვის მჭირდება, – თქვა ოპიცმა, ისე რომ მისკენ არ გაუხედავს, – „შვერმერაისთვის“. აჰა, აი, თურმე როგორ გამოიყურება „შვერმერაისთვის“ საჭირო სოკო, გაიფიქრა ვოინიჩმა</p>



<p>და ხელი გაიწვდინა დასახმარებლად. – რა ჰქვიათ? – სხვადასხვანაირად ვეძახით – ხან კონუსურ თავტვლიპინებს, ხან, უბრალოდ, ჩვენს ადგილობრივ საყვარელ ტვლიპინებს, – მიუგო ოპიცმა და გაიცინა. ვოინიჩმა პირველად შეამჩნია მისი დიდი, მეჩხერი კბილები. ვოინიჩი კვლავ სიამოვნებით ჩაერთო სოკოს კრეფაში და ცოტა ხანში კალათებში დიდ სოკოებს შორის დარჩენილი თავისუფალი ადგილები ამოევსო ამ გრძელი და წვრილფეხა ნაზი ქმნილებებით, მართლაც რომ დახვეწილი და ძვირფასი სოკოსამკაულებით, რომელთაც ესოდენ ცნობილი ადგილობრივი სასმლის დასამზადებლად იყენებდნენ. ვოინიჩს შარვლის დასვრა თუ დასველება აღარ ადარდებდა, მან რბილ ხავსზე თამამად მოიკეცა ფეხი და კიდევ ერთხელ ახლოდან დააკვირდა ახალგაცნობილ ცეროდენებს. დიდრონ დათვის სოკოებსა და მშვენიერ უხვნაკეცა ქუდიან ხავსის სოკოებთან შედარებით, მათ ქუდებს, თუ შეიძლება ასე ითქვას, მეტისმეტად საბრალო და შეშინებული იერი ჰქონდათ. ეს მშიშარა, სუსტი და მყიფე ქუდები, თითქოს ადამიანის ნაბიჯის მოახლოებაზეც კი თრთოდნენ, თითის ოდნავ მოუხეშავი მიკარება მათ ნაზ ქუდს, არა, ქუდს კი არა, უფრო ალბათ, ჩაჩს, რომელსაც ახალშობილ ბავშვებს ახურავენ ხოლმე, მყისვე აზიანებდა. ისინი მოწყვეტისთანავე იწყებდნენ გაფუჭებას, ჩაჩის ქვედა მხარე შავდებოდა, ისეთ სახეს იღებდნენ, თითქოს სიბერე ამ სახეობის თანდაყოლილი თვისება იყო. მაგრამ როდესაც ორ თითს ფეხში წაავლებდი მოსაწყვეტად, მაშინვე იგრძნობდი მოულოდნელ სიმკვრივეს, მატერიის მიერ გაწეულ წინააღმდეგობას, რომელსაც მოსაჩვენებლად ჰქონდა იოლად დასაზიანებელი სოკოს ფორმა; დიახ, მასში ბუნებაში ესოდენ გავრცელებული, შენიღბული და სუსტისთვის დამახასიათებელი ძალა ჩაბუდებულიყო, რათა მნახველი შეცდომაში შეეყვანა. და რომ არა მისი არსებობა, სამყარო მხოლოდ ძლიერი, გემრიელი, ლამაზი და უნაკლო ეგზემპლარებით – მხოლოდ დათვის სოკოებით იქნებოდა წარმოდგენილი. ოპიცი თავის ტლანქ თითებს სოკოს ქუდქვეშ ჰკიდებდა და ფრთხილად ქაჩავდა მიწიდან, მერე კი ძვირფასი ნივთივით მოწიწებით დებდა კალათში. ვოინიჩი ცდილობდა, მისთვის მიებაძა და თან კითხვებს უსვამდა. აინტერესებდა, რამდენ ლიქიორს დაამზადებდა მოკრეფილი სოკოსგან, ან, საერთოდ, როგორ აყენებდნენ „შვერმერაის“, მაგრამ საქმეში გართული ოპიცი იმდენად გაურკვეველ და ძუნწ პასუხებს აძლევდა, რომ ვოინიჩმა ბევრი ვერაფერი შეიტყო. – შეხედეთ, აგერ, იქ, – უცნაური, ხრინწიანი ხმით წამოიძახა უცბად რაიმუნდმა და გადაიხარხარა, – აგერ, იქ წევს, თან რამხელაა! ვოინიჩმა თავიდან ვერ გაიგო, რას გულისხმობდა რაიმუნდი, რომელიც გაუჩერებლად ხითხითებდა, მაგრამ როდესაც იმ ადგილას მივიდნენ და საგრძნობლად ამობურცული მიწის ზედაპირი დაინახა, შეშფოთებული ყველაფერს მიხვდა – მიწას ადამიანის ფორმა ჰქონდა. უსიამოვნოდ</p>



<p>გასცრა ტანში, განგაშის გრძნობამ, რომელიც მაშინ გეუფლება, როცა შენს ახლობელს საფრთხე ემუქრება, მთელი მისი არსება მოიცვა. ეს დამპალი, დაფუღუროებული ხისგან და ხავსის, ფიჩხისა და ხმელი წიწვებისგან გაკეთებული დედოფალა აღმოჩნდა, რომლისთვისაც ოსტატურად გამოყვანილ თავზე სოკოების მაქმანი შემოევლოთ. სახე აბედა სოკოსი ჰქონდა, თვალებად გირჩები ჩაერჭოთ, პირის ადგილი გვარიანად ამოეღრუტნათ, თავის გარშემო შემოწყობილი ნაძვის წვრილ-წვრილი ტოტები გაწეწილი გრძელი თმის მოვალეობას ასრულებდა. დედოფალას ხელ-ფეხი გაეფარჩხა, ხოლო მისი ფეხების შუაში – რაც სამივე მათგანს მაშინვე თვალში ეცა – ბნელ და ვიწრო ხვრელს, ტყის ორგანული სხეულის სიღრმეში შემავალ გვირაბს დაეღო პირი. დედოფალას რომელიღაც კენკრის წვენით მოხატულკერტებიანი ქვის ძუძუები და განიერი, მრგვალი თეძოებიც ჰქონდა, მუცლის ადგილი კი რბილი ხავსით დაეფარათ. ვოინიჩი საშინლად ღელავდა. მოულოდნელად რეალობიდან მოწყვეტის ისეთი მძაფრი შეგრძნება დაეუფლა, რომ ყელიც კი შეეკუმშა და რამდენჯერმე გაჭირვებით ჩაყლაპა ნერწყვი. დაბნეულს ბოლომდე ჯერ კიდევ ვერ გაეგო, რას უყურებდა. რაიმუნდმა კვლავ ხრინწიანი ხმით ჩაიხითხითა და მან და ოპიცმა ერთმანეთს თვალი ჩაუკრეს. ვოინიჩი გაოგნებული შეჰყურებდა შუაგულ ტყეში აღმოცენებულ ანომალიას – ჩვეული წესრიგის დარღვევის მცდელობას. ვინც უნდა ყოფილიყო მისი შემოქმედი, უდავოდ დიდი დრო უნდა დასჭირვებოდა ამ ადამიანური თუ მცენარეული ფორმის შესაქმნელად, საკმაო ხანს უნდა ეტარებინა ჩანაფიქრი და მასალაც დიდხანს ეგროვებინა. ძუძუებისთვის გამოყენებულ ქვების მსგავსს ახლომახლო ვერსად ნახავდით. ეს რიყის ქვები იყო, რაც იმას ნიშნავდა, რომ ისინი აქ ბარიდან, ე. ი. რომელიმე მდინარიდან უნდა ამოეტანათ. – მენახშირეების ნამოქმედარია, – თქვა ვილი ოპიცმა, – გართობა მოუნდომებიათ ბიჭებს. აბა, თან წასვლის დროა, წავედით! ოპიცმა კალათებს ხელი წამოავლო და ქვემოთ დაეშვა, რაიმუნდი და მეჩისლავიც დაედევნნენ. რაიმუნდი თავიდან ნელა მიდიოდა, ირგვლივ ყველაფერს ათვალიერებდა, თითქოს ამ ადგილის დამახსოვრება უნდაო, თანდათან კი ფეხს ისე აუჩქარა, რომ თანამგზავრები უკან ჩამოიტოვა. სოფელში დასაბრუნებლად სულ რაღაც თხუთმეტი წუთი დასჭირდათ. სანამ პანსიონატამდე მივიდოდნენ, გზაში ვოინიჩი ტყეში ნანახის შესახებ ეკითხებოდა ვილის, რომელიც, ვერ ვიტყოდით, რომ ხალისით სცემდა პასუხს დასმულ კითხვებს, მაგრამ ყმაწვილმა მეჩისლავმა მაინც მოახერხა და მასპინძელს ყველაზე მთავარი გამოსტყუა. თურმე მენახშირეებს – იმ პირგამურულ, კუშტ ადამიანებს, ერთხელ მთაში გასეირნებისას ტყის მდელოზე რომ გადაეყარნენ, – რომლებიც იშვიათად, სულ რამდენიმე საათით ჩამოდიოდნენ ბარში და ისიც მხოლოდ იმისთვის, რომ გვარიანად გამომთვრალიყვნენ, ოდითგან ერთი ჩვეულება ჰქონიათ. ამ ჩვეულებაზე არავინ ლაპარაკობდა, თუმცა მის შესახებ ყველამ ყველაფერი იცოდა. გოერბერსდროფში სამუშაოდ შორიდან ჩამოსული მენახშირეები მთელ სამუშაო სეზონს აქ ატარებდნენ. ამ ხნის განმავლობაში ქალთან სიახლოვეს მოკლებულნი (ბევრს ცოლიც არ ჰყავდა), ვნების ჩასაცხრომად აბსტინენციის დამღლელი პერიოდების შემდეგ მიწაზე გართხმულ ისეთ დედოფალებს იკეთებდნენ, როგორიც ტყეში ნახეს. დედოფალას ტუნჩის ეძახდნენ. დიახ, სწორედ ასე მოიხსენიებდნენ მათ. მსგავსი ჩვეულება სხვაგანაც ჰქონიათ, ყველგან, სადაც მარტოხელა მამაკაცები იყვნენ. მათ სურვილების დაკმაყოფილება სჭირდებოდათ, მოცდა კი არ შეეძლოთ, რადგან უქალობა აავადებდათ და საშიშები ხდებოდნენ. მამაკაცის სურვილი დაუყოვნებლივ უნდა დაკმაყოფილდეს, სხვაგვარად სამყარო ქაოსური გახდება, დასძინა ოპიცმა თავისი ნათქვამის შესამსუბუქებლად. ასეა მთელ დედამიწაზე. მამაკაცური ვნება იმდენად ძლიერია, რომ ადამიანის განადგურება შეუძლია, ამიტომ მარტო მყოფ კაცს რამე ისეთი სჭირდება, რაც მას შვებას მოჰგვრის. ეს ყველას უნდა ესმოდეს და მსგავსი რამ ნორმალურად უნდა მიიჩნეოდეს. ოპიცისგანვე შეიტყო ვოინიჩმა, რომ ასეთ ტუნჩებს ალპებშიც აკეთებდნენ, სადაც მწყემსები მთელი სეზონი მიდიან საძოვრებზე და თავს უფლებას აძლევენ, ვნების დაცხრომის ასეთ ფორმას მიმართონ. იგივე წესი ყოფილა გავრცელებული შორეულ სტეპებზე მყოფ მამაკაცებში, სადაც ისინი საქონელს ამრავლებდნენ, და მიუვალ ადგილებში გადაკარგულ ოქროს მაძიებლებშიც. ერთი სიტყვით, ყველგან, სადაც ქალები არ არიან, – სმენად ქცეული ვოინიჩი რაიმუნდის ხრინწიანმა სიცილმა გამოაფხიზლა. – ჰოდა, ამ ყველაფრიდან შეგვიძლია დავასკვნათ, რომ ტუნჩი ცხოვრების ნაწილია, ხოლო შენ რომ მათ შესახებ აქამდე არაფერი გსმენია, იმას უსვამს ხაზს, რომ ჯერ ტუჩზე რძე არ შეგშრობია და დროა, კაცი გახდე, – ამას რომ ამბობდა, ოპიცმა მეჩისლავს მკლავში ხელი ჩაავლო, მთელი ძალით შეანჯღრია და ყმაწვილი ფართო მკერდში ჩაიკრა. ვოინიჩს ამ დროს მაისურიდან რამდენიმე მელისკუდა გადმოუვარდა. როდესაც ტყიდან მოსული ვახშმისთვის ტანსაცმელს იცვლიდა და წინდებიდან დამტვრეულ ნაძვის წიწვებს ფერთხავდა, როცა კურტაკს შალის ქსოვილზე მიწებებულ ობობას ქსელს აცლიდა, როცა თმაში ჩარჩენილ თესლებს და ფიჩხის ნატეხებს სავარცხლით იშორებდა, მეჩისლავს მოსმენილზე ფიქრი არ შეუწყვეტია. თვითონ თუ უგრძნია ოპიცის მიერ ნახსენები ლტოლვა? ან საერთოდ, რამე ასეთი არაბუნებრივი სიმძლავრე უგრძნია ოდესმე? სასადილო ოთახში რომ შევიდა, ყველამ ცნობისმოყვარედ შეხედა. მათ სახეებზე ერთდროულად იხატებოდა ირონია და კეთილგანწყობა. ვახშმად შემწვარი ფარგა, კარტოფილის მთელი გორა და ნაღების სოუსში ჩაწყობილი ოხრახუშმოყრილი მელისკუდები მოართვეს. არავინ დარჩენილა ისეთი, დამატებითი ულუფა რომ არ მოეთხოვა. ვოინიჩმა ეს მენიუც გულდასმით ჩაიწერა თავის უბის წიგნაკში.</p>



