5 marca 1940 roku Józef Stalin podpisał uchwałę sporządzoną przez Ludowego Komisarza Spraw Wewnętrznych ZSRR Ławrientija Berię. Na podstawie tajnej notatki, władze ZSRR zdecydowały o wymordowaniu 22 tysięcy polskich oficerów i przedstawicieli inteligencji.

Rozstrzelać „bez wzywania aresztowanych i bez aktu oskarżenia” – czytamy w dokumencie.

Masowe morderstwa odbyły się w maju i kwietniu 1940 r. w Katyniu, Charkowie oraz Miednoje.

Blisko 15 tysięcy ofiar stanowili więźniowie obozów w Starobielsku, Ostaszkowie i Kozielsku.13 i 14 kwietnia 1940 r., a więc w czasie, kiedy NKWD mordowało polskich jeńców i więźniów, ich rodziny stały się ofiarami drugiej, masowej deportacji w głąb Związku Sowieckiego.