Międzynarodowe spotkanie pisarzy „Mała Ojczyzna: Miejsca i Ślady” z udziałem Marka Krajewskiego (Polska), Jurija Prochaśka i Andrija Kurkowa (Ukraina) oraz Katji Lange-Müller (Niemcy).

Moderator – Mykoła Riabczuk 

Czym właściwie jest „mała ojczyzna” precyzuje Stefan Starczewski:
„W najbardziej ogólnym sensie „mała ojczyzna” oznacza miejsce zamieszkiwania człowieka, które go kształtuje, z którym sprawuje pieczę (…) Dla wielu twórców literatury ich małe ojczyzny pełnią rolę inspiratorską i mitotwórczą, zwłaszcza gdy rozpamiętywane są z oddalenia, nostalgiczne – po utracie. Taką rolę pełni Litwa w „Panu Tadeuszu”, Adama Mickiewicza, „Żmudź” w twórczości Czesława Miłosza, Huculszczyzna w prozie Stanisława Vincenza, czy też Wielopole w dziele Tadeusza Kantora.

„Pojęcie „małej ojczyzny” jest złożonym terminem, bo składa się na niego coś, co nazywa się „duchem miejsca” i co jest trudne do jednoznacznego zdefiniowania. Więcej o duchowości miejsca, o specyfice genius loci mówi architekt, który stwarza i adaptuje przestrzeń”.

Ryszard Kapuściński

Marek Krajewski (ur. 4 września 1966) jest najbardziej uznanym twórcą kryminałów w Polsce. Rozgłos zdobył serią książek o Eberhardzie Mocku, pracowniku wrocławskiego Prezydium Policji. Krajewski z wykształcenia jest filologiem klasycznym, specjalistą w zakresie językoznawstwa łacińskiego. Pracuje jako wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego.

W 1999 r. debiutował powieścią Śmierć w Breslau, która została doskonale przyjęta przez czytelników i krytykę. Jego styl łączy w sobie elementy czarnego kryminału i horroru oraz nawiązuje do najlepszych tradycji gatunku. Akcja książek rozgrywa się w dokładnie zarysowanych realiach topograficznych i historycznych miasta Breslau (Wrocławia). Na serię o przygodach Eberharda Mocka oprócz Śmierci w Breslau składają się także: Koniec świata w Breslau, Widma w mieście Breslau oraz Festung Breslau.

Jego pierwsza powieść ukazała się w przekładzie na język niemiecki, a w przygotowaniu jest holenderska edycja całego cyklu.

Miłośnicy szufladyzacji porównują najczęściej styl Krajewskiego do pisarstwa Raymonda Chandlera. Twórczość polskiego autora cechuje niezwykła dbałość o szczegóły i precyzja w opisie rzeczywistości powieściowej. Jego książki są skarbnicą wiedzy o życiu codziennym dawnego Wrocławia. Publikację każdej z nich poprzedzały dogłębne studia, m.in. w bibliotece uniwersyteckiej, nad gazetami, księgami adresowymi, mapami i opracowaniami historycznymi dotyczącymi starego Wrocławia. Dla bliższego zapoznania się z anatomią człowieka uczestniczył nawet w sekcji zwłok.

W roku 2005 otrzymał Paszport Polityki w dziedzinie literatury (za cykl powieściowy o Eberhardzie Mocku z Breslau, za udowodnienie, że polski autor potrafi napisać kryminał na wysokim poziomie, jak czytamy w uzasadnieniu kapituły). Wyróżnienie to uważa za najważniejsze w swoim dorobku. Jest również laureatem Nagrody Księgarzy Witryna za najlepszą książkę 2005 oraz Nagrody Wielkiego Kalibru dla najlepszej powieści kryminalnej roku 2003.

Krajewski po zakończeniu cyklu powieściowego o Eberhardzie Mocku zamierza kontynuować literacką eksplorację rodzinnego Wrocławia.