Za pośrednictwem Instytutu Polskiego w Wiedniu, Ministerstwo Spraw Zagranicznych pozyskało różnorodny i bardzo cenny dar dla Biblioteki Narodowej w Warszawie. Zawiera on kilkadziesiąt poloniców (m. in. starodruki, książki, grafiki, rysunki, exlibrisy) pochodzących od XVII do XX w., zgromadzonych przez mieszkającego w Wiedniu Henryka Poczobut-Odlanickiego (1909-1996).

Wśród starodruków znajduje się „Systema Historico-Chronologicvm, Ecclesiarum Slavonicarum per Provincias varias, Præcipue Poloniæ, Bohemiæ, Litvaniæ, Rvssiæ, Prvssiæ, Moraviæ (…)” autorstwa Andrzeja Węgierskiego (1652), a także druk z roku 1730 Jana Fryderyka Sapiehy „Adnotationes Historicae De Origine, Antiqvitate, Excellantia (…)”. Z druków nowszych na uwagę zasługuje książka Atanazego Raczyńskiego wydana w Berlinie w 1860 r. „Geschichte Forschungen” z dedykacją autora dla córki Teresy, a także, nieco późniejsza, autorstwa Marii Ledóchowskiej „Mein Polen”, wydana w Grazu (1881), także z dedykacją.

Z kolei wśród portretów graficznych są wizerunki Jana III Sobieskiego, Agenora Gołuchowskiego, Atanazego Raczyńskiego, Józefa Piłsudskiego. Zbiór rysunków i grafik zawiera prace przedstawiające widoki Krakowa i Czorsztyna, a także kilka exlibrisów.

W przekazywanym zbiorze znalazł się również medal autorstwa tworzącego w Wiedniu znanego czeskiego rzeźbiarza i medaliera Arnolda Hartiga przedstawiający Juliusza ze Skrzypny Twardowskiego, austriackiego polityka, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości m. in. pełnomocnika Głównego Urzędu Likwidacyjnego w Wiedniu.

Henryk Poczobut Odlanicki urodził się w Rosie. Nauki pobierał w Wilnie, tam też ukończył historię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Stefana Batorego i pracował jako bibliotekarz w bibliotece uniwersyteckiej. Po II wojnie światowej znalazł się w Austrii, początkowo w Grazu, gdzie prowadził antykwariat, a dziesięć lat później przeniósł się do Wiednia. Mieszkał tam przez kolejnych 40 lat systematycznie gromadząc polonica. Część z nich przekazał panu Peterowi Pantzerowi, profesorowi japonistyki, z którym przez lata się przyjaźnił. Prof. Panzer podjął decyzję o przekazaniu tego zbioru Bibliotece Narodowej w Warszawie.