Het Millennium Festival is bedoeld als locatie voor het vertonen van kwalitatief en onafhankelijke documentaires die het over onze tijd hebben en de kijkers aanmoedigen om na te denken over hun relatie met de wereld. Al meer dan 10 jaar getuigd de evolutie van het festival de wil om een internationaal evenement op hoog niveau op te zetten in Brussel, de culturele hoofdstad van Europa. Het Millenium Festival belicht films waarvan de thema’s een verband houden met de grote uitdagingen en doelstellingen van de 21ste eeuw, die in 2000 door de Verenigde Naties werden aangenomen en die de dromen en ambities van de mensheid voor een rechtvaardigere wereld weerspiegelen.

Programma > http://www.festivalmillenium.org/

Tickets Sooner > https://stream.sooner.be/signin/subscribe/millenium

“Stolen Fish” – Gosia Juszczak

05.05  > 30.05 // 30 Min

Movie language: English, Wolof, Mandingo // Subtitle language(s): English, French

In Gambia, het kleinste land van continentaal Afrika, wordt vis nu door Chinese bedrijven tot poeder vermalen. Dit vismeel wordt massaal naar Europa en China uitgevoerd en wordt als veevoeder voor de industriële landbouw gebruikt. De plaatselijke bevolking, die van haar voornaamste bron van eiwitten verstoken is, vecht om te overleven terwijl de overbevissing de mariene ecosystemen verarmt. Door middel van de intieme verhalen van Abou, Mariama en Paul, onthult de film hun dagelijkse strijd, hun woede en hun hoop. Voor sommigen is migratie de enige uitweg.
Een eerste film over vismeelfabrieken in Gambia die een uniek inzicht biedt in de talloze factoren van migratie en het domino-effect van overbevissing. 

.

“I need the Handshakes” – Andrei Kutsila

19.05 > 30.05 // 18 Min

Movie language: Belarusian, Russian // Subtitle language(s): French, English

In een afgelegen gehucht in Wit-Rusland. Walentyna, 92 jaar oud, woont in een klein huisje waar ze zorgt voor haar dochter, die vanaf haar geboorte verlamd is. Tania heeft nog nooit gerend, gezwommen of iemand gekust. Ze heeft altijd haar armen en benen niet kunnen bewegen. Zij heeft echter een manier gevonden om zich uit te drukken door middel van schilderen en poëzie, waarin zij de pijn van het leven evenzeer oproept als de schoonheid ervan viert. In de schemering van haar leven opent Walentyna de versleten schriften van haar dochter, waarvan de poëtische kracht niet kan nalaten te boeien. Met een bijna impressionistische esthetiek is deze menselijke en bescheiden korte film een prachtige ode aan het leven.