<p><strong>*</strong></p>



<p>მაგიდასთან ისევ კურჰაუსში გადასვლაზე მსჯელობდნენ. ადგილის გათავისუფლების შემთხვევაში, თითოეულ მათგანს მტკიცედ გადაეწყვიტა აქედან წასვლა, რითაც მკვეთრად უსვამდნენ ხაზს მამაკაცების პანსიონატში თავიანთ დროებით ცხოვრებას. ვოინიჩმა თავისი სხარტი გონების წყალობით, მალევე აღმოაჩინა მათ საქციელში ყველასთვის ხელსაყრელი ერთგვარი თამაში, რომელშიც უნებურად თვითონაც ჩაება. საქმე ის იყო, რომ სინამდვილეში არც ერთ მათგანს არ სჯეროდა, რომ კურჰაუსში ოდესმე გათავისუფლდებოდა ადგილი და ამ აზრს ვოინიჩიც ეთანხმებოდა. ან იქნებ არც უნდოდა, რომ ეს მითური ადგილი გათავისუფლებულიყო – ასეთ შემთხვევაში დანაპირების შესრულება და სანატორიუმის მთავარ შენობაში გადასვლა მოუწევდა, რასაც მისი ჯიბისთვის კატასტროფული შედეგი მოჰყვებოდა. თუკი მამაკაცთა პანსიონატში საშუალოდ ასორმოცდაათ მარკას იხდიდნენ, კურჰაუსში ორჯერ მეტი უნდა გადაეხადათ. რა თქმა უნდა, იქ პირობებიც გაცილებით უკეთესი ექნებოდათ, თუნდაც იმიტომ, რომ პროცედურებზე სხვაგან სიარული აღარ დასჭირდებოდათ. გარდა ამისა ოთახებიც უფრო კომფორტული იყო და სამზარეულოც ბევრად უკეთესი. კურჰაუსის სამზარეულოდან გამოსული მადისაღმძვრელი სურნელი ზოგჯერ პარკამდეც კი აღწევდა. კურჰაუსის პაციენტები სასეირნო ბილიკზე შეხვედრისას თითქოს უფრო მაღლები და უფრო მოვლილები ჩანდნენ. თოვლივით ქათქათა პერანგები ეცვათ და გარეგნულადაც კარგად ნაპატივებ შინაურ ფრინველებს ჰგავდნენ, თუმცა ისინიც იმავე სენით იყვნენ დაავადებული. უკვე რამდენიმე წელი იყო, რაც აქ ქალებს „მტრედის მკერდი“ ამშვენებდათ, ანუ მკერდს ბატისტის ან აბრეშუმის ისეთი ფურფუშებიანი გულისპირით იფარავდნენ, გეგონებოდათ, ვიწრო ქვედაკაბიდან ქაფი ამოდუღდაო. აი, მამაკაცებს კი, რომელთა სერთუკებიც მამალი მტრედების ბუმბულს მოგაგონებდათ, ხეშეში, გახამებული საყელოებიდან ისე ამოსჩროდათ თავები, თითქოს ნაშუადღევის ჩაისთან ერთად ლანგარზე უწყვიათო. დამსვენებლები სასეირნოდ მუდამ საგანგებოდ გამოწყობილები გამოდიოდნენ და რომელიმე სახელმწიფო დღესასწაულის მოზეიმეებს უფრო ჰგავდნენ, ვიდრე სანატორიუმში მყოფთ. მოსეირნეთა მუსაიფი შორიდან მტრედების ღუღუნივით ისმოდა. ისინი დინჯად, ტაატით დადიოდნენ და ხელჯოხებისა და ქოლგების ბოლოებით ბილიკებზე ნახვრეტებს ტოვებდნენ. თვით ის ფაქტი, რომ კურჰაუსში გეჭირა ოთახი, მყისვე გაკეთილშობილებდა და უპირატესობას განიჭებდა ყველგან და ყველაფერში, რაც სასეირნო ბილიკზე შეიძლებოდა მომხდარიყო: შემხვედრნი გზას გითმობდნენ, შეგეძლო, გზის პირას ჩამწკრივებულ მერხებზე პირველს დაგეკავებინა ადგილი, კამათშიც მართალი ყოფილიყავი და მეტი ანეკდოტიც მოგეყოლა. ყოველდღიური გასეირნება იმ ტრიუმფის ერთ-ერთი შემადგენელი ნაწილი იყო, რომელსაც ამ სევდიან რეალობაში მათი სნეულება მხოლოდ იმ მიზეზით აღწევდა, რომ ქონებრივი უპირატესობის გამო შეეძლოთ უფრო უკეთეს, უფრო ცივილიზებულ პირობებში ყოფილიყვნენ ავად. პანსიონატებისა და ვილების ნაქირავებ ოთახებში მცხოვრები პაციენტები სეირნობისას სრულიად განსხვავებული, ჩქარი, შეიძლება ითქვას, პრაგმატული, გარკვეული მიზნისკენ მიმავალი ნაბიჯით დადიოდნენ, რაც მდაბიო წარმოშობის ადამიანებისთვის არის დამახასიათებელი. ისინი კი, ვისაც უსახსრობის გამო ღარიბებისათვის განკუთვნილ სახალხო-სამკურნალო განყოფილებაში დაედო ბინა, უმიზნოდ დაბორიალებდნენ სანატორიუმის ეზოში და ძვირად ღირებულ სამკურნალო პროცედურების ჩანცვლებას ყველაზე იაფი და, შესაძლოა, ყველაზე უფრო ეფექტური სუფთა ჰაერით მკურნალობით ცდილობდნენ. სასეირნოდ გამოსულ მეჩისლავს ხშირად ესმოდა პოლონური ენა. ხანდახან სამკურნალო წოლის დროს, ვერანდის მეორე ბოლოდან მას თითქოს უფრო მრგვალი, მოქნილი და კეთილგანწყობილი სიტყვები ესმოდა, რომელთაც მისი ყური მხოლოდ გაუგებარი ბგერების ერთობლიობად კი არ აღიქვამდა, არამედ როგორც შინაარსის დამტევ ბგერათშეთანხმებად. მოსმენისთანავე ისინი დაუყოვნებლივ იჭრებოდნენ მის გონებაშიც, საიდანაც მათი განდევნა იოლი საქმე აღარ იყო. ამ მშვიდ გარემოში, რომელსაც ყმაწვილი კი არ უნდა აეღელვებინა, უნდა განეკურნა, დატკეპნილ ბილიკზე ამოშვერილი ფესვებივით იყვნენ, რომელზეც შეიძლება ფეხი წამოგეკრა და წაქცეულიყავი. ვოინიჩი ცდილობდა, თანამემამულეებთან საუბრისთვის შეძლებისდაგვარად თავი აერიდებინა. ჯერ ერთი, იმიტომ, რომ, მისი აზრით, უმჯობესი იყო, გერმანულში გაწაფულიყო, ვიდრე შინაურულ ლაყბობაში დაეხარჯა ენერგია; მეორე მიზეზი კი ის გახლდათ, რომ პოლონელები სასტიკად აღიზიანებდნენ. ნერვები ეშლებოდა, როცა ხედავდა, ერთად შეკრებილნი და ერთმანეთით გართულები – დიახ, მხოლოდ და მხოლოდ ერთმანეთით იყვნენ შეპყრობილნი და გარემომცველი სამყაროს მიმართ ბრმები, სამყაროს მოძრავ ჭიპს ქმნიდნენ – როგორ დადიოდნენ ჯგუფ-ჯგუფად სასეირნო ბილიკებზე მოჩვენებითი თავდაჯერებულობით, რომლის მიღმაც სინამდვილეში უამრავი კომპლექსი და გარემოზე მოურგებლობის სიმორცხვე იმალებოდა. ხანდახან, გვერდით რომ ჩაუვლიდნენ, მათი ნათქვამი სიტყვები ესმოდა და უხერხულ მდგომარეობაში ვარდებოდა, მიუხედავად იმისა, რომ ისინი სრულიად უდანაშაულოდ ჟღერდნენ: „თუმცაღა“, „ხელზე გეამბორებით“, „ეჭვი არ არის, მომიტევებთ, ჩემო ბატონო“. ეს სიტყვები მას ლვოვში აბრუნებდნენ, არადა, იქიდან ამ სიშორეს გამოქცეული, მათ გარეშე კარგად გრძნობდა თავს და უნდოდა, ბოლომდე თავისუფალი ყოფილიყო. აღიზიანებდა მთელი მონდომებით მიჩქმალული, პოლონელებისთვის დამახასიათებელი უსუსურობის განცდა, რომელიც უმალ მეტისმეტ სიყოყოჩეში გადაიზრდებოდა, ვიდრე თავს გამოამჟღავნებდა.</p>



<p>ყველაზე ხშირად მაინც დღენიადაგ ერთად მოსიარულე სამ მამაკაცს ხვდებოდა – დაახლოებით ერთი ასაკისებს, ოდნავ დაუდევრად, მაგრამ მაინც კარგად ჩაცმულებს. კილოზე ეტყობოდათ, ვარშავიდან უნდა ყოფილიყვნენ. მათ შორის ყველაზე უფროსი, ოდნავ შემელოტებული და ჩასკვნილი სათვალიანი კაცი მასწავლებელს ჰგავდა და ვოინიჩიც სწორედ ასე ფიქრობდა. მეორე, მასზე ალბათ რამდენიმე წლით უფროსი გამხდარი და ფერმიხდილი, ხშირ-ხშირად რომ ახველებდა, ნებისმიერი პროფესიისა შეიძლება ყოფილიყო: სტუდენტი, მოხელე, რომელიმე მდიდარი მემამულის ოჯახს შეკედლებული ხელმოკლე ნათესავი&#8230; და ბოლოს, მესამე, წვეროსანი, ჩია ტანის კაცი იყო, რომელიც სიარულის დროს ცალი ხელით ხელჯოხს ეყრდნობოდა, მეორით კი ცოცხლად ჟესტიკულირებდა. სამეულს დროდადრო ორი გაურკვეველი ფერის უგემოვნო პიჯაკიანი მანდილოსანიც უერთდებოდა, რის შემდეგაც ისინი ზედმეტად ხმაურიანები, შეიძლება ითქვას, გამომწვევებიც კი ხდებოდნენ. ერთ-ერთი ქალი მაინც განსაკუთრებით ხმამაღლა კისკისებდა ხოლმე და მოსეირნეთა ყურადღებას იქცევდა. ზოგჯერ მათ ერთი ხანში შესული, სოლიდურად ჩაცმული და შინაგანი ღირსებით აღსავსე წყვილიც უერთდებოდა, რომლებიც თანამემამულეთგან კიდევ იმით განსხვავდებოდნენ, რომ ცოლიც და ქმარიც ოქროს მონოკლს ატარებდა, ოღონდ ერთი მარცხენა, მეორე კი მარჯვენა თვალისას, თითქოს თავიანთი მარადიული ცოლქმრული კავშირის დასტურად საქორწინო ბეჭდების ნაცვლად ეს მონოკლები აერჩიათ. ერთ მშვენიერ დღეს ეს ჯგუფი სასადილო დარბაზში მყოფ ვოინიჩს მაშინ წამოადგა თავზე, როდესაც ამ უკანასკნელს სადილი დაემთავრებინა და ფიალიდან პატარა კოვზით გულმოდგინედ ფხეკდა ვანილის პუდინგის ნარჩენს. კმაყოფილები, ისეთი სახეგაბრწყინებულები შემოერტყნენ გარშემო, თითქოს, ეს-ეს არის, რაღაც იშვიათი ცხოველი მოინადირესო. – აბა, ამაზე სასიამოვნო რა უნდა იყოს, უცხოეთში შენს თანამემამულეს რომ გადაეყრები, – წამოიწყო ჩასკვნილმა კაცმა, რომელიც ყმაწვილს ინჟინერ მროჩეკის სახელით გაეცნო. დარცხვენილ ვოინიჩს პირი ჯერ კიდევ პუდინგით ჰქონდა სავსე და სანამ არ გადაყლაპავდა, ვერაფერს იტყოდა, გადაყლაპვა კი ვერ მოეხერხებინა, რადგან ცხელ კვალზე დაჭერილი მსხვერპლივით გრძნობდა თავს. – ჩვენ კიდევ კინაღამ გერმანელი გვეგონეთ, – დაუმატა მეორემ საყვედურნარევ კილოზე. მეჩისლავმა ხელსახოცი გვერდზე გადადო და ისე წამოდგა, თითქოს გამოცდაზე იყო წასასვლელი. მამაკაცებმა დიდი პალმის ძირას მდგარ თავიანთ მაგიდასთან მიიპატიჟეს ყავის დასალევად. ვოინიჩს უარის თქმა ეუხერხულა და საიდან, როგორ, რანაირად და კიდევ სხვა მსგავსი კითხვების ორომტრიალში მოქცეული, მორჩილად აედევნათ უკან. ეკითხებოდნენ და ეკითხებოდნენ. ყველა წვრილმანი აინტერესებდათ, მაგრამ ვოინიჩი ძუნწად მიუგებდა მათ კითხვებზე, თითქოს თავსაც კი არიდებდა პასუხის გაცემას, რაზეც მის ცნობისმოყვარე თანამემამულეებს გული მოსდიოდათ. მათ დაწვრილებით უნდოდათ იმის გაგება, საიდან იყო, რა ასაკის, რას საქმიანობდა, ცოლიანი იყო თუ უცოლო, სად სწავლობდა და ვინ იყვნენ მისი პროფესორმასწავლებლები, მთელი წლის განმავლობაში დრეზდენში რას აკეთებდა. აინტერესებდათ, რატომ იყო ასეთი ფერმკრთალი, რამდენად შორს იყო წასული მისი ტუბერკულოზი, წლიური შემოსავალი რამდენი ჰქონდა მამამისს. ასევე უნდოდათ შეეტყოთ, რას გეგმავდა სამომავლოდ და ყოველ ნაბიჯზე მასაც თუ შეურაცხყოფდა დოქტორი ზემპერვაისი. ბოლო კითხვები პანსიონატისა და აქაურობის თაობაზე დაუსვეს. ჰკითხეს, თუ ვინ იყვნენ პანსიონატის დანარჩენი მცხოვრებნი, რას ფიქრობდა კვების ფასებზე, რამდენად ქირაობდა ოთახს და ეგულებოდა თუ არა სადმე ისეთი ადგილი, სადაც უფრო იაფად შეიძლებოდა გაჩერება. ასევე ჰკითხეს სიდონია პატეკზე, აინტერესებდათ, ჰყავდა თუ არა ქმარი და, საერთოდაც, „წარმოშობით ლესბოსიდან ხომ არ იყო“. ყავის დალევასთან ერთად ვოინიჩის დაკითხვაც დაასრულეს და ახლა ტრაბახზე გადავიდნენ. ვოინიჩმა შეიტყო, რომ ინჟინერი მროჩეკი თურმე თანამედროვე სალეწი მანქანების საუკეთესო სპეციალისტი ყოფილა, ერთ-ერთი მანდილოსანი კი საუცხოოდ ხატავდა აბრეშუმზე. ცხვირში ლაპარაკობდნენ, თანხმოვნებს წელავდნენ და თანამოსაუბრეთა თავებს ზემოთ იყურებოდნენ, თითქოს სადღაც იქ, მაღლა, იყო მათი ნამდვილი სამყოფელი, რომელიც ძალითა და ენერგიით ასაზრდოებდათ. ამის შემდეგ, რაღა გასაკვირია, რომ როგორც კი თვალს მოჰკრავდა მათ ვოინიჩი, სასწრაფოდ გზიდან გადაუხვევდა ხოლმე, მახლობელ ხიდს გადაივლიდა და ჩქარი ნაბიჯით ტყეს აფარებდა თავს. ზოგჯერ პირიქით, საპირისპირო მხარეს, მთის ფერდობზე შეფენილი სოფლისკენ მიდიოდა, ხან საკონდიტროში შესვლასაც რისკავდა, ხან კი ფოსტის კარს შეაღებდა, ოღონდ როგორმე მათთან შეხვედრას გაჰქცეოდა, რაც მისთვის ყველაზე დიდი საფრთხე იყო, რომელსაც სეირნობის დროს შეიძლება გადაჰყროდა. რისი ეშინოდა ჩვენს მეჩისლავს, ასე რატომ გაურბოდა მათ? ნუთუ ფიქრობდა, რომ თავისი თავით კმაყოფილი, თავდაჯერებული, საკუთარ ტყავს კარგად შეფარებული ადამიანის მონდომებით მორგებულ ნიღაბს ჩამოახევდნენ? რომ ლვოვში დააბრუნებდნენ, სადაც ყველა იქაურს შეხვდებოდა, იმ ადამიანებს, რომლებიც ავიწროებდნენ – სკოლაში, ქუჩაში, ექიმების კაბინეტებში? ყველას, ვინც მის ზურგს უკან დანანებით იქნევდა თავს და პირს აწკლაპუნებდა? იმ დაბალჭერიან, გახურებულ სამზარეულოებში გამოკეტავდნენ, სადაც დღენიადაგ ჩერნინა იხარშებოდა? დააბრუნებდნენ სარდაფებში, სადაც გაღვივებული კარტოფილის გროვაზე გომბეშოები ისხდნენ, სარკმლიდან ბიძამისის გაპრიალებული ჩექმები მოჩანდა – ერთი-ორი, ერთი-ორი, მარშის მწყობრი ნაბიჯი, და&#8230; კიდევ მისი, პატარა მეჩიშის მხარს ჩაფრენილი ხელი? ვოინიჩს ერჩივნა იმ სამყაროს ნაწილი ყოფილიყო, რომელიც მას ჯერ კიდევ არ იცნობდა კარგად და სადაც ჯერ კიდევ ჰქონდა დრო, ისეთი ყოფილიყო, როგორიც უნდოდა. ერჩივნა, გაერისკა, რომ ერთ მშვენიერ დღეს ეს სამყაროც გაუცრუებდა იმედს და კიდევ სადღაც გაქცევა მოუწევდა, სადღაც შორს, რათა მისთვის კარგად ცნობილ სასოწარკვეთილებას არ ჩავარდნოდა მკლავებში, რომელშიც, როგორც თავისი თავისთვის, ისე სხვებისთვისაც ზედმეტ თავის ტკივილად იქცეოდა. მან ხომ, ის იყო, გააცნობიერა, რომ სნეულებამ მისი ხანმოკლე, ახალგაზრდა ცხოვრების ყველაზე სახარბიელო მომენტში დარია ხელი და საკუთარი თავის ხელახალი განსაზღვრის საშუალება მისცა და, რეალურად, ბედნიერი უნდა ყოფილიყო, რომ აქ მოხვდა, სილეზიის მიწისქვეშა ტბაზე გაშენებულ ამ პატარა კურორტზე.</p>



