Piotr ANDERSZEWSKI, fortepian

Piotr Anderszewski to jeden z najwybitniejszych współczesnych pianistów. Urodził się w 1969 roku w Warszawie,  w polsko-węgierskiej rodzine. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 6 lat. Rok później wyjechał z rodziną do Francji, gdzie kształcił się w konserwatoriach w Lyonie i Strasburgu. Do Polski powrócił mając 14 lat. W 1987 roku ukończył warszawskie Liceum Muzyczne im. Karola Szymanowskiego w klasie fortepianu prof. Teresy Rosłoń-Esztényi. Uczył się też w klasie prof. Johna Perry’ego na Uniwersytecie Południowej Kalifornii oraz w klasie prof. Reginy Smendzianki w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, której nie ukończył. Doskonalił potem swe umiejętności w licznych kursach mistrzowskich, m.in. u Fou Ts’onga, Murraya Perahii i Leona Fleishera.

Jego międzynarodowa kariera rozpoczęła się w 1991 roku od recitalu w Wigmore Hall w Londynie, podczas którego wykonał 33 Wariacje na temat walca Diabellego i  Bagatele op.126  Ludwiga van Beethovena, które zostały entuzjastycznie przyjęte przez publiczność oraz krytyków.  Wariacje w jego wykonaniu wzbudziły już sensację rok wcześniej, podczas Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Leeds. Ten niezwykle trudny i długi utwór młody pianista wykonał rewelacyjnie,  natomiast w  prostszych, trzyczęściowych Wariacjach na fortepian op. 27 Antona Weberna,  w ostatniej części nagle wstał od fortepianu i zszedł z estrady.  Spowodowało to oczywiście dyskwalifikację pianisty, co jednak nie przeszkodziło mu w zrobieniu już wkrótce światowej kariery. Podobno odszedł od fortepianu, bo… nie był zadowolony ze swego występu.

Piotr Anderszewski znany jest z genialnych interpretacji,  ceniony za ich intensywność i oryginalność. Występuje na całym świecie. Regularnie pojawia się w wiedeńskim  Konzerthaus, Filharmonii Berlińskiej, Wigmore Hall w Londynie, Carnegie Hall w Nowym Jorku, Théâtre des Champs Elysées  w Paryżu czy Concertgebouw w Amsterdamie.

W poprzednim sezonie grał m.in. z Filharmonikami Wiedeńskimi, Budapest Festival Orchestra, Orchestre de Paris, Berlin Staatskapelle, London Symphony Orchestra,  Philharmonia Orchestra London oraz NHK Symphony Orchestra, dał recitale w Chicago’s Symphony Centre,  Concertgebouw w Amsterdamie, w Barbican Centre w  Londynie, a także odbył trasę koncertową po Europie ze Scottish Chamber Orchestra występując jednocześnie jako pianista i dyrygent.

Artysta ma na koncie wiele nagród, w tym nagrodę Fundacji im. Karola Szymanowskiego oraz nagrodę Royal Philharmonic Society.  Jest pierwszym Polakiem, który zdobył jedną z najbardziej prestiżowych nagród pianistycznych świata –  Gilmore Artist Award; Anderszewski otrzymał ją w 2002 roku, a jego sukces, w roku 2011 powtórzył Rafał Blechacz.

O jego życiu i muzyce opowiada godzinny film dokumentalny Brunona Monsaingeona:  Piotr Anderszewski. Podróżujący fortepian.  Film nakręcony został „w drodze’ – pianista podróżował przez Europę wynajętym wagonem-salonką, w którym jechał także… fortepian. Na tej trasie znalazł się wówczas także Poznań – koncert pianisty w Filharmonii Poznańskiej odbył się wtedy 30 grudnia 2007 roku.

Od 2000 roku Piotr Anderszewski nagrywa dla Warner Classics/Erato, mając podpisany ekskluzywny  kontrakt z tą wytwórnią. Pierwszą jego płytą wydaną przez tę wytwórnię –  za którą artysta otrzymał wiele nagród – były właśnie  Beethovenowskie Wariacje Diabellego.

Natomiast jego płyta z dziełami Roberta Schumanna  w 2012 roku zdobyła nagrodę BBC Music Magazine’s Recording of the Year.  Nagranie  Suit angielskich (1, 3 i 5) Johanna Sebastiana Bacha uhonorowane zostało  w 2015 roku Gramophone Award oraz ECHO Klassik.

Pianista nagrał kilkanaście płyt – dwie najnowsze ukazały się w 2018 roku: z Chamber Orchestra of Europe nagrał dwa późne koncerty (nr 25 i 27) Wolfganga Amadeusa Mozarta (Warner Classics), a nakładem wytwórni Alpha ukazała się płyta: Belcea Quartet, Piotr Anderszewski „Shostakovich, String Quartet No. 3. Piano Quintet”.