Zbliżając się już niemal do drugiej rocznicy śmierci Irit Amiel Biblioteka Instytutu Polskiego zaprasza na spotkanie literackie, które odbędzie się dnia 16 grudnia

(piątek) o godzienie 11.

Spotkanie w języku polskim poświęcone będzie książce „Ostatnie fastrygi” – wywiadowi rzeka Irit Amiel przeprowadzonym przez jej wieloletnią sekretarz literacką Agnieszkę Piśkiewicz-Bornstein.

Wspomnieniami o Amiel podzielą się autorka książki oraz Maria Lewińska, pisarka i bliska przyjaciółka zmarłej poetki.

„Ostatnie fastrygi” są nie tylko autobiograficzną historią Irit Amiel, ale przede wszystkim swoistym autokomentarzem własnej twórczości. Niechętna zwykle do osobistych wynurzeń Amiel

niezwykle otwiera się przed swoją rozmówczynią, zdradzając wiele nieznanych dotąd opowieści, dzieląc się rozważaniami o trudach procesu twórczego.

Książka ukazała się w 2021 r. nakładem Wydawnictwa Uniwersytetu Śląskiego.

Dodatkowe informacje o książce

Uczestnicy spotkania zaproszeni są do przeczytania książki, którą mogą otrzymać w Bibliotece IP (w poniedziałki w g. 8-16 lub piątki w g. 8 – 13:30). Liczba książek ograniczona!

Wszystkich zainteresowanych udziałem w spotkaniu oraz otrzymaniem książki prosimy o kontakt e-mailowy na adres: telaviv.librarian@instytutpolski.pl 

Irit Amiel – urodzona w zasymilowanej rodzinie żydowskiej w Częstochowie w maju 1931 roku jako Irena Librowicz. Zmarła w Izraelu 16 lutego 2021 roku. Podczas II wojny światowej przebywała w częstochowskim getcie, z którego udało jej się wydostać. Dzięki aryjskim dokumentom oraz pomocy Polaków doczekała końca wojny ukrywając się pod przybranym nazwiskiem we wsi Poniatów, a następnie w Warszawie wraz z ocalałą ciocią. Jej rodzice wraz z najbliższą rodziną zginęli w Treblince.

Po zakończeniu wojny wróciła do rodzinnej Częstochowy, gdzie przez krótki okres uczęszczała do Gimanzjum Żeńskiego im. Juliusza Słowackiego. Tamże przyłączyła się do żydowskiej organizacji Bricha, wraz którą w 1947 roku przez obozy dla uchodźców w Niemczec, Włoszech i na Cyprze przedostała się nielegalnie do ówczesnego brytyjskiego mandatu Palestyny. Kilka miesięcy spędziła w kibucu Beit Haszita, a następnie zamieszkała w kibucu Palmachim. Tam poznała swojego przyszłego męża, z którym przeprowadziła się do Ramat Gan. Studiowała filologię, historię i historię literatury, a latach późniejszych również translatorykę.

W bogatym dorobku literackim Irit Amiel najbardziej znaną pozycją jest zbiór opowiadań „Osmaleni” (1999), który w 2000 roku nominowano do Nagrody Literackiej „Nike”. Nominowany do tej nagrody został też wydany w 2008 roku kolejny tom prozy Amiel „Podwójny krajobraz”. Za tom poetycki „Spóźniona” nominowana została w 2017 roku do Orfeusza – Nagrody Poetyckiej im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego 2017.

==========================================================================

Spotkanie na temat książki „Ostatnie fastrygi”, wywiadu-rzeka ze zmarłą autorką Irit Amiel

Miała wielki głód języka polskiego, mówienia po polsku, czytania książek i gazet po polsku. Nigdy nie rozmawialiśmy po hebrajsku, chociaż znaliśmy ten język – wspomniała Agnieszka

Piśkiewicz-Bornstein, wieloletnia sekretarz literacka Irit Amiel oraz autorka książki „Ostatnie fastrygi”, która ukazała się w 2021 roku nakładem Wydawnictwa Uniwersytetu Śląskiego.

Podczas poranka literackiego w Bibliotece Instytutu Polskiego w dniu 16 grudnia spotkały się dwie kobiety bliskie Irit Amiel, każda znająca autorkę z innej perspektywy. Agnieszka Piśkiewicz-

Bornstein – towarzysząca poetce przez wiele lat w roli menadżerki oraz sekretarz oraz Maria Lewińska – pisarka i bliska przyjaciółka zmarłej autorki.

Jej mąż nie znał polskiego – powiedziała Maria Lewińska –  A jej dzieci, jak wszystkie nasze dzieci, nie nauczyły się języka. Co można zrobić z takim złamanym sercem? Z kim będziemy

rozmawiać? To właśnie szczera rozmowa między Piśkiewicz-Bornstein i Irit Amiel przerodziła się w swoistą autobiograficzną podróż pod tytułem „Ostatnie fastrygi”. W wywiadzie-rzece Irit Amiel

podjęła się analizy i komentarza własnej twórczości. Niechętna zwykle do osobistych wynurzeń autorka niezwykle otwierzyła się przed swoją rozmówczynią, zdradzając wiele nieznanych dotąd

opowieści, dzieląc się rozważaniami o trudach procesu twórczego.

Dodatkowe informacje o książce