<p>*</p>



<p>მისთვის გამოწერილი სხვადასხვა სამკურნალო პროცედურიდან ვოინიჩმა თავიდანვე ამოიძულა ეგრეთ წოდებული წვიმის აბაზანა. ეს იყო ექვსიდან რვა გრადუსამდე ტემპერატურის შხაპი, რომელიც იმუნიტეტის ასამაღლებლად რამდენიმე წუთის განმავლობაში ესხმებოდა ნახევრად გაშიშვლებულ სხეულზე. მუდმივად ცდილობდა, ამ პროცედურისთვის როგორმე თავი აერიდებინა და ექიმთან ხან მომატებულ ტემპერატურას, ხან კი „საერთო სისუსტეს“ იმიზეზებდა. ამას თუნდაც მხოლოდ იმიტომ აკეთებდა, რომ პროცედურას სამხედრო აღნაგობის ხნიერი კაცი, ბატონი შვარცი ატარებდა, რომელიც სიცივისგან აცახცახებულ პაციენტებს სადისტური სიამოვნებით უშვერდა წყლის ჭავლს. ვოინიჩი ცალი ხელით საბანაო ტრუსს იჭერდა, მეორით კი ძუძუსთავებს იფარავდა, რომ არ სტკენოდა, რა დროსაც ბატონი შვარცი შლანგის ნახვრეტებიანი თავიდან ულმობლად ასხამდა ცივ წყალს აკანკალებულ საბრალო სხეულზე. გარდა ამისა, ბატონი შვარცი ისე დაჰყვიროდა, თითქოს კადეტი ყოფილიყო: „აბა, ყმაწვილო, ნუ იწირპლები!“, „ცოტა მეტი სულის სიმტკიცე გამოიჩინე!“, „კაცი იყავი, დედაკაცივით ნუ იქცევი!“, „სწორდი, ჯარისკაცო!“ – აი, ამ ფრაზებს უმეორებდა განუწყვეტლივ, რომ სინდისზე შეეგდო და შეერცხვინა. გარდა ამისა, ვოინიჩს დღეში ორჯერ კეფა ცივი წყლისთვისაც უნდა შეეშვირა, რომ კანის ფუნქციონირება გაეუმჯობესებინა, სხეული კი ისე გაეჯანსაღებინა და გამოეწრთო, რომ ამინდს ვერაფერი დაეკლო მისთვის. ზოგჯერ მეჩისლავი ისე ითრგუნებოდა, ცოტაღა აკლდა ატირებას. ასეთ დროს ბატონი შვარცი, რომელიც ლანგვალტერსდროფში ცხოვრობდა, მთელი არსებით სძულდა. ბატონი შვარცის გარდა სანატორიუმში „ბადემაისტერიც“ მუშაობდა – წარმოსადეგი, თავგადაპარსული ახმახი, რომელსაც მშვიდი ბუნება ჰქონდა და უმეტესად ჩუმად იყო. მას ყველა უბრალოდ ოსკარს ეძახდა. როგორც კი ვოინიჩი ჯალათი შვარცის ხელიდან თავს დაიხსნიდა, ოსკარი მას ხეშეში პირსახოცით ამშრალებდა, ზურგზე გასახურებელ ზეთს უსვამდა და მის საბრალო სხეულს ცომივით ზელდა. კურორტზე ახალჩამოსული ვოინიჩი მსუბუქ კუჭის აშლილობასა და გასტრიტს უჩიოდა, რაც უთუოდ ახლებურ კვებასთან, აქაურ კლიმატთან და წყალთან შეუგუებლობის ბრალი იყო. დოქტორმა ზემპერვაისმა კუჭის ნორმალური მოქმედებისთვის პეპსინი გამოუწერა, საღამოობით კი დოვერის ფხვნილს სვამდა, რომელსაც აქ ხშირად იყენებდნენ. ეს ფხვნილი ერთი წილი ოპიუმის, ერთი წილი იპეკოსა და რვა წილი ლაქტოზისგან შედგებოდა და ოფლმდენი და ძილისმომგვრელი მოქმედება ჰქონდა. კურჰაუსში ვოინიჩის საყვარელი ადგილად ზამთრის ბაღი იქცა, სადაც სასადილო დარბაზიდან უნდა გასულიყავი. ზამთრის ბაღში ექვსი მოზრდილი მაგიდა იდგა, რომელთაც პაციენტები რამდენიმე ნაკადად მიუსხდებოდნენ ხოლმე საჭმელად. კურჰაუსში სადილობა მეჩისლავს საკმაოდ ძაბავდა, ამიტომ ფიქრობდა, უარი ეთქვა მასზე და მთლიანად ოპიცისა და რაიმუნდის სამზარეულოს კვებაზე გადასულიყო. სასადილო დარბაზში ვოინიჩი ბოლო ნაკადის პაციენტებთან ერთად შედიოდა. ამ დროს დარბაზი თითქმის ცარიელი იყო და, რაც მთავარია, პოლონელები არ იყვნენ იქ, რადგან ისინი პირველ ნაკადში სადილობდნენ. ჩვეულებრივ, მაგიდასთან შვედეთიდან ჩამოსულ მოხუც ცოლ-ქმართან და ორ, ასევე ხანდაზმულ რუს ქალთან ერთად ჯდებოდა ხოლმე, რომლებიც მშობლიურის გარდა ვერც ერთ ენას ვერ ფლობდნენ კარგად, და კმაყოფილიც იყო, რომ არ უწევდა მათთან საუბრით თავის შეწუხება. სადილი ყოველთვის გემრიელი ჰქონდათ. მაგალითად, იმ დღეს მიირთვეს ადგილობრივი კერძი – შემწვარი კალმახი ნუშის სოუსში, ღუმელში გამომცხვარი ძირშავა და ლორთან და ბლომად ხახვთან ერთად შებრაწული კარტოფილი და ძალზე ყვითელგულიანი შემწვარი კვერცხი, თავზე მოყრილი წვრილად დაჭრილი მწვანე ხახვით. ჩაროზად კი ხილის წვენის ნაყინი იყო. ნაყინს სხვადასხვა სახეობის ხილისგან ამზადებდნენ, რომელთაგან ყველაზე მეტად მაყვლისა მოსწონდა. ვოინიჩი მალე მიხვდა, რომ ყუათიანი სადილის შემდეგ ყავას არაფერი შეედრებოდა, ამიტომ ყავის სმა სასიამოვნო ჩვევად გადაიქცია. განსაკუთრებულ კმაყოფილებას განიცდიდა, როდესაც ყავას ზამთრის ბაღში აჟურულ რკინის მაგიდასთან მიმჯდარი სვამდა, პარკს გასცქეროდა და გერმანულ გაზეთებს ათვალიერებდა. ყოველთვის ცდილობდა, ისე დამჯდარიყო, რომ არავინ გამოლაპარაკებოდა, მყუდროება არ დარღვეოდა და თავისი საყვარელი განცხადებები და მოდის შესახებ დაწერილი სტატიები სიამოვნებით ეკითხა. მართლაც ლამაზი ზამთრის ბაღი იყო. მასში მრავალი სახეობის ფოთლებდახვრეტილი ფილოდენდრონი და პალმა იზრდებოდა, რომლებიც გაფარჩხული თითებით თითქოს უზარმაზარი ფანჯრების გახსნას და გარეთ გაღწევას ლამობდნენ. ყველაზე მზიან ადგილას კაქტუსები იდგა – ერთ-ერთის სიმაღლე, ალბათ, ორ მეტრს აჭარბებდა. მათგან ოდნავ მოშორებით მდგარ მცენარეთა სახელი კი ვოინიჩისთვის უცნობი იყო. სხვა ადგილებთან შედარებით აქ უფრო ტენიანი, ნოტიო ჰაერი იყო და დამბალი მიწისა და ოზონის სურნელი ტრიალებდა. მოწნული სავარძელი, რომელშიც გემრიელად მოკალათდებოდა ხოლმე, ყოველ განძრევაზე ჩუმ ხმაზე ჭრიალებდა – ეს ხმა მეჩისლავს იმ სასიამოვნო დროს ახსენებდა, როდესაც ერთხელ მამასთან და ბიძასთან ერთად ზალეშჩიკში გაემგზავრა, სადაც ცივი და წყალმარჩხი მდინარის პირას პლაჟის მოწნულ კალათებში ისვენებდნენ და ბიძის მოტანილ ვაფლიან ნაყინს ლოკავდნენ. სწორედ იმ ნაყინის გემომ განსაზღვრა მისთვის ნაყინის სტანდარტი და მას შემდეგ ყველა სხვა ნაყინის გემოს ამ ნაყინისას ადარებდა. კურჰაუსის ზამთრის ბაღში მოწნულ სავარძელში მჯდომს კიდევ ბევრი რამ ახსენდებოდა. არც კი იცოდა, როდის დაუგროვდა ამდენი მოგონება – ის ხომ ჯერ ძალიან ახალგაზრდა იყო და თავის თავსა და წარსულზე თითქმის არ ფიქრობდა! როგორც აღმოაჩინა, სულ პატარა, ყოვლად უმნიშვნელო მოვლენებიც კი ახსოვდა. მაგალითად, ერთხელ ბიძამ წვრილი ხურდა ფული აჩუქა და კოლონიური საქონლის მაღაზიაში გაგზავნა კანფეტ „გრილიაჟის“ საყიდლად. დახლთან რომ მივიდა, ფული იმ ჯიბეში აღარ ჰქონდა, რომელშიც სულ ცოტა ხნის წინ ჩაიყარა. მის გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა. გაფაციცებით იჩხრეკდა ყველა ჯიბეს, იქნებ რომელიმეში მაინც შეეგრძნო თითებით მონეტები, მაგრამ ამაოდ. ჩანდა, რომ ფული გზაში დაეკარგა. ბატონ მინცს, რომელსაც ის იყო ბიჭისთვის ტკბილეულით სავსე პარკი უნდა მიეწოდებინა, სახეზე ჯერ მოუთმენლობა დაეტყო, ბოლოს კი გაგულისებულმა დახლთან შემდეგ მუშტარს უხმო. პატარა მეჩიში მაღაზიიდან გამოვიდა და სახლისკენ წავიდა, ჭიშკართან მისულს კი გული ამოუჯდა და მწარედ ატირდა. მერე გადაწყვიტა ხურდა ფული მოეძებნა და სახლიდან ქუჩის კუთხეში მდებარე მაღაზიამდე გულმოდგინედ გადაჩხრიკა გზა, მაგრამ ვერაფერი იპოვა. დღემდე ვერ აუხსნია, ასე უკვალოდ სად გაქრა ის ფული. შინ მისულმა გამოაცხადა, მთელი კანფეტი გზაში შემომეჭამაო, რაზეც ბიძას სიცილი აუტყდა და მამას გაკვირვებისგან ტუჩი მოებრიცა. ერჩივნა, ღორმუცელობისთვის გაეკიცხათ, ვიდრე ხელმოცარულობისთვის. ასევე კარგად ახსოვდა, ბავშვობაში როგორ აბანავებდნენ და ის დაძაბულობაც ახსენდებოდა, რომელიც ბანაობის წინ სუფევდა ხოლმე ოჯახში. მამას რატომღაც არ ეხალისებოდა დასაბანად ბავშვის გლიცერიასთვის გადაბარება. ამიტომ სულ ცდილობდა, კატეხიზმოს ლოცვების გამოკითხვა რაც შეიძლებოდა დიდხანს გაეწელა. ბოლოს ბიჭი გლიცერიას სამეფოში, სამზარეულოში მიჰყავდა, სადაც ქალს იატაკზე უკვე მოესწრო ქაფქაფა, ოხშივარავარდნილი წყლით სავსე თითბრის ტაშტის დადგმა. ირგვლივ საპნისა და სუფთა პირსახოცების სადღესასწაულო სუნი ტრიალებდა და მეჩიშის წარმოდგენაში – შაბათის სუნი. არ ახსოვდა, რომ მამა ოდესმე დასწრებოდა მის დაბანას. იდაყვებამდე მკლავებაკაპიწებული, სიცხისგან სახეაფორეჯებული, გაღიმებული გლიცერია ფუმფულა ხელებით ჩამოართმევდა ბავშვს, შემდეგ კი პატარა მეჩიშისთვის ტანსაცმლის გახდის, წყალში ჩასმის, გლიცერიას სურნელოვანი საპნით გაჟღენთილი ღრუბლით გახეხვის რიტუალი იწყებოდა. მისი ნაზი კანისთვის გლიცერიას ყოველთვის განსხვავებული საპონი ჰქონდა შენახული. ასეთ საპონს სახლში სხვა არავინ იყენებდა. გლიცერია დაბანის დროს ათასნაირ საალერსო სახელს ეძახდა ბიჭუნას ხან პოლონურად და ხან უკრაინულად: „პატარა მარგალიტი“, „საპნის ბუშტუკი“, „მძივის მარცვალი“, „ანგელოზი“&#8230; ამ სახელების სიმრავლე მეჩიშს თავბრუს ახვევდა და ძლივს უმკლავდებოდა სიტყვების უკან რაღაც ჯადოქრობის წყალობით დახატულ სხვადასხვა სურათს: განძეულს, ეკლესიებს, ტყეებს, ბაღებს&#8230; ამ სურათებში მთელი მათი სამყარო და კიდევ სხვა უამრავი სამყარო ეტეოდა, რომლებიც, მართალია, საკუთარი თვალით არასოდეს ენახა, მაგრამ შეეძლო, დაახლოებით მაინც წარმოედგინა. მისი სხეულის ნაწილებს გლიცერიას ენაზე „თათუკები“, „ფეხუცები“, „კულულები“, „ტერფუნიები“ და „ძუძუკები“ ერქვა, მის გამობერილ მუცელს, რომელზეც დროდადრო კმაყოფილი დაიხედავდა ხოლმე, „ღიპუცა“, ხოლო მის შუაგულში რომ პატარა პატარა ჩაღრმავება ჰქონდა – „ჭიპუნია“. ვოინიჩს ძალიან მოსწონდა ეს სახელები და საკუთარი არსებობა სიამაყით ავსებდა (აქვე უნდა ითქვას, რომ მამასთან ურთიერთობის დროს მსგავსი განცდა არასოდეს გასჩენია). აი, ასე ეღუღუნებოდა ხოლმე ოფლში გახვითქული გლიცერია ორთქლის აბანოდ ქცეულ სამზარეულოში ყოველი დაბანის დროს. დაბანის შემდეგ ტაშტიდან ამოიყვანდა, მაგიდაზე წინასწარ გაშლილ პირსახოცზე დასვამდა და დიდხანს ამშრალებდა ფერებ-ფერებით – ხან იღლიებში შეუღიტინებდა, ხან ტერფებში წაეტანებოდა, ვითომ „ფეხის თითუკების“ მოჭმას უპირებდა. მეჩისლავს არასოდეს ავიწყდებოდა, რომ ამ დროს ძალიან ხმამაღლა არ უნდა გაეცინა, თორემ მამა სასწრაფოდ შემოიჭრებოდა სამზარეულოში, დერეფნიდან გამოყოლილ სიცივეს შემოიყოლებდა და მათ გულიან გართობასაც ადგილზე გაყინავდა. ამიტომ მუდამ ცდილობდა, ხმადაბლა ეხითხითა. ამის შემდეგ ფლანელის სუფთა, მაგრამ ხეშეში პიჟამას ჩაცმა მაინცდამაინც არ სიამოვნებდა, მაგრამ იცოდა, რომ მეორე ღამიდან ის ისეთივე ფაფუკი და ღუნღულა გახდებოდა, როგორც ყოველთვის. დროის დინება ყველანაირ სიბასრესა და სიუხეშეს არბილებდა და კიდევ უფრო სასიამოვნოს ხდიდა. პიჟამას რომ ჩააცმევდა, გლიცერია ახლა სავარცხელს იღებდა ხელში და პაჟივით შეჭრილ თმას ვარცხნიდა, თუმცა ხშირად ცდუნებას ვერ უძლებდა და პაწია ნაწნავებსაც უკეთებდა. – როგორი ხშირი თმა გაქვს, როგორი ჯანმრთელი, თან როგორ გიბრწყინავს! – ეალერსებოდა ბიჭს. საუცხოო შეგრძნება იყო, როდესაც გლიცერიას განკარგულებაში მყოფ სხვა ფასეულობათა ქებას თმის ხოტბა-დიდებაც დაემატებოდა ხოლმე. რა თქმა უნდა, ქალი მალევე უშლიდა ნაწნავებს, მაგრამ, სამაგიეროდ, თმას უყოფდა და შუბლზე ლამაზად უვარცხნიდა, რომელსაც ძილის წინ გამოსამშვიდობებლად მოსული მამა მაშინვე უჩეჩავდა. ამ დროს მეჩიში უკვე თავის ცივ ოთახში გახამებულ ქათქათა თეთრეულში იწვა, ფეხებთან სათბურა ედო და ყოველკვირეული ბანაობის დროს გლიცერიას ალერსისგან მოგვრილ სიამოვნებაზე ფიქრობდა. ერთ დღესაც, პანსიონატში რომ ბრუნდებოდა, ვოინიჩმა ადგილობრივ საკონდიტროში შეიარა, სადაც ერთი კოლოფი ფსტის კრემიანი ფრანგული მაკარონი იყიდა. მოეჩვენა, რომ მისი სალათისფერი მწვანე ძალიან ელეგანტურად გამოიყურებოდა და ძნელად ამოსაცნობ გემოსაც ჰპირდებოდა, რომელიც აუცილებლად უნდა გაესინჯა. მოგვიანებით კი თავის დღიურში ჩაწერა: „საოცრად მსუბუქი, ჰაეროვანი, ხრაშუნაკანიანი ცომი. ზალევსკისთან ნაყიდ ჩვენებურ მაკარონებთან შედარებით ნაკლებად ტკბილი. კრემი საკმაოდ უგემურია, ფერი ხელოვნურია და, სავარაუდოდ, ისპანახისგან უნდა იყოს მიღებული“. პანსიონატის კართან მისულს შორიდან პოლონური შეძახილი შემოესმა: „საუცხოო ხუმრობაა, ღმერთმანი! წარმოსახვა მაქვსო, თქვენ უნდა დაიკვეხოთ!“. ვოინიჩმა ინსტინქტურად აუჩქარა ნაბიჯს, რაც შეიძლება სწრაფად რომ შეეფარებინა შენობისთვის თავი.</p>



