27 stycznia – Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu został uchwalony 1 listopada 2005 roku przez Zgromadzenie Ogólne ONZ dla uczczenia pamięci Żydów pomordowanych w czasie II wojny światowej przez nazistowskie Niemcy. ONZ wzywa by ten czas był dla wszystkich ludzi przestrogą przed nienawiścią, rasizmem i uprzedzeniami. Główne uroczystości Dnia Pamięci o Ofiarach Holocaustu odbywają się dorocznie na terenie Miejsca Pamięci Auschwitz-Birkenau. 27 stycznia jest bowiem dniem, w którym obchodzimy rocznicę wyzwolenia niemieckiego obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz-Birkenau. Auschwitz-Birkenau to jeden z wielu niemieckich obozów koncentracyjnych tworzonych w czasie II wojny światowej na okupowanych ziemiach polskich, a jednocześnie – najbardziej rozpoznawalny symbol i miejsce ludobójstwa na świecie. Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau powstało z inicjatywy byłych więźniów i działa nieprzerwanie od 1947 roku.

20 stycznia 2022 r. przypada 80. rocznica konferencji w Wannsee, na której grupa wysokich rangą urzędników i funkcjonariuszy niemieckiej III Rzeszy przypieczętowała i ustaliła sposób realizacji planów systematycznej eksterminacji europejskich Żydów w ramach „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”.

24 stycznia 2022, poniedziałek, godz. 18:30

Instytut Polski, wstęp wolny*

„Warszawa. Miasto podzielone” – reż. Eric Bednarski (2019, 70’)

Powstanie getta warszawskiego, pokazane z dwóch stron dzielącego ich muru, jak również jego znaczenie dla dzisiejszego miasta. Film rzuca nowe światło na tragiczne czasy podziałów, zniszczeń i masowych mordów dzięki nieznanym wcześniej materiałom filmowym, nakręconym amatorską kamerą 8 mm, oraz świadectwom ocalałych.

W 1941 r., wkrótce po utworzeniu przez nazistów getta warszawskiego, polski filmowiec-amator nakręcił niezwykły 10-minutowy film z obu stron muru getta. Ten nieznany wcześniej materiał filmowy prezentowany jest w filmie jako nieme świadectwo tragedii wojennego podziału miasta i eksterminacji jego mieszkańców. Ocaleni z getta i świadkowie ujawniają swoje wstrząsające wspomnienia, a architekci i historycy miasta opowiadają o mrożącej krew w żyłach wizji Warszawy stworzonej przez nazistów.