Unia Lubelska z 1 lipca 1569 r. między Królestwem Polskim a Wielkim Księstwem Litewskim stworzyła wyjątkowe wieloetniczne państwo. Oba państwa miały wspólnego króla, Sejm i politykę zagraniczną. Każde z nich miało jednak własne biura centralne i administrację, finanse, prawo i wojsko. Pomimo różnic kulturowych, religijnych i narodowych Unia Lubelska istniała przez ponad 200 lat w świadomości wspólnych celów i dzięki gotowości do kompromisu. Dzisiejsza Unia Europejska opiera się na podobnych zasadach.

 Z okazji 450-lecia zawarcia Unii Lubelskiej Instytut Polski w Düsseldorfie serdecznie zaprasza na wykład dr hab. Małgorzaty Adamik-Szysiak z Uniwersytetu Marii-Skłodowskiej-Curie w Lublinie oraz na wystawę „Od Unii Lubelskiej do Unii Europejskiej” w poniedziałek, 01.07.2019, o godzinie 18.00 w Instytucie Polskim w Düsseldorfie, Citadellstrasse 7. Wystawa będzie dostępna dla odwiedzających do końca lipca.

„Od Unii Lubelskiej do Unii Europejskiej”: tymi słowami Jan Paweł II, wieloletni profesor etyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, przypomniał w maju 2003 r., rok przed największym rozszerzeniem w historii Unii Europejskiej, przełomowy projekt sojuszu, który narodził się w XVI wieku w Europie i istniał przez ponad 200 lat.

Unia Lubelska z dnia 1 lipca 1569 r. została zawarta między Królestwem Polskim a Wielkim Księstwem Litewskim. Oznaczało to koniec długiego procesu zbliżenia między tymi dwoma państwami. W tym czasie w Europie powstało unikalne wieloetniczne państwo. Decyzją szlachty polskiej i litewskiej powstała Rzeczpospolita Obojga Narodów, która pod wieloma względami przypomina Unię Europejską. Oba państwa – tak zwana Korona i Litwa – miały króla, Sejm, który spotykał się rotacyjnie w Polsce i na Litwie, budżet i politykę zagraniczną i obronną we wspólnocie. Wydaje się, że obecna unijna zasada pomocniczości miała już tam swojego poprzednika, ponieważ każda część państwa miała własne biura centralne i administrację, finanse, prawa i wojsko.

Podwójne państwo, do którego należały Białoruś, Litwa, Polska i Ukraina, istniało przez dwa stulecia. Unia Lubelska nigdy nie została rozwiązana. Wygasła, gdy w 1772, 1793 i 1795 r. Królestwo Pruskie, Imperium Rosyjskie i Cesarstwo Austriackie podzieliły kraj między siebie w trzech etapach. Kiedy w XIX wieku powstały państwa narodowe, Unia Lubelska została skrytykowana za ograniczanie wolności żyjących w niej narodów. Dziś coraz bardziej rozumiemy, że położyła podwaliny pod „Europę różnic” w sposób pokojowy, bez wewnętrznych konfliktów religijnych i etnicznych.

Wystawa „Od Unii Lubelskiej do Unii Europejskiej” została przygotowana przez miasto Lublin dla Ministerstwa Spraw Zagranicznych.