<p>*</p>



<p>იმ ნაშუადღევს ტყის პირას როგორღა აღმოჩნდა? დილიდან ცრიდა, რის გამოც ბევრმა გადაიფიქრა სასეირნოდ წასვლა. ჰოდა, ძალიანაც კმაყოფილი იყო, რომ არავის დაუნახავს, როგორ გამოვიდა პანსიონატიდან ქოლგით ხელში და ნაცვლად იმისა, რომ ნაცნობ ბილიკს დასდგომოდა, გვერდზე გადაუხვია. შეუპოვრად მიუყვებოდა ფერდობს. კიდევ კარგი, რომ ძველი ფეხსაცმელი ჩაიცვა. დროდადრო ჩერდებოდა, თან სულს ითქვამდა და თან ყურადღებით ათვალიერებდა იქაურობას, რომ რამე არ გამორჩენოდა. იდუმალ ნიშნებს ეძებდა – გამხმარ, გადაჯვარედინებულ წვრილ ტოტებს, გარკვეული წესრიგით დაწყობილ გირჩებს, მიწიდან ამოშვერილ უცნაური ფორმის ფესვებს, ნებისმიერ რამეს, რაც მიანიშნებდა, რომ საგანგებო ადგილს უახლოვდებოდა. ათასნაირი სურნელით გაჟღენთილი ნოტიო ჰაერი მსუყე საჭმლის შეგრძნებას უტოვებდა. რამდენჯერმე თავბრუც დაეხვა და ხეს მიეყრდნო, რომ არ დაცემულიყო. გრძნობდა, სიცხემ აუწია და თავს პირობა მისცა, მალე დავბრუნდები უკანო. მისი ეს გამოხდომა დოქტორ ზემპერვაისის ყურამდე რომ მისულიყო, უეჭველად სასტიკად გაუწყრებოდა. განა თვითონ არ იცოდა, რომ წინდაუხედავად მოიქცა და ბატონი ლუკასის წმინდა გრაალის – კეთილგონიერების ზღვარი გადალახა, რომელიც ასეთ ამინდში არავითარ შემთხვევაში არ ამოასკდებოდა ამხელა აღმართს და ტყე-ღრეში არ იხეტიალებდა. თუმცა ვინ იცის, იქნებ პირიქით იყო ყველაფერი? იქნებ უცხო თვალისგან გასარიდებლად სწორედ აქ მოდიოდა? იქნებ ავგუსტიც იმავეს აკეთებდა და ამ ფერდობზე სიარულით გახვითქული და გულამოვარდნილი, აბრეშუმის ფულარით იწმენდდა ხოლმე ოფლიან შუბლს? და ოპიცი? განა ის მარტო არასდროს წამოსულა ტყეში ვითომდა იმ თავის წვრილფეხა სოკოს დასაკრეფად, რაც სინამდვილეში მხოლოდ მიზეზი იყო აქ ამოსასვლელად? აი, რაიმუნდი კი, რაშიც ვოინიჩს ოდნავაც არ ეპარებოდა ეჭვი, ნამდვილად ხშირად სტუმრობდა აქაურობას. ბუჩქნარი დასრულდა, წიფლის ტყე დაიწყო და მეჩისლავმაც ნაბიჯი შეანელა. ერთგან დიდრონ დათვის სოკოს წააწყდა. თავიდან ყოყმანობდა, გაეყოლებინა თუ არა, რადგან არც ზურგჩანთა ჰქონდა თან და არც ბადურა, მაგრამ ასეთ საჩუქარზე თვალს ვერ დახუჭავდა, სოკო მოწყვიტა და მთელი გზა ხელით მიჰქონდა. წელიწადის ამ დროს წიფლის ტყეზე უფრო თავბრუდამხვევი და ლამაზი ტყე ქვეყნად არ არსებობს. წითლად შეფერილი ფოთლები შემოდგომის რუხ ცას ეფარებოდნენ და ვოინიჩს თავზე მეწამულ გუმბათად ედგნენ. ხეები კი გლუვი, მოვერცხლისფრო ტანით სვეტებივით შესდგომოდნენ ამ გუმბათს და მნახველის თვალწინ უზარმაზარი ტაძარს ქმნიდნენ თავისი საკურთხევლითა და ნავებით. ვარჯების ვიტრაჟთა წყალობით, აქ ფერადი სინათლე ჩამოდიოდა, თითოეული ფოთოლი კი თავისი წესების მიხედვით შუქთან მოთამაშე ფერადი მინის ნატეხი გახლდათ. ვოინიჩი მთავარ ნავს მიუყვებოდა შორეული, ჯერ უხილავი, მაგრამ აღთქმული საკურთხევლისკენ. ტაძარს უამრავი ლაბირინთი, გვერდითი ნავი, ქვისქვეშა აკლდამა, ხის ფუღუროებში შემალული სანაწილე და გასაოცარი სილამაზის საკურთხეველი ჰქონდა, რომლებიც წაქცეული, ხავსმოკიდებული წიფლების სახით თითქოს მიწიდან აღმოცენდებოდნენ ხოლმე. ცხადია, ეს არ იყო ჩვეულებრივი, კაცის ხელით აგებული ტაძარი, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, აქაც მუდმივად ხდებოდა გარდასახვა: წყლისა – სიცოცხლედ, სინათლისა – მატერიად; ყველაფერი ირხეოდა და შრიალებდა, წვნით ივსებოდა, გუბდებოდა, იცვარებოდა, მრავლდებოდა, იკვირტებოდა, სტვენდა, გალობდა. ბაცი მწვანე ხავსი და რუხი ვერცხლისფერი ლიქენი ისეთ შთაბეჭდილებას ტოვებდნენ, თითქოს მთელი ტყე ხავერდის, ცხვრის ბეწვის, თექის, რბილი ფლანელის ფარდაგებით იყო მოფენილი. უკვირდა, აქ ამოსვლა რატომ ადრე ვერ მოვიფიქრეო. იმ ხალვათ, წიფლის ხეებისგან გამოხშირულ ადგილამდე მივიდა, სადაც საჯარიმო ხაზივით სწორად დაერგოთ ნაძვები. ეს ნერგები ბავარიიდან იმ იმედით ჩამოუტანიათ, რომ სილეზიაშიც გაიხარებდნენ, მაგრამ ისინი ამ ტყეში სტუმრებს ჰგავდნენ, ვოინიჩს კი პრუსიულ ჯარს აგონებდნენ. და წიფლები? წიფლები – ეგზოტიკურ ფერად არმიას, რომლის ჯარისკაცებიც, საომრად წასვლის ნაცვლად, თავიანთი სამოსით – ბუმბულებით, ოქროსფრად მოელვარე ჩაფხუტებით კეკლუცობენ, მერე კი უცბად ადგილზე შეშდებიან, რათა წლობით უცქირონ ერთმანეთს და რაც შეიძლება დიდხანს შეინარჩუნონ ერთმანეთით მოგვრილი აღფრთოვანება. ასეთ ჯარს ოპერაში თუ გაგზავნი, თორემ ასეთებს ბრძოლის ველზე არაფერი ესაქმებათ! კინაღამ ფეხი დაადგა. თითქმის ტრიალი, ქვით მოფენილი მინდორი იყო, სადაც სულ რამდენიმე არყისა ერთი მუხის ხე იდგა. ხავსს მოესწრო და ლოდებისთვის პირი ამოეკერა, დაემუნჯებინა. ეს აშკარად სხვა დედოფალა იყო და არა ის, ოპიცთან და რაიმუნდთან ერთად რომ ნახა. შედარებით პატარა. ხავსზე იწვა და თვითონაც თითქმის მთლიანად ხავსისა იყო და თვალში საცემად სავსე სხეული ჰქონდა. მის გამკეთებელს ძუძუებად ორი მოზრდილი ქვა გამოეყენებინა, სახე არყის ქერქისგან გაეკეთებინა და ზედ ნახშირით მიეხატა წყვილი თვალი. ნესტსა და სისველეს კი უკვე მოესწრო მათი გათხაპნა, რის გამოც ორ შავ ლაქას უფრო ჰგავდა. მთელი სხეული თითქოს ერთი, „თეძოებს“ შორის მოქცეულ, ფეხების გასაყარზე მდებარე წერტილისკენ მიილტვოდა, საიდანაც თაგვისა თუ თხუნელას სოროს მსგავსი ღრუ მოჩანდა – ხშირი მოხმარებისგან დატკეპნილი, გაპრიალებული ხვრელი. ვოინიჩმა ფრთხილად დაიხია უკან, თან ძირს იყურებოდა, უნებლიედ რამე ს უ ლ ი ე რ ი ს თ ვ ი ს რომ არ დაედგა ფეხი. ერთდროულად მოხიბლული და შეძრწუნებული დაჰყურებდა ქვების, ხავსისა და ფიჩხის, ხის მერქნისა და სოკოების, ფოთლებისა და თიხიანი მიწისგან, ერთი სიტყვით, ყველაფერ იმისგან გაკეთებულ დედოფალას, რაც შუაგულ ტყეში ხელში მოხვედროდათ. მხოლოდ საკუთარი აჩქარებული სუნთქვა ესმოდა, ეჩვენებოდა, რომ ტყე გაირინდა და ახლა ადამიანისა და რაღაც არაადამიანურის, თუმცა ადამიანურთან თამამად მიმსგავსებულის შეხვედრას ადევნებდა თვალს. ჰო, თითქოს ყველა და ყველაფერი მას შეჰყურებდა. თითქოს ვიღაცის დაჟინებული მზერა მისი მაუდის ქურთუკში, ხელით ნაქსოვ სვიტერში, ტილოს პერანგში, ბამბის მაისურში ატანდა&#8230; ერთობ უსიამოვნო შეგრძნება იყო, რომელიც დოქტორ ზემპერვაისის გასინჯვას ჰგავდა. კიდევ ერთი ნაბიჯი გადადგა უკან, მზად იყო, სასწრაფოდ სოფელში დაბრუნებულიყო, მაგრამ არა, უნდოდა, რომ ჯერ ბუნების ამ ფსევდოქმნილების ცქერით ეჯერებინა გული. თქმა არ უნდოდა, რომ ეს დედოფალაც მენახშირეების ნახელავი იყო. ვოინიჩმა უნებლიედ წარმოიდგინა, როგორ ცხოვრობდნენ ამ თოჯინასთან, წარმოსახვის თვალით მამაკაცური ჟინის ძალადობა, მოუთმენლობა და ძლევამოსილება დაინახა. ასეთი რამ ერთადერთხელ ენახა სოფელში ყოფნის დროს, საბძელში – ვიღაც სოფლელი ბიჭის რიტმულად მოძრავი დუნდულები, რომელიც მთელი სხეულით ზედ გადაჰფარებოდა მათი ძროხების მწველავ მოსამსახურე გოგოს. მისთვის ეს ძალადობისა და დაღვრილი სისხლის ბუნდოვანი წინასწარმეტყველება იყო. გულ-მუცლიდან დაძრული შიშის ცხელი ტალღა იგრძნო, რომელმაც მალე მთლიანად მოიცვა. მერე თითქოს მოეჩვენა, რომ ნიადაგმა ამოიკვნესა, დედოფალას თეძო შეირხა და მიწისქვეშეთიდან რაღაც ძალამ ამოაღწია. მაშინვე თვალები ჭყიტა, მაგრამ მოჩვენება მყისვე გაქრა. იმ საზარელმა შეგრძნებამ, რომ ვიღაც უთვალთვალებდა, კულმინაციას მიაღწია. ვოინიჩს ოფლმა დაასხა. შეამჩნია, როგორ მოულოდნელად ჩამობნელდა და ამან კიდევ უფრო დააფრთხო. ფეხაკრეფით, სულ უკან-უკან სიარულით დატოვა მინდორი, მერე კი შემობრუნდა და თითქმის სირბილით ჩავიდა სოფელში, თან გულში იფიცებოდა, რომ აღარასოდეს გაეკარებოდა იმ ადგილს.</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2025/01/22/%e1%83%9c%e1%83%90%e1%83%ac%e1%83%a7%e1%83%95%e1%83%94%e1%83%a2%e1%83%98-%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%92%e1%83%90-%e1%83%a2%e1%83%9d%e1%83%99%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%a9%e1%83%a3%e1%83%99%e1%83%98%e1%83%a1/">ნაწყვეტი ოლგა ტოკარჩუკის ახალი რომანიდან „ემპუსების ნადიმი “ 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></content:encoded>
					
