Bystry obserwator ludzkich uczuć i mistrz tzw. „kina moralnego niepokoju”, Kieślowski urodził się w 1941 roku w Warszawie, ukończył prestiżową łódzką Filmówkę, a karierę zaczynał jako dokumentalista. „Każdy człowiek chce zmieniać świat, kiedy zaczyna cokolwiek robić. Ja chyba nie liczyłem na to, że można zmienić świat w dosłownym tego słowa znaczeniu. Myślałem, że uda się ten świat opisać.”

Po pierwszym filmie fabularnym zrealizowanym dla telewizji, Kieślowski podpisuje się pod Blizną (The Scar, 1976), uważanym za jego prawdziwy debiut kinowy. Jest to próbka socrealizmu nakręconego w stylu dokumentalnym, z udziałem wielu nieprofesjonalnych aktorów, który uchwycił barierę między obywatelami a władzą na tle małego miasteczka zagrożonego wadliwym projektem przemysłowym. W Amatorze (Camera Buff, 1979), czarnej komedii nagrodzonej Grand Prix w Moskwie, reżyser porusza kwestie takie jak rola sztuki w świecie, cenzura i cena wolności twórczej, śledząc historię kamerzysty-amatora, który sprzeciwia się idei manipulowania rzeczywistością za pomocą obrazów. Cenzura wywarła bezpośredni wpływ na twórczość Kieślowskiego, a wiele jego filmów zostało zmodyfikowanych lub po prostu zakazanych na prośbę polskiego rządu. Taki los spotkał Przypadek (Blind Chance, 1981), który trafił na duży ekran dopiero w 1987 roku. Film pokazuje trzy możliwe konsekwencje tego samego trywialnego incydentu, próby złapania przez głównego bohatera odjeżdżającego pociągu.

Bez końca (No End, 1985) to niezwykle polityczny i kontrowersyjny film o procesach w czasie stanu wojennego w Polsce, krytykowany w swoim czasie zarówno przez rząd, jak i Kościół oraz dysydentów. To od niego rozpoczęła się współpraca reżysera z Krzysztofem Piesiewiczem (z którym Kieślowski napisał później scenariusz jednego z najgłośniejszych seriali telewizyjnych wszech czasów) oraz kompozytorem Zbigniewem Preisnerem. Nagradzany w Wenecji i San Sebastián Dekalog (Dekalog, 1988) zawiera 10 filmów inspirowanych dziesięcioma przykazaniami ze Starego Testamentu. Dwa z dziesięciu odcinków zostały również pokazane na dużym ekranie i zagoszczą na TIFF: Krótki film o zabijaniu (A Short Film About Killing) był nominowany do Europejskich Nagród Filmowych w kategorii Najlepszy Film i zdobył dwie główne nagrody w Cannes, a Krótki film o miłości (A Short Film About Love) otrzymał dwie nagrody w San Sebastián.

Ostatnie cztery filmy fabularne Kieślowskiego (prezentowane na TIFF w odrestaurowanych wersjach 4K) ugruntowały jego pozycję na liście najbardziej uznanych twórców kina międzynarodowego. Podwójne życie Weroniki (The Double Life of Véronique, 1992), historia dwóch identycznych kobiet, które się nie znają, ale które łączy tajemnicza więź emocjonalna, zdobyło cztery nagrody w Cannes, jedną z nich przyznano szwajcarskiej aktorce Irene Jacob, ale także dwie nominacje do nagród César w 1992 r. Najbardziej ambitny projekt reżysera i jedno z arcydzieł współczesnego kina, trylogia Trzy kolory – Niebieski, Biały, Czerwony (Three Colors – Blue, White, Red), inspirowana barwami francuskiej flagi, reprezentującymi ideały Rewolucji Francuskiej miała wyjątkową obsadę, w skład której wchodzili tacy aktorzy jak Juliette Binoche, Julie Delpy i Jean-Louis Trintignant. Krytyk Roger Ebert określił każdy z nich po kolei jako antytragedię, antykomedia i antymiłość. Te trzy filmy, którymi reżyser ogłosił zamiar wycofania się ze świata kina, zdobyły imponującą liczbę międzynarodowych nominacji i nagród, m.in. Złotego Lwa w Wenecji (Niebieski, 1993), Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszego reżysera w Berlinie (Biały, 1994) i trzy nominacje do Oscara (Czerwony, 1995).

W 1996 roku jego nagłe odejście, w wieku zaledwie 56 lat, wstrząsnęło całym światem filmowym, który do dziś uważa go za jednego z najbardziej wpływowych europejskich reżyserów epoki, z wyjątkowym wkładem do światowego kina, w ilości ponad 40 tytułów.

Close-up Krzysztof Kieślowski to filmy o trudnej tematyce, dylematach moralnych, fundamentalnych i uniwersalnych prawdach o złożoności ludzkich uczuć, prezentowane będą na TIFF.21 przy wsparciu Instytutu Polskiego w Bukareszcie, w ramach specjalnego programu Focus Polonia.