Miesięcznik literacki „Metai” we współpracy z Instytutem Polskim w Wilnie przygotował publikację, poświęconą wybitnemu polskiemu poecie i humaniście Adamowi Zagajewskiemu (1945–2021).
W najnowszym, styczniowym, numerze „Metai” znajdą Państwo wiersze Zagajewskiego z tomu „Trzy czwarte”. „Jest to poezja, która bardzo trafnie ilustruje wydarzenia XX wieku.” – pisze tłumacz Tadas Žvirinskis o tomie, który został skomponowany i wydany już po śmierci poety.
Miłej lektury!
Adam Zagajewski
21.06.1945–21.03.2021
Poeta, prozaik, eseista, krytyk, tłumacz, przedstawiciel pokolenia Nowej Fali.
Jeden z najwybitniejszych poetów polskich przełomu XX i XXI wieku. Piszący białe wiersze przedstawiciel poezji apollińskiej, jasnej, klasycyzującej. Laureat wielu nagród w dziedzinie literatury, w tym Neustadt (2004) i „Zhongkun“ (2014), zwanymi „małym Noblem“ i „chińskim Noblem poetyckim“. Żelazny polski kandydat do literackiej Nagrody Nobla. Posługiwał się pseudonimami: A.Z., Antoni Kamiński, może także Jadwiga E. Kamasz.
Urodził się we Lwowie, wkrótce potem rodzice wraz z nim przenieśli się w ramach akcji repatriacyjnej do Polski. Dzieciństwo spędził na Śląsku, w Gliwicach, lata uniwersyteckie w Krakowie, gdzie studiował psychologię i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Debiutował na łamach „Życia literackiego” w 1967 roku wierszem „Muzyka“, natomiast debiutancki tom wierszy Komunikat został wydany w 1972 roku nakładem Wydawnictwa Literackiego. W 1975 roku debiutował jako pisarz powieścią „Ciepło, zimno“ wydaną przez PIW. W 1978 ukazał się natomiast pierwszy zbiór szkiców literackich „Drugi oddech“ opublikowany przez Wydawnictwo „Znak”.
W języku litewskim ukazały się: „Solidarność i samotność“ (2009, tłum. Laura Liubinavičiūtė i Dainius Morkūnas), „Muszla Orfeusza”(2011, tłum. Eugenijus Ališanka) oraz „Dwa miasta“ (2013, tłum. Kazys Uscila).