		
		
			</item>
		<item>
		<title>პოლონურიპოეზიათბილისისმე-9 საერთაშორისოლიტერატურულფესტივალზე 🗓</title>
		<link>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/11/06/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%98%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%94%e1%83%96%e1%83%98%e1%83%90%e1%83%97%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%9a%e1%83%98%e1%83%a1%e1%83%98%e1%83%a1/?utm_source=rss&#038;utm_medium=rss&#038;utm_campaign=%25e1%2583%259e%25e1%2583%259d%25e1%2583%259a%25e1%2583%259d%25e1%2583%259c%25e1%2583%25a3%25e1%2583%25a0%25e1%2583%2598%25e1%2583%259e%25e1%2583%259d%25e1%2583%2594%25e1%2583%2596%25e1%2583%2598%25e1%2583%2590%25e1%2583%2597%25e1%2583%2591%25e1%2583%2598%25e1%2583%259a%25e1%2583%2598%25e1%2583%25a1%25e1%2583%2598%25e1%2583%25a1</link>
					<comments>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/11/06/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%98%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%94%e1%83%96%e1%83%98%e1%83%90%e1%83%97%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%9a%e1%83%98%e1%83%a1%e1%83%98%e1%83%a1/#respond</comments>
		
		<dc:creator><![CDATA[szymanskaa]]></dc:creator>
		<pubDate>Wed, 06 Nov 2024 07:35:52 +0000</pubDate>
				<category><![CDATA[ლიტერატურა]]></category>
		<category><![CDATA[მოვლენები]]></category>
		<category><![CDATA[სიახლეები]]></category>
		<guid isPermaLink="false">https://instytutpolski.pl/tbilisi/?p=2866</guid>

					<description><![CDATA[<p>თბილისის მე-9 საერთაშორისო ლიტერატურული ფესტივალის ორგანიზატორების მოწვევით, საქართველოს დედაქალაქს პოლონელი პოეტი და პროზაიკოსი, ურშულა ჰონეკი ეწვია. მის ლიტერატურას ძალიან აფასებენ პოლონეთში, რასზეც ჰონეკის მიერ მოპოვებული მრავალი ლიტერატურული ჯილდო მეტყველებს.&#160; მოხარულები ვართ, რომ პოლონელი პოეტი PEN Center Georgia-ში შეკრებილმა ქართულმა ლიტერატურმა საზოგადოებამაც გაიცნო პირადად. აღნიშული ორგანიზაციისა და პოლონური ინსტიტუტის მხარდაჭერით, ჰონეკმა თავისი შემოქმედება წარუდგინა ადგილობრივ მწერლებს, [&#8230;]</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/11/06/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%98%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%94%e1%83%96%e1%83%98%e1%83%90%e1%83%97%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%9a%e1%83%98%e1%83%a1%e1%83%98%e1%83%a1/">პოლონურიპოეზიათბილისისმე-9 საერთაშორისოლიტერატურულფესტივალზე 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></description>
										<content:encoded><![CDATA[
<p>თბილისის მე-9 საერთაშორისო ლიტერატურული ფესტივალის ორგანიზატორების მოწვევით, საქართველოს დედაქალაქს პოლონელი პოეტი და პროზაიკოსი, ურშულა ჰონეკი ეწვია. მის ლიტერატურას ძალიან აფასებენ პოლონეთში, რასზეც ჰონეკის მიერ მოპოვებული მრავალი ლიტერატურული ჯილდო მეტყველებს.&nbsp;<br><br>მოხარულები ვართ, რომ პოლონელი პოეტი PEN Center Georgia-ში შეკრებილმა ქართულმა ლიტერატურმა საზოგადოებამაც გაიცნო პირადად. აღნიშული ორგანიზაციისა და პოლონური ინსტიტუტის მხარდაჭერით, ჰონეკმა თავისი შემოქმედება წარუდგინა ადგილობრივ მწერლებს, გამომცემლებსა და ლიტერატურის მოყვარულებს.<br><br>ურშულა ჰონეკმა ლექსები წაიკითხა პოეტური კრებულიდან: <em>Poltergeist</em>. გარდა ამისა, მოვისმინეთ მისი ძველი ლექსებიც: <em>Brzmienia, Siedem życia, Zimna łapa, Przyjaciółka</em> და ა.შ.</p>



<p><br>სპეციალურად ამ ფესტივალისთვის ურშულა ჰონეკის ლექსები ქართულად თარგმნა და წაიკითხა კატია ვოლტერსმა, რომელიც ქართული საზოგადოებისთვის უფრო ცნობილია, როგორც პოლონელი ნობელიანტის, ოლგა ტოკარჩუკის მთარგმნელი.<br><br>გვსურს, მადლობა გადავუხადოთ ქალბატონ ვოლტერსს გაწეული ღვაწლისთვის, რადგან მისი ჯაფის გარეშე საავტორო საღამოს მონაწილეები ვერ შეძლებდნენ ურშულა ჰონეკის პოეზიით ტკბობას.<br><br>იხილეთ ფესტივალზე ავტორისა და მთარგმნელის მიერ წაკითხული ერთ-ერთი ლექსის ფრაგმენტი:</p>



<p><strong>ხმები</strong></p>



<p>უფრო იოლია გაიხსენო ვინმეს ხმა,&nbsp;</p>



<p>ვიდრე ბოლო საუბარი. მისი საუბარი ჰგავდა სიარულს</p>



<p>გაყინულ თოვლზე. ზამთრამდე ჯერ ვერ მივაღწიე,&nbsp;</p>



<p>მაგრამ ველოდები, რომ ყველაფერი გაიყინება და დაიწყებს ჭრიჭინს(…)</p>



<p>თბილისის მე-9 საერთაშორისო ლიტერატურული ფესტივალის გამორჩეული სტუმარი, პოლონური ლიტერატურის ქართულად მთარგმნელი, კატია ვოლტერსი იყო. მან პოლონელი ნობელიანტის, ოლგა ტოკარჩუკის რამდენიმე რომანი თარგმნა, მათ შორის: &#8220;წიგნები იაკობისა,&#8221; &#8220;დაუდგომელნი&#8221; და &#8220;შოტლანდიური თვე.&#8221; საქართველოში ოლგა ტოკარჩუკის შემოქმედების პოპულარიზაციის მიზნით, ფესტივალის მიმდინარეობისას კატია ვოლტერსმა Dziennik słownika-ს პანელში მიიღო მონაწილეობა, სადაც მან სიამოვნებით აღნიშნა, რომ &#8220;წიგნები იაკობისას&#8221;-ს თარგმნა მისთვის დაუვიწყარი მოგზაურობა იყო. მან მთელ ამ თავგადასავალზე ისაუბრა, მის ტოპოგრაფიაზე, სოციალური კლასების მრავალფეროვნებაზე, ენებზე, რელიგიურ მსოფლმხედველობაზე, კოსმოგონიაზე, წეს-ჩვეულებებსა და სხვა კულტურულ ნიუანსებზე. ვოლტერსის თქმით, აღნიშნული წიგნის თარგმნა იმიტომ გადაწყვიტა, რომ თემატიკა, ისევე როგორც ადგილები, ძალიან ახლოსაა პოლონელ და ქართველ მკითხველთან. &#8220;წიგნები იაკობისა&#8221;-ს თარგმნისთვის კატია ვოლტერსმა საქართველოს ერთ-ერთი ყველაზე პრესტიჟული ლიტერატურული პრემია „საბა“ მიიღო თარგმანის კატეგორიაში.</p>



<p>ფესტივალის ფარგლებში კატია ვოლტერსი თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის მთარგმნელებს, გამომცემლებს, პროფესორებსა და ლიტერატურის სტუდენტებს შეხვდა, სადაც მთარგმნელის პროფესიაში არსებულ გამოწვევებზე ისაუბრა. ეს შეხვედრა ასევე პოლონური ლიტერატურის პოპულარიზაციის საშუალებაც იყო, სადაც გამომცემლობა „ინტელექტმა“ ოლგა ტოკარჩუკის ქართულ ენაზე გამოცემული წიგნები და ჟურნალ „ქართული მწერლობის“ ერთ-ერთი ნომერი წარადგინა. ამ კონკრეტულ ნომერში კატია ვოლტერსმა ბოლო ოცდაათი წლის პოლონური ლიტერატურა განიხილა. კატია ვოლტერსმა ფესტივალის კიდევ ერთი სტუმრის, ცნობილი პოლონელი პოეტის, ურშულა ჰონეკის ერთი-ერთი ფრაგმენტი წაიკითხა ქართულ ენაზე, მოთხრობიდან: &#8220;თეთრი ღამეები.&#8221;<br></p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/11/06/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%98%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%94%e1%83%96%e1%83%98%e1%83%90%e1%83%97%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%9a%e1%83%98%e1%83%a1%e1%83%98%e1%83%a1/">პოლონურიპოეზიათბილისისმე-9 საერთაშორისოლიტერატურულფესტივალზე 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></content:encoded>
					
					<wfw:commentRss>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/11/06/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%98%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%94%e1%83%96%e1%83%98%e1%83%90%e1%83%97%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%9a%e1%83%98%e1%83%a1%e1%83%98%e1%83%a1/feed/</wfw:commentRss>
			<slash:comments>0</slash:comments>
		
		
			</item>
		<item>
		<title>პოლონური აქცენტი თბილისის წიგნის საერთაშორისო ფესტივალზე 🗓</title>
		<link>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/06/18/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%98-%e1%83%90%e1%83%a5%e1%83%aa%e1%83%94%e1%83%9c%e1%83%a2%e1%83%98-%e1%83%97%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%9a%e1%83%98%e1%83%a1%e1%83%98/?utm_source=rss&#038;utm_medium=rss&#038;utm_campaign=%25e1%2583%259e%25e1%2583%259d%25e1%2583%259a%25e1%2583%259d%25e1%2583%259c%25e1%2583%25a3%25e1%2583%25a0%25e1%2583%2598-%25e1%2583%2590%25e1%2583%25a5%25e1%2583%25aa%25e1%2583%2594%25e1%2583%259c%25e1%2583%25a2%25e1%2583%2598-%25e1%2583%2597%25e1%2583%2591%25e1%2583%2598%25e1%2583%259a%25e1%2583%2598%25e1%2583%25a1%25e1%2583%2598</link>
					<comments>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/06/18/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%98-%e1%83%90%e1%83%a5%e1%83%aa%e1%83%94%e1%83%9c%e1%83%a2%e1%83%98-%e1%83%97%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%9a%e1%83%98%e1%83%a1%e1%83%98/#respond</comments>
		
		<dc:creator><![CDATA[salygam]]></dc:creator>
		<pubDate>Tue, 18 Jun 2024 11:22:48 +0000</pubDate>
				<category><![CDATA[ლიტერატურა]]></category>
		<category><![CDATA[სიახლეები]]></category>
		<guid isPermaLink="false">https://instytutpolski.pl/tbilisi/?p=2785</guid>

					<description><![CDATA[<p>მაისის და ივნისის ბოლოს თბილისში წიგნის საერთაშორისო ფესტივალი იმართება. დედაქალაქის მკვიდრები, რომლებიც მრავლად ესტუმრნენ ღონისძიებას, ქართულ საგამომცემლო ბაზარზე არსებულ სიახლეებს გაეცნენ. ფესტივალზე პოლონელი ავტორების წიგნებიც იყო წარმოდგენილი. განსაკუთრებული ყურადღება პოლონელი ნობელიანტის, ოლგა ტოკარჩუკის წიგნებმა და Ziari Press-ის მიერ გამოცემულმა ადამ ზამოისკის ნაშრომმა მიიპყრო (ქეთი ქანთარიას თარგმანი). გამომცემლობა Ziari Press-მა, პოლონურ ინსტიტუტთან თანამშრომლობით, ადამ ზამოისკის წიგნი [&#8230;]</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/06/18/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%98-%e1%83%90%e1%83%a5%e1%83%aa%e1%83%94%e1%83%9c%e1%83%a2%e1%83%98-%e1%83%97%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%9a%e1%83%98%e1%83%a1%e1%83%98/">პოლონური აქცენტი თბილისის წიგნის საერთაშორისო ფესტივალზე 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></description>
										<content:encoded><![CDATA[
<p>მაისის და ივნისის ბოლოს თბილისში წიგნის საერთაშორისო ფესტივალი იმართება. დედაქალაქის მკვიდრები, რომლებიც მრავლად ესტუმრნენ ღონისძიებას, ქართულ საგამომცემლო ბაზარზე არსებულ სიახლეებს გაეცნენ. ფესტივალზე პოლონელი ავტორების წიგნებიც იყო წარმოდგენილი. განსაკუთრებული ყურადღება პოლონელი ნობელიანტის, ოლგა ტოკარჩუკის წიგნებმა და Ziari Press-ის მიერ გამოცემულმა ადამ ზამოისკის ნაშრომმა მიიპყრო (ქეთი ქანთარიას თარგმანი).</p>



<p>გამომცემლობა Ziari Press-მა, პოლონურ ინსტიტუტთან თანამშრომლობით, ადამ ზამოისკის წიგნი &#8220;1920 წლის ომი. ევროპის წარუმატებელი დაპყრობა. ლენინის მარცხი&#8221; თარგმნა და გამოსცა. წიგნის პრეზენტაცია თბილისის წიგნის საერთაშორისო ფესტივალზე გაიმართა, რომელიც 2024 წლის 30 მაისიდან 2 ივნისის ჩათვლით გრძელდებოდა. გამომცემლობამ სადისკუსიო პანელიც მოაწყო. შეხვედრის მოდერატორი გამომცემლობა Ziari Press-ის რედაქტორი ნატალია ალხაზიშვილი იყო, ხოლო მონაწილეები &#8211; პოლონური ინსტიტუტის დირექტორი ქ. მაგდალენა ვოიდაშევიჩი და ქართულენოვანი გამოცემის რედაქტორი დიმიტრი სილაქაძე. ამ უკანასკნელმა 1920 წლის ომის მნიშვნელობაზე, პოლონეთისა და საქართველოს ბედზე, ინგლისისა და რუსეთის არქივებში ჩატარებულ კვლევით სამუშაოებსა და ევროპის თავისუფლებითვის ბოლშევიკების მარცხის მნიშვნელობაზე ისაუბრა.</p>



<p>წიგნი, როგორც ღირებული სამეცნიერო პუბლიკაცია, ქართველ მეცნიერთა საზოგადოებასაც წარედგინება. ლიტერატურის მუზეუმში პოლონურ-ქართული ისტორიული კომისიის თავმჯდომარესთან, პროფესორ მიხეილ ბახტაძესთან გაიმართება შეხვედრა. წიგნს ასევე თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის საქართველოს ისტორიის ინსტიტუტის სტუდენტებს გადაეცემათ.</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/06/18/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%98-%e1%83%90%e1%83%a5%e1%83%aa%e1%83%94%e1%83%9c%e1%83%a2%e1%83%98-%e1%83%97%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%9a%e1%83%98%e1%83%a1%e1%83%98/">პოლონური აქცენტი თბილისის წიგნის საერთაშორისო ფესტივალზე 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></content:encoded>
					
					<wfw:commentRss>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/06/18/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%98-%e1%83%90%e1%83%a5%e1%83%aa%e1%83%94%e1%83%9c%e1%83%a2%e1%83%98-%e1%83%97%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%9a%e1%83%98%e1%83%a1%e1%83%98/feed/</wfw:commentRss>
			<slash:comments>0</slash:comments>
		
		
			</item>
		<item>
		<title>ვიერა გრანის რეპერტუარი მონიკა ხჟონსტოვსკას შესრულებით, ვარშავის გეტოში აჯანყების დაწყების წლისთავთან დაკავშირებით. 🗓</title>
		<link>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/04/22/%e1%83%95%e1%83%98%e1%83%94%e1%83%a0%e1%83%90-%e1%83%92%e1%83%a0%e1%83%90%e1%83%9c%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%a0%e1%83%94%e1%83%9e%e1%83%94%e1%83%a0%e1%83%a2%e1%83%a3%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%98/?utm_source=rss&#038;utm_medium=rss&#038;utm_campaign=%25e1%2583%2595%25e1%2583%2598%25e1%2583%2594%25e1%2583%25a0%25e1%2583%2590-%25e1%2583%2592%25e1%2583%25a0%25e1%2583%2590%25e1%2583%259c%25e1%2583%2598%25e1%2583%25a1-%25e1%2583%25a0%25e1%2583%2594%25e1%2583%259e%25e1%2583%2594%25e1%2583%25a0%25e1%2583%25a2%25e1%2583%25a3%25e1%2583%2590%25e1%2583%25a0%25e1%2583%2598</link>
					<comments>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/04/22/%e1%83%95%e1%83%98%e1%83%94%e1%83%a0%e1%83%90-%e1%83%92%e1%83%a0%e1%83%90%e1%83%9c%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%a0%e1%83%94%e1%83%9e%e1%83%94%e1%83%a0%e1%83%a2%e1%83%a3%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%98/#respond</comments>
		
		<dc:creator><![CDATA[salygam]]></dc:creator>
		<pubDate>Mon, 22 Apr 2024 08:08:18 +0000</pubDate>
				<category><![CDATA[თეატრი]]></category>
		<category><![CDATA[მუსიკა]]></category>
		<category><![CDATA[სიახლეები]]></category>
		<guid isPermaLink="false">https://instytutpolski.pl/tbilisi/?p=2761</guid>

					<description><![CDATA[<p>ვარშავის გეტოში აჯანყების დაწყების წლისთავთან დაკავშირებით, პოლონურმა ინსტიტუტმა კონცერტი მოაწყო ვიერა გრანის რეპერტუარით, რომელსაც ვარშავის ებრაული თეატრის არტისტი, Monika Chrząstowska ასრულებდა. მომღერალს აკომპანიმენტს უწევდნენ: Bartozzi Wojciechowski &#8211; ბასი Franciszek Wajdzik &#8211; ფორტეპიანო Kuba Chmielarski &#8211; გიტარა ომის დროინდელი ვარშავის სიმღერების ჯაზური არანჟირების საშუალებით ღონისძიებამ ებრაული წარმოშობის გამორჩეული პოლონელი მომღერლის მძიმე ბედი შეგვახსენა. ვიერა გრანის სიმღერებს [&#8230;]</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/04/22/%e1%83%95%e1%83%98%e1%83%94%e1%83%a0%e1%83%90-%e1%83%92%e1%83%a0%e1%83%90%e1%83%9c%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%a0%e1%83%94%e1%83%9e%e1%83%94%e1%83%a0%e1%83%a2%e1%83%a3%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%98/">ვიერა გრანის რეპერტუარი მონიკა ხჟონსტოვსკას შესრულებით, ვარშავის გეტოში აჯანყების დაწყების წლისთავთან დაკავშირებით. 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></description>
										<content:encoded><![CDATA[
<p>ვარშავის გეტოში აჯანყების დაწყების წლისთავთან დაკავშირებით, პოლონურმა ინსტიტუტმა კონცერტი მოაწყო ვიერა გრანის რეპერტუარით, რომელსაც ვარშავის ებრაული თეატრის არტისტი, Monika Chrząstowska ასრულებდა.</p>



<p>მომღერალს აკომპანიმენტს უწევდნენ:</p>



<p> Bartozzi Wojciechowski &#8211; ბასი</p>



<p> Franciszek Wajdzik &#8211; ფორტეპიანო</p>



<p>Kuba Chmielarski &#8211; გიტარა</p>



<p>ომის დროინდელი ვარშავის სიმღერების ჯაზური არანჟირების საშუალებით ღონისძიებამ ებრაული წარმოშობის გამორჩეული პოლონელი მომღერლის მძიმე ბედი შეგვახსენა.</p>



<p>ვიერა გრანის სიმღერებს მთელი ომამდელი ვარშავა მღეროდა.</p>



<p>1941 წლის მარტში იგი ნებაყოფლობით შევიდა ვარშავის გეტოში, რათა იქ მყოფ დედასა და დებს შეერთებოდა. გეტოში გრანი კაფე &#8220;Sztuka&#8221;-ს მხატვრული ხელმძღვანელი გახდა, სადაც მსმენელს თავისი ულამაზესი, გამორჩეული, ხავერდოვანი ხმით ხიბლავდა. მას აკომპანიმენტს ვლადისლავ შპილმანისა და ადოლფ <a></a>გოლდფედერის შესანიშნავი საფორტეპიანო დუეტი უწევდა.</p>



<p>ვიერა გრანი ერთადერთი იყო თავისი ოჯახიდან, რომელიც ომს გადაურჩა.</p>



<p>ომის შემდეგ მან სცენაზე გამოსვლა განაახლა, თუმცა გერმანელებთან თანამშრომლობის ბრალდების გამო, მას ყველგან სდევნიდნენ და ავიწროებდნენ. სიმართლის გასარკვევად მან პროკურატურასთან ნებაყოფლობითი თანამშრომლობაც კი დაიწყო. მრავალთვიანი გამოძიების შემდეგ, გამოძიება „დანაშაულის ნიშნების არარსებობის გამო“ შეწყდა და დადგინდა, რომ ბრალდებები მხოლოდ ჭორებსა და ცილისწამებას ეფუძნებოდა.</p>



<p>დიდი მადლობა არტისტებსა და სტუმრებს შესანიშნავი ატმოსფეროსთვის, ხოლი სამეფო უბნის თეატრს &#8211; მასპინძლობისთვის!</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/04/22/%e1%83%95%e1%83%98%e1%83%94%e1%83%a0%e1%83%90-%e1%83%92%e1%83%a0%e1%83%90%e1%83%9c%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%a0%e1%83%94%e1%83%9e%e1%83%94%e1%83%a0%e1%83%a2%e1%83%a3%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%98/">ვიერა გრანის რეპერტუარი მონიკა ხჟონსტოვსკას შესრულებით, ვარშავის გეტოში აჯანყების დაწყების წლისთავთან დაკავშირებით. 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></content:encoded>
					
					<wfw:commentRss>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/04/22/%e1%83%95%e1%83%98%e1%83%94%e1%83%a0%e1%83%90-%e1%83%92%e1%83%a0%e1%83%90%e1%83%9c%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%a0%e1%83%94%e1%83%9e%e1%83%94%e1%83%a0%e1%83%a2%e1%83%a3%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%98/feed/</wfw:commentRss>
			<slash:comments>0</slash:comments>
		
		
			</item>
		<item>
		<title>შეხვედრა პოლონურ ლიტერატურასთან მწერალთა ბარ H2SO4-ში</title>
		<link>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/02/27/%e1%83%a8%e1%83%94%e1%83%ae%e1%83%95%e1%83%94%e1%83%93%e1%83%a0%e1%83%90-%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0-%e1%83%9a%e1%83%98%e1%83%a2%e1%83%94%e1%83%a0%e1%83%90%e1%83%a2/?utm_source=rss&#038;utm_medium=rss&#038;utm_campaign=%25e1%2583%25a8%25e1%2583%2594%25e1%2583%25ae%25e1%2583%2595%25e1%2583%2594%25e1%2583%2593%25e1%2583%25a0%25e1%2583%2590-%25e1%2583%259e%25e1%2583%259d%25e1%2583%259a%25e1%2583%259d%25e1%2583%259c%25e1%2583%25a3%25e1%2583%25a0-%25e1%2583%259a%25e1%2583%2598%25e1%2583%25a2%25e1%2583%2594%25e1%2583%25a0%25e1%2583%2590%25e1%2583%25a2</link>
					<comments>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/02/27/%e1%83%a8%e1%83%94%e1%83%ae%e1%83%95%e1%83%94%e1%83%93%e1%83%a0%e1%83%90-%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0-%e1%83%9a%e1%83%98%e1%83%a2%e1%83%94%e1%83%a0%e1%83%90%e1%83%a2/#respond</comments>
		
		<dc:creator><![CDATA[salygam]]></dc:creator>
		<pubDate>Tue, 27 Feb 2024 06:59:45 +0000</pubDate>
				<category><![CDATA[ლიტერატურა]]></category>
		<category><![CDATA[მოვლენები]]></category>
		<category><![CDATA[სიახლეები]]></category>
		<guid isPermaLink="false">https://instytutpolski.pl/tbilisi/?p=2750</guid>

					<description><![CDATA[<p>25 თებერვალს „მწერლების ბარში“ პოლონურ ლიტერატირასთან გაიმართა შეხვედრა. პოლონური ლიტერატურა „ქართული ლიტერატურის“ თებერვლის ნომრის სპეციალური სტუმარია. ფრაგმენტებად წარმოდგენილი ნამუშევრები შესაბამის ნაწარმოებთა შექმნის ეპოქებისთვის დამახასიათებელ პოლონურ სულს გადმოგვცემს; შეხვედრის ფარგლებში, მოვისმინეთ, ანა კოპალიანის მიერ წაკითხული ფრაგმენტი ადამ მიცკევიჩის „წინაპართა სერობიდან“ და ვისლავა შიმბორსკას ლექსები შოთა იათაშვილის შესრულებით. გვსურს, მადლობა გადავუხადოთ ქართველ მწერლებს, პოეტებსა და მთარგმნელებს პოლონური [&#8230;]</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/02/27/%e1%83%a8%e1%83%94%e1%83%ae%e1%83%95%e1%83%94%e1%83%93%e1%83%a0%e1%83%90-%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0-%e1%83%9a%e1%83%98%e1%83%a2%e1%83%94%e1%83%a0%e1%83%90%e1%83%a2/">შეხვედრა პოლონურ ლიტერატურასთან მწერალთა ბარ H2SO4-ში</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></description>
										<content:encoded><![CDATA[
<p>25 თებერვალს „მწერლების ბარში“ პოლონურ ლიტერატირასთან გაიმართა შეხვედრა. პოლონური ლიტერატურა „ქართული ლიტერატურის“ თებერვლის ნომრის სპეციალური სტუმარია.</p>



<p>ფრაგმენტებად წარმოდგენილი ნამუშევრები შესაბამის ნაწარმოებთა შექმნის ეპოქებისთვის დამახასიათებელ პოლონურ სულს გადმოგვცემს;</p>



<p>შეხვედრის ფარგლებში, მოვისმინეთ, ანა კოპალიანის მიერ წაკითხული ფრაგმენტი ადამ მიცკევიჩის „წინაპართა სერობიდან“ და ვისლავა შიმბორსკას ლექსები შოთა იათაშვილის შესრულებით.</p>



<p>გვსურს, მადლობა გადავუხადოთ ქართველ მწერლებს, პოეტებსა და მთარგმნელებს პოლონური ლიტერატურის სიყვარულისა და პროექტის ერთგულებისთვის! მადლობას ვუხდით გამომცემლობა „ინტელექტსაც“ პროექტში მონაწილეობის შესაძლებლობისთვის!</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/02/27/%e1%83%a8%e1%83%94%e1%83%ae%e1%83%95%e1%83%94%e1%83%93%e1%83%a0%e1%83%90-%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0-%e1%83%9a%e1%83%98%e1%83%a2%e1%83%94%e1%83%a0%e1%83%90%e1%83%a2/">შეხვედრა პოლონურ ლიტერატურასთან მწერალთა ბარ H2SO4-ში</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></content:encoded>
					
					<wfw:commentRss>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/02/27/%e1%83%a8%e1%83%94%e1%83%ae%e1%83%95%e1%83%94%e1%83%93%e1%83%a0%e1%83%90-%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0-%e1%83%9a%e1%83%98%e1%83%a2%e1%83%94%e1%83%a0%e1%83%90%e1%83%a2/feed/</wfw:commentRss>
			<slash:comments>0</slash:comments>
		
		
			</item>
		<item>
		<title>მართლა აქ ეძებდნენ არგონავტები ოქროს საწმისს? პოლონელი და ქართველი არქეოლოგები ლეგენდარული ქალაქის ბილიკზე 🗓</title>
		<link>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/02/13/%e1%83%9b%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%97%e1%83%9a%e1%83%90-%e1%83%90%e1%83%a5-%e1%83%94%e1%83%ab%e1%83%94%e1%83%91%e1%83%93%e1%83%9c%e1%83%94%e1%83%9c-%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%92%e1%83%9d%e1%83%9c/?utm_source=rss&#038;utm_medium=rss&#038;utm_campaign=%25e1%2583%259b%25e1%2583%2590%25e1%2583%25a0%25e1%2583%2597%25e1%2583%259a%25e1%2583%2590-%25e1%2583%2590%25e1%2583%25a5-%25e1%2583%2594%25e1%2583%25ab%25e1%2583%2594%25e1%2583%2591%25e1%2583%2593%25e1%2583%259c%25e1%2583%2594%25e1%2583%259c-%25e1%2583%2590%25e1%2583%25a0%25e1%2583%2592%25e1%2583%259d%25e1%2583%259c</link>
					<comments>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/02/13/%e1%83%9b%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%97%e1%83%9a%e1%83%90-%e1%83%90%e1%83%a5-%e1%83%94%e1%83%ab%e1%83%94%e1%83%91%e1%83%93%e1%83%9c%e1%83%94%e1%83%9c-%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%92%e1%83%9d%e1%83%9c/#respond</comments>
		
		<dc:creator><![CDATA[salygam]]></dc:creator>
		<pubDate>Tue, 13 Feb 2024 09:55:48 +0000</pubDate>
				<category><![CDATA[ისტორია]]></category>
		<category><![CDATA[მოვლენები]]></category>
		<category><![CDATA[სიახლეები]]></category>
		<category><![CDATA[#archeologia]]></category>
		<guid isPermaLink="false">https://instytutpolski.pl/tbilisi/?p=2727</guid>

					<description><![CDATA[<p>პოლონელმა მკვლევრებმა ბოლო წლებში საქართველოში არქეოლოგიური გათხრები გაააქტიურეს. ისინი ადგილობრივ პარტნიორებთან ერთად სხვადასხვა პროექტებს უძღვებიან, რომელთა მიზანიც საქართველოს შორეული წარსულის უკეთ გაცნობაა. ამ მხრივ ძალიან სასარგებლო აღმოჩნდა რამდენიმე წლის წინ, ქუთაისში გახსნილი პროფ. სტეფან კრუკოვსკის სახელობის პოლონურ-ქართული ინტერდისციპლინური კვლევითი ცენტრი, რომელიც პოლონური ინსტიტუტის მიერ არის მხარდაჭერილი. 2017 წლიდან, პოლონურ-ქართული არქეოლოგიური გუნდი, რომელსაც დოქტორი იაცეკ ჰამბურგი [&#8230;]</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/02/13/%e1%83%9b%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%97%e1%83%9a%e1%83%90-%e1%83%90%e1%83%a5-%e1%83%94%e1%83%ab%e1%83%94%e1%83%91%e1%83%93%e1%83%9c%e1%83%94%e1%83%9c-%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%92%e1%83%9d%e1%83%9c/">მართლა აქ ეძებდნენ არგონავტები ოქროს საწმისს? პოლონელი და ქართველი არქეოლოგები ლეგენდარული ქალაქის ბილიკზე 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></description>
										<content:encoded><![CDATA[
<p>პოლონელმა მკვლევრებმა ბოლო წლებში საქართველოში არქეოლოგიური გათხრები გაააქტიურეს. ისინი ადგილობრივ პარტნიორებთან ერთად სხვადასხვა პროექტებს უძღვებიან, რომელთა მიზანიც საქართველოს შორეული წარსულის უკეთ გაცნობაა. ამ მხრივ ძალიან სასარგებლო აღმოჩნდა რამდენიმე წლის წინ, ქუთაისში გახსნილი პროფ. სტეფან კრუკოვსკის სახელობის პოლონურ-ქართული ინტერდისციპლინური კვლევითი ცენტრი, რომელიც პოლონური ინსტიტუტის მიერ არის მხარდაჭერილი.</p>



<p>2017 წლიდან, პოლონურ-ქართული არქეოლოგიური გუნდი, რომელსაც დოქტორი იაცეკ ჰამბურგი და საქართველოს კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ეროვნული სააგენტოს წარმომადგენელი დოქტორი როლანდ ისაკაძე ხელმძღვანელობენ, ქუთაისის ყველაზე შორეულ წარსულს იკვლევს. საქართველოს სიდიდით მესამე ქალაქი ულამაზეს მდინარე რიონზეა გაშენებული. იქ თითქმის 150 000 ადამიანი ცხოვრობს.</p>



<p>გათხრები XI საუკუნეში მეფე ბაგრატ III-ის დროს აშენებული შუა საუკუნეების საკათედრო ტაძრის ირგვლივ მდებარე გორაზე ტარდება, რომელიც ქალაქ ქუთაისის მთავარი ღირსშესანიშნაობაა.</p>



<p>2023 წელს, იქ ადამიანის საოცრად ადრეული კვალი აღმოაჩინეს, დამახასიათებელი კერამიკით, ბრინჯაოს დანებით, კაჟისა და ქვისგან დამზადებული ისრებითა და შუბისპირებით, რაც ამ გათხრებისას ღრმა ფენებში ნაპოვნი არტეფაქტების მხოლოდ მცირე ნაწილია &#8211; თქვა National Geographic Polska-სთან საუბრისას იაცეკ ჰამბურგმა.</p>



<p>აღნიშნული ობიექტები ჩვენს წელთაღრიცხვამდე 1700-1200 პერიოდთ თარიღდება (შუა და გვიანი ბრინჯაოს ხანა). აქამდე, არქეოლოგებს ასეთი ძველი ნამოსახლარი ან არქეოლოგიური ობიექტი ქუთაისის შუაგულში არ უპოვიათ. პოლონურ-ქართულმა ექსპედიციამ კი ეს მოახერხა.&nbsp;</p>



<p>ჯერ კიდევ 2019 წელს პოლონურ-ქართულმა კვლევამ ქალაქის უძველესი ნაშთების დათარიღება ძვ. წ. VIII/VII საუკუნიდან XIII/XII-მდე გადაწია, რაც იმას ნიშნავს, რომ ამ ტერიტორიაზე დასახლება დაახლოებით 3700 წლის წინ დაიწყო. ანუ, ქუთაისი მსოფლიოს უწყვეტად დასახლებული უძველები ქალაქების კატეგორიაში ხვდება. პოლონურ-ქართულმა კვლევამ საშუალება მოგვცა მნიშვნელოვნად დაგვეხვეწა ქალაქის წარმომავლობის დადგენა.&nbsp;</p>



<p>წინა წლებში ამავე ექსპედიციის მიერ ჩატარებული კვლევებიდან დგინდება, რომ მეზობელი ბორცვები ბრინჯაოს ხანაშიც იყო დასახლებული. ამზადებდნენ ჭურჭელს, ქვისა და ლითონის ნივთებს. მოსახლეობას ერთ მხარეს კლდე იცავდა, ხოლო მეორე მხარეს &#8211; უზარმაზარი თხრილი.</p>



<p>როგორც დოქტორი ჰამბურგი განმარტავს, ძირითადად ადგილობრივი მეცნიერების დიდი ჯგუფი და თავად ქუთაისის მაცხოვრებლები აიდენტიფიცირებდნენ ქალაქს ძველ აიასთან, რომელიც აპოლონიოს როდოსელის ბერძნული პოემიდან, „არგონავტიკა“-დან არის ცნობილი. საუბარია ელინური არგონავტების ექსპედიციაზე ოქროს საწმისისთვის (ცხვარი ქრიზომალოსის ოქროს ტყავით), რომელიც ფრიქსესა და ჰელეს გაქცევაში დაეხმარა. ლაშქრობის საფუძველი არგონავტების მეთაურის, იასონის სურვილი იყო,&nbsp; ბერძნულ თესალიაში ძალაუფლება დაებრუნებინა. ეს ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი ბერძნული მითია.</p>



<p>ნიშნავს თუ არა ახალი აღმოჩენები იმას, რომ ქუთაისი კოლხეთის მითიური მიწის დედაქალაქი იყო? &#8211; ჩემი მოკრძალებული აზრით, ყველა მითში არის სიმართლის მარცვალი. ეს შემთხვევაც არაა გამონაკლისი. თუმცა, ეს არის ძალიან რთული და სახიფათო კითხვა, რომელზეც მკაფიო პასუხი არ არსებობს. პასუხი შეიძლება ვერასდროს მივიღოთ. მე, როგორც მეცნიერი, სიფრთხილით უნდა მივუდგე ამ საკითხს, &#8211; ამბობს მკვლევარი.</p>



<p>დოქტორმა ჰამბურგმა განაცხადა, რომ არგონავტების კოლხეთში ჩამოსვლა დაახლოებით ძვ.წ. 1200 წლით თარიღდება. – საწყის ეტაპზე პრობლემას ის წარმოადგენდა იყო, ქუთაისში ასეთი ძველი დასახლების კვალი არ ჩანდა. ამით დაიხურა სამეცნიერო დისკუსია. ამჟამად სიტუაცია განსხვავებულია და უკვე რაღაც განსახილველია. ჩვენი კვლევა ადასტურებს, რომ ამ პერიოდში თანამედროვე ქუთაისის ტერიტორიაზე აყვავებული კოლხური დასახლება არსებობდა, რომელიც უზარმაზარი თხრილით იყო გარშემორტყმული, აღნიშნავს დოქტორი ჰამბურგი.</p>



<p>სწორედ მაშინ, დაახლოებით 3200 წლის წინ, მთელი კოლხეთის ხეობა, ქუთაისის ჩათვლით, სხვადასხვა ადგილობრივი ტომებით იყო დასახლებული. მათ ვიცნობთ, როგორც კოლხური კულტურის წარმომადგენლებს.</p>



<p>– თუმცა, ჯერჯერობით შეუძლებელია იმის თქმა, ზუსტად სად მდებარეობდა ლეგენდარული აია. მეცნიერთა დიდი ჯგუფის მიერ შემოთავაზებული ერთ-ერთი ლოკაცია ქუთაისია. კვლევა გრძელდება და ჩვენ უკვე ახალი გამოწვევებისთვის ვემზადებით &#8211; განაცხადა არქეოლოგმა.</p>



<p>ზოგიერთი მკვლევარი მიიჩნევს, რომ ლეგენდარული ქალაქი სხვაგან მდებარეობდა: მაგალითად, დღევანდელი თურქეთის აღმოსავლეთ ნაწილში. არიან ისეთებიც, რომლებიც ამტკიცებენ, რომ ის, დღევანდელ საქართველოს სხვა ნაწილში, შავ ზღვასთან უფრო ახლოს უნდა მოიძებნოს. გავიგებთ ოდესმე სად წავიდნენ მითიური არგონავტები?</p>



<p>არქეოლოგებმა გათხრებისას თიხის ფიგურებიც აღმოაჩინეს (II ათასწლეულის დასასრული და I ათასწლეულის დასაწყისი). მათზე სხვადასხვა ცხოველებია გამოსახული: ძროხა, ირემი და ხარი.</p>



<p>– ქართველი კოლეგები მათ საკულტო ფუნქციაზე მიგვითითებენ. როგორც ჩანს, ამ ბორცვს უძველესი დროიდან არაერთი რელიგიისა თუ კონფესიისთვის მნიშვნელოვანი დატვირთვა ჰქონდა, &#8211; ამბობს დოქტორი ჰამბურგი. თავად ტაძრის წარმოშობა, რომელიც დღესაც სახეზეა, დაახლოებით 1000 წლით თარიღდება. ის მნიშვნელოვანი ადგილია მართლმადიდებელი ქართველებისთვის.</p>



<p>შიმონ ზჯიებლოვსკის სტატია National Geographic-ის პოლონური გამოცემისთვის, გრიგოლ ჯულუხიძის თარგმანით.</p>



<p>წყარო: Krukowski Interdisciplinary Research Center&nbsp;</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/02/13/%e1%83%9b%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%97%e1%83%9a%e1%83%90-%e1%83%90%e1%83%a5-%e1%83%94%e1%83%ab%e1%83%94%e1%83%91%e1%83%93%e1%83%9c%e1%83%94%e1%83%9c-%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%92%e1%83%9d%e1%83%9c/">მართლა აქ ეძებდნენ არგონავტები ოქროს საწმისს? პოლონელი და ქართველი არქეოლოგები ლეგენდარული ქალაქის ბილიკზე 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></content:encoded>
					
					<wfw:commentRss>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/02/13/%e1%83%9b%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%97%e1%83%9a%e1%83%90-%e1%83%90%e1%83%a5-%e1%83%94%e1%83%ab%e1%83%94%e1%83%91%e1%83%93%e1%83%9c%e1%83%94%e1%83%9c-%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%92%e1%83%9d%e1%83%9c/feed/</wfw:commentRss>
			<slash:comments>0</slash:comments>
		
		
			</item>
		<item>
		<title>პოლონურ-ქართული არქეოლოგიური ექსპედიცია 🗓</title>
		<link>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/02/05/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0-%e1%83%a5%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%97%e1%83%a3%e1%83%9a%e1%83%98-%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%a5%e1%83%94%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d-2/?utm_source=rss&#038;utm_medium=rss&#038;utm_campaign=%25e1%2583%259e%25e1%2583%259d%25e1%2583%259a%25e1%2583%259d%25e1%2583%259c%25e1%2583%25a3%25e1%2583%25a0-%25e1%2583%25a5%25e1%2583%2590%25e1%2583%25a0%25e1%2583%2597%25e1%2583%25a3%25e1%2583%259a%25e1%2583%2598-%25e1%2583%2590%25e1%2583%25a0%25e1%2583%25a5%25e1%2583%2594%25e1%2583%259d%25e1%2583%259a%25e1%2583%259d-2</link>
					<comments>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/02/05/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0-%e1%83%a5%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%97%e1%83%a3%e1%83%9a%e1%83%98-%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%a5%e1%83%94%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d-2/#respond</comments>
		
		<dc:creator><![CDATA[salygam]]></dc:creator>
		<pubDate>Mon, 05 Feb 2024 09:21:12 +0000</pubDate>
				<category><![CDATA[ისტორია]]></category>
		<category><![CDATA[მოვლენები]]></category>
		<category><![CDATA[სიახლეები]]></category>
		<guid isPermaLink="false">https://instytutpolski.pl/tbilisi/?p=2707</guid>

					<description><![CDATA[<p>პოლონური ინსტიტუტისა და სხვა დონორების ხელშეწყობით, 2018 წლიდან ქუთაისში პროფ. სტეფან კრუკოვსკის სახელობის პოლონურ-ქართული ინტერდისციპლინარული კვლევითი ცენტრი ფუნქციონირებს. ცენტრის უმთავრესი მიზანი პოლონურ-ქართული არქეოლოგიური ექსპედიციებია, მათ შორის, ორიგინალური მულტიდისციპლინური პროგრამა KALP (ქუთაისის არქეოლოგიური ლანდშაფტის პროექტი). ცენტრს დოქტორი რადოსლავ კარაშევიჩ-შჩიპიორსკი ხელმძღვანელობს. აღნიშნული დაწესებულების კანცლერი და სამეცნიერო სადგურის მდივანი დოქტორი იაცეკ ჰამბურგია. ინტერდისციპლინარული კვლევითი ცენტრის მიზანია საქართველოში მიმდინარე [&#8230;]</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/02/05/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0-%e1%83%a5%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%97%e1%83%a3%e1%83%9a%e1%83%98-%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%a5%e1%83%94%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d-2/">პოლონურ-ქართული არქეოლოგიური ექსპედიცია 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></description>
										<content:encoded><![CDATA[
<p>პოლონური ინსტიტუტისა და სხვა დონორების ხელშეწყობით, 2018 წლიდან ქუთაისში პროფ. სტეფან კრუკოვსკის სახელობის პოლონურ-ქართული ინტერდისციპლინარული კვლევითი ცენტრი ფუნქციონირებს. ცენტრის უმთავრესი მიზანი პოლონურ-ქართული არქეოლოგიური ექსპედიციებია, მათ შორის, ორიგინალური მულტიდისციპლინური პროგრამა KALP (ქუთაისის არქეოლოგიური ლანდშაფტის პროექტი).</p>



<p>ცენტრს დოქტორი რადოსლავ კარაშევიჩ-შჩიპიორსკი ხელმძღვანელობს. აღნიშნული დაწესებულების კანცლერი და სამეცნიერო სადგურის მდივანი დოქტორი იაცეკ ჰამბურგია.</p>



<p>ინტერდისციპლინარული კვლევითი ცენტრის მიზანია საქართველოში მიმდინარე ყველა პოლონურ-ქართული არქეოლოგიური მისიის კოორდინაცია. ერთობლივ გათხრებს კრუკოვსკის ცენტრი საქართველოს კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ეროვნულ სააგენტოსთან, ვარშავის უნივერსიტეტის ხმელთაშუა ზღვის არქეოლოგიის კათედრასთან და აჭარის კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის სააგენტოსთან ერთად ახორციელებს.</p>



<p>პოლონურ-ქართული ცენტრი არის პირველი და ჯერჯერობით ერთადერთი უცხოური არქეოლოგიური სადგური კავკასიაში, რომელიც კვლევებს ქუთაისისა და რომაული ციხე-სიმაგრე აფსაროსის (გონიო) ტერიტორიაზე ატარებს.&nbsp;</p>



<p>სწორედ პროფ. სტეფან კრუკოვსკის სახელობის პოლონურ-ქართული ინტერდისციპლინარული კვლევითი ცენტრის დამსახურებაა ის აღმოჩენები, რომელიც რამდენიმე წლის წინ ქუთაისში გავაკეთეთ (დათარიღებულია ძველი წელთაღრიცხვით მე-13-12 სს.).</p>



<p>2023 წელს, გათხრებისას ექსპედიციამ კიდევ უფრო ძველი არტეფაქტები აღმოაჩინა (ძვ. წ. 1700 &#8211; 1400 წლები). ეს არის ქუთაისში არსებული უძველესი სამოსახლო ობიექტები, რაც პროტოკოლხური, ანუ კოლხეთზე უფრო ძველი კულტურის არსებობას ადასტურებს.</p>



<p>გარდა ამისა, ცენტრი არქეოლოგიურ სამუშაო შეხვედრებსა და ლექციებს ატარებს უახლეს აღმოჩენებსა და პოლონურ-ქართულ არქეოლოგიურ კვლევებზე.</p>



<p>თავის მხრივ, პოლონურ-ქართულ ექსპედიციას, რომელიც რომაულ ციხე-სიმაგრე აფსაროსს იკვლევს, შეუძლება მრავალი წარმატებებით დაიკვეხნოს.</p>



<p>ერთ-ერთი ბოლო ამბავი რომაელი ლეგიონერების (X Fretensis-ის ლეგიონიდან, რომლებიც ებრაელთა აჯანყებების სისხლიანი ჩახშობით შევიდნენ ისტორიაში) კვალის აღმოჩენაა გონიოში. ეს ყველაფერი გათხრებისას ნაპოვნი ასობით ბრინჯაოს მონეტის ანალიზის წყალობით დადგინდა. ზოგიერთ მათგანზე არქეოლოგმა და ნუმიზმატმა დოქტორმა პიოტრ იავორსკიმ (ვარშავის უნივერსიტეტის არქეოლოგიის ფაკულტეტი) დამატებითი მარკები (ე.წ. კონტრამარკები) შენიშნა, რისი წყალობითაც კოლხეთის ციხე-სიმაგრე აფსაროსში აღნიშნული ლეგიონის დისლოკაცია დადასტურდა. ჯერჯერობით მეცნიერებმა არ იციან მათი ყოფნის ნამდვილი მიზეზი ასეთ შორეულ მხარეში.</p>



<p><a href="https://www.krukowski-center.uw.edu.pl/">HOMEPAGE (uw.edu.pl)</a></p>



<p>ფოტო: პროფ. სტეფან კრუკოვსკის სახელობის პოლონურ-ქართული ინტერდისციპლინარული კვლევითი ცენტრი</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/02/05/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0-%e1%83%a5%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%97%e1%83%a3%e1%83%9a%e1%83%98-%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%a5%e1%83%94%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d-2/">პოლონურ-ქართული არქეოლოგიური ექსპედიცია 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></content:encoded>
					
					<wfw:commentRss>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/02/05/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0-%e1%83%a5%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%97%e1%83%a3%e1%83%9a%e1%83%98-%e1%83%90%e1%83%a0%e1%83%a5%e1%83%94%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d-2/feed/</wfw:commentRss>
			<slash:comments>0</slash:comments>
		
		
			</item>
		<item>
		<title>პოლონური ენის კურსების ახალი გამოცემა 🗓</title>
		<link>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/01/30/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%98-%e1%83%94%e1%83%9c%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%99%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%a1%e1%83%94%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%90/?utm_source=rss&#038;utm_medium=rss&#038;utm_campaign=%25e1%2583%259e%25e1%2583%259d%25e1%2583%259a%25e1%2583%259d%25e1%2583%259c%25e1%2583%25a3%25e1%2583%25a0%25e1%2583%2598-%25e1%2583%2594%25e1%2583%259c%25e1%2583%2598%25e1%2583%25a1-%25e1%2583%2599%25e1%2583%25a3%25e1%2583%25a0%25e1%2583%25a1%25e1%2583%2594%25e1%2583%2591%25e1%2583%2598%25e1%2583%25a1-%25e1%2583%2590</link>
					<comments>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/01/30/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%98-%e1%83%94%e1%83%9c%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%99%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%a1%e1%83%94%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%90/#respond</comments>
		
		<dc:creator><![CDATA[salygam]]></dc:creator>
		<pubDate>Tue, 30 Jan 2024 08:27:35 +0000</pubDate>
				<category><![CDATA[გაიცანი პოლონეთი]]></category>
		<category><![CDATA[მოვლენები]]></category>
		<category><![CDATA[სიახლეები]]></category>
		<guid isPermaLink="false">https://instytutpolski.pl/tbilisi/?p=2665</guid>

					<description><![CDATA[<p>მალე პოლონური ენის კურსებს ვიწყებთ! თუ გსურთ გაეცნოთ პოლონურ კულტურას, შეისწავლოთ პოლონური ენა და შეიტყოთ ბევრი საინტერესო რამ პოლონეთის შესახებ, მაშინ ეს კურსი თქვენთვისაა! დამწყებთათვის კურსს&#160; ქალბატონი ბეატა კარაში გაუძღვება, საშუალო-დაწინაურებული დონის პროგრამას ქალბატონი მაგდალენა კნაპიკი უხელმძღვანელებს. ორივე დონეზე მეცადინეობები კვირაში ორჯერ, ონლაინ ჩატარდება. შეგახსენებთ, რომ კურსები უფასოა. გთხოვთ, განაცხადები და კურსებთან დაკავშირებული ნებისმიერი სახის [&#8230;]</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/01/30/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%98-%e1%83%94%e1%83%9c%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%99%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%a1%e1%83%94%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%90/">პოლონური ენის კურსების ახალი გამოცემა 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></description>
										<content:encoded><![CDATA[
<p>მალე პოლონური ენის კურსებს ვიწყებთ!</p>



<p>თუ გსურთ გაეცნოთ პოლონურ კულტურას, შეისწავლოთ პოლონური ენა და შეიტყოთ ბევრი საინტერესო რამ პოლონეთის შესახებ, მაშინ ეს კურსი თქვენთვისაა!</p>



<p>დამწყებთათვის კურსს&nbsp; ქალბატონი ბეატა კარაში გაუძღვება, საშუალო-დაწინაურებული დონის პროგრამას ქალბატონი მაგდალენა კნაპიკი უხელმძღვანელებს.</p>



<p>ორივე დონეზე მეცადინეობები კვირაში ორჯერ, ონლაინ ჩატარდება.</p>



<p>შეგახსენებთ, რომ კურსები უფასოა.</p>



<p>გთხოვთ, განაცხადები და კურსებთან დაკავშირებული ნებისმიერი სახის კითხვები შემდეგ ელექტრონულ მისამართებზე გამოგვიგზავნოთ:</p>



<p>დამწყებთა კურსი: </p>



<ul>
<li><a href="mailto:beata.karas.orpeg@gmail.com" target="_blank" rel="noreferrer noopener">beata.karas.orpeg@gmail.com</a> (მოგვწერეთ ინგლისურად ან რუსულად.)</li>
</ul>



<p>საშუალო-დაწინაურებული დონის კურსი: </p>



<ul>
<li><a href="mailto:magdalena.j.knapik@gmail.com" target="_blank" rel="noreferrer noopener">magdalena.j.knapik@gmail.com</a></li>
</ul>



<p>სწავლა თებერვლის დასაწყისში იწყება!</p>



<p>გულითადად გეპატიჟებით!</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/01/30/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%98-%e1%83%94%e1%83%9c%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%99%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%a1%e1%83%94%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%90/">პოლონური ენის კურსების ახალი გამოცემა 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></content:encoded>
					
					<wfw:commentRss>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/01/30/%e1%83%9e%e1%83%9d%e1%83%9a%e1%83%9d%e1%83%9c%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%98-%e1%83%94%e1%83%9c%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%99%e1%83%a3%e1%83%a0%e1%83%a1%e1%83%94%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%90/feed/</wfw:commentRss>
			<slash:comments>0</slash:comments>
		
		
			</item>
		<item>
		<title>შეხვედრების ციკლი &#8220;რატომ პოლონეთი? რატომ პოლონური?&#8221; დასრულდა 🗓</title>
		<link>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/01/17/%e1%83%a8%e1%83%94%e1%83%ae%e1%83%95%e1%83%94%e1%83%93%e1%83%a0%e1%83%94%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%aa%e1%83%98%e1%83%99%e1%83%9a%e1%83%98-%e1%83%a0%e1%83%90%e1%83%a2%e1%83%9d%e1%83%9b/?utm_source=rss&#038;utm_medium=rss&#038;utm_campaign=%25e1%2583%25a8%25e1%2583%2594%25e1%2583%25ae%25e1%2583%2595%25e1%2583%2594%25e1%2583%2593%25e1%2583%25a0%25e1%2583%2594%25e1%2583%2591%25e1%2583%2598%25e1%2583%25a1-%25e1%2583%25aa%25e1%2583%2598%25e1%2583%2599%25e1%2583%259a%25e1%2583%2598-%25e1%2583%25a0%25e1%2583%2590%25e1%2583%25a2%25e1%2583%259d%25e1%2583%259b</link>
					<comments>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/01/17/%e1%83%a8%e1%83%94%e1%83%ae%e1%83%95%e1%83%94%e1%83%93%e1%83%a0%e1%83%94%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%aa%e1%83%98%e1%83%99%e1%83%9a%e1%83%98-%e1%83%a0%e1%83%90%e1%83%a2%e1%83%9d%e1%83%9b/#respond</comments>
		
		<dc:creator><![CDATA[salygam]]></dc:creator>
		<pubDate>Wed, 17 Jan 2024 07:08:50 +0000</pubDate>
				<category><![CDATA[გაიცანი პოლონეთი]]></category>
		<category><![CDATA[სიახლეები]]></category>
		<guid isPermaLink="false">https://instytutpolski.pl/tbilisi/?p=2650</guid>

					<description><![CDATA[<p>დავასრულეთ შეხვედრების ციკლი &#8220;რატომ პოლონეთი? რატომ პოლონური?&#8221; პროექტის ფარგლებში, გავმართეთ სამი შეხვედრა, რომლის წყალობითაც გავეცანით პოლონურ კულტურას, გეოგრაფიას და ბევრ საინტერესო ფაქტს ჩვენი ქვეყნის შესახებ. მიღებული ცოდნა შევამოწმეთ ვიქტორინისა და სახალისო თამაშების მეშვეობით. წინასაშობაო შეხვედრაზე მონაწილეებმა შეიტყვეს ის, თუ რა არის წმინდა ნიკოლოზის დღე, როგორ გამოიყურება პოლონური შობა და რა ტრადიციებთანაა დაკავშირებული მსგავსი დღესასწაულები. დავაგემოვნეთ [&#8230;]</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/01/17/%e1%83%a8%e1%83%94%e1%83%ae%e1%83%95%e1%83%94%e1%83%93%e1%83%a0%e1%83%94%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%aa%e1%83%98%e1%83%99%e1%83%9a%e1%83%98-%e1%83%a0%e1%83%90%e1%83%a2%e1%83%9d%e1%83%9b/">შეხვედრების ციკლი &#8220;რატომ პოლონეთი? რატომ პოლონური?&#8221; დასრულდა 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></description>
										<content:encoded><![CDATA[
<p>დავასრულეთ შეხვედრების ციკლი &#8220;რატომ პოლონეთი? რატომ პოლონური?&#8221;</p>



<p>პროექტის ფარგლებში, გავმართეთ სამი შეხვედრა, რომლის წყალობითაც გავეცანით პოლონურ კულტურას, გეოგრაფიას და ბევრ საინტერესო ფაქტს ჩვენი ქვეყნის შესახებ. მიღებული ცოდნა შევამოწმეთ ვიქტორინისა და სახალისო თამაშების მეშვეობით.</p>



<p>წინასაშობაო შეხვედრაზე მონაწილეებმა შეიტყვეს ის, თუ რა არის წმინდა ნიკოლოზის დღე, როგორ გამოიყურება პოლონური შობა და რა ტრადიციებთანაა დაკავშირებული მსგავსი დღესასწაულები.</p>



<p>დავაგემოვნეთ პოლონური ტკბილეულიც.</p>



<p>ბოლო ონლაინ შეხვედრისას პოლონური ენის ორი საჩვენებელი გაკვეთილი ჩატარდა.</p>



<p>გვსურს, ქალბატონ მაგდალენა კნაპიკს გადავუხადოთ დიდი მადლობა ძალიან საინტერესო ლექციებისთვის, საჩვენებელი გაკვეთილებისთვისა და ხალისიანი შეხვედრებისთვის!</p>



<p>ამავე დროს, შეგახსენებთ, რომ წლის ბოლო არ ნიშნავს ჩვენი თავგადასავლის დასასრულს. ახალ წელს ვგეგმავთ პოლონური ენის კურსების დაწყებას სხვადასხვა დონის სტუდენტებისთვის.</p>



<p>დეტალებისთვის თვალი გვადევნეთ სოციალურ მედიაში. ამ კუთხით პირველი ინფორმაცია 2024 წლის იანვრის ბოლოს გამოჩნდება.</p>
<p>The post <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/01/17/%e1%83%a8%e1%83%94%e1%83%ae%e1%83%95%e1%83%94%e1%83%93%e1%83%a0%e1%83%94%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%aa%e1%83%98%e1%83%99%e1%83%9a%e1%83%98-%e1%83%a0%e1%83%90%e1%83%a2%e1%83%9d%e1%83%9b/">შეხვედრების ციკლი &#8220;რატომ პოლონეთი? რატომ პოლონური?&#8221; დასრულდა 🗓</a> appeared first on <a href="https://instytutpolski.pl/tbilisi">Instytut Polski w Tbilisi</a>.</p>
]]></content:encoded>
					
					<wfw:commentRss>https://instytutpolski.pl/tbilisi/2024/01/17/%e1%83%a8%e1%83%94%e1%83%ae%e1%83%95%e1%83%94%e1%83%93%e1%83%a0%e1%83%94%e1%83%91%e1%83%98%e1%83%a1-%e1%83%aa%e1%83%98%e1%83%99%e1%83%9a%e1%83%98-%e1%83%a0%e1%83%90%e1%83%a2%e1%83%9d%e1%83%9b/feed/</wfw:commentRss>
			<slash:comments>0</slash:comments>
		
		
			</item>
	</channel>
</rss>