Sa 18.05.2019

„Die Aufgabe, die uns übertragen wurde, wird dem polnischen Soldaten weltweiten Ruhm bringen.“ – 75. Jahrestag der Schlacht am Monte Cassino

Eine der wichtigsten und heftigsten Schlachten, die das Schicksal des Zweiten Weltkriegs bestimmten – die Schlacht am Monte Cassino, gekrönt mit dem Sieg des 2. Polnischen Corps, war der vierte Angriff der alliierten Streitkräfte auf die deutschen Einheiten, die das Kloster der Benediktinerabtei auf dem Hügel des Monte Cassino in Italien kontrollierten. Der Sieg der Polen brach die deutsche Verteidigungslinie und öffnete den Alliierten den Weg zur Befreiung Roms. 

Der Monte Cassino Hügel und das Benediktinerkloster an seiner Spitze waren für das deutsche Verteidigungssystem auf der sogenannten Gustaw-Linie von zentraler Bedeutung. In der ersten Jahreshälfte 1944 schlugen deutsche Einheiten, die das befestigte Kloster kontrollierten, leicht Angriffe der alliierten Streitkräfte ab, und nachfolgende Angriffe unter der Führung von amerikanischen, britischen, französischen, kanadischen, südafrikanischen, neuseeländischen und indischen Einheiten scheiterten.

Am vierten Angriff – durch die Entscheidung von General Władysław Anders nahm das 2. Polnische Corps teil, das an der Wende von 1943 und 1944 nach Italien versetzt wurde. Am 11. Mai wandte sich General Anders mit einem historischen Befehl an die Soldaten des 2. Corps: 

Soldaten!
Die Aufgabe, die uns übertragen wurde, wird den Namen des polnischen Soldaten in der ganzen Welt bekannt machen. In diesen Momenten werden die Gedanken und Herzen der ganzen Nation bei uns sein, und die Geister unserer gefallenen Waffenkameraden werden uns unterstützen. Möge der Löwe in deinem Herzen leben.
Soldaten – für den Banditenangriff der Deutschen auf Polen, für die Teilung Polens mit den Bolschewiki, für Tausende von zerstörten Städten und Dörfern, für die Ermordung und Folterung von Hunderttausenden unserer Schwestern und Brüder, für Millionen von Polen, die als Sklaven nach Deutschland abgeschoben wurden, für das Elend und Unglück des Vaterlandes, für unser Leiden und Flucht – mit dem Glauben an die Gerechtigkeit der göttlichen Vorsehung gehen wir mit dem heiligen Motto in unserem Herzen: Gott, Ehre und Vaterland voran.

Trotz der ersten beiden Angriffe, die von deutschen Truppen abgewehrt wurden, wurde am 18. Mai 1944 nach extrem blutigen Kämpfen von fast einer Woche der deutsche Widerstand gebrochen und das Kloster erobert. Am 18. Mai um 12 Uhr, auf dem Hügel des Monte Cassino, wurde die siegreiche weiße und rote Flagge gehisst. Bei den Angriffen starben 923 polnische Soldaten, 2931 wurden verwundet und 345 wurden nie gefunden. 

Die Schlacht am Monte Cassino war ein Zeugnis des polnischen Mutes und Opferbereitschaft und vor allem der Solidarität mit den anderen Nationen der Welt, die gegen den Nazismus kämpfen. Der für das Schicksal des Zweiten Weltkriegs entscheidende polnische Sieg sollte auch die westlichen Anführer an die Wiederherstellung der Unabhängigkeit Polens zu einer Zeit erinnern, als die Sowjetunion bereits die Hälfte des ehemaligen polnischen Territoriums besetzt hatte. Wie sich später herausstellte, wurden vor den Kämpfen der polnischen Soldaten am Monte Cassino bereits auf der Teheraner Konferenz 1943 von Stalin, Roosevelt und Churchill Entscheidungen über die Zukunft Polens und seiner Grenzen getroffen und später auf der Konferenz von Jalta besiegelt.

Noch während der Belagerung wurde beschlossen, einen Friedhof zu bauen, auf dem polnische Soldaten, die im Kampf gefallen sind, begraben wurden. Der polnische Soldatenfriedhof am Monte Cassino ist heute eine der wichtigsten polnischen Nekropolen.

Die Kämpfe um den Monte Cassino werden mit einer Tafel am Grab des unbekannten Soldaten in Warschau und einer Inschrift am Grab des unbekannten Soldaten in Krakau gewürdigt. 1999 wurde in Warschau in der Nähe von Władysław-Anders-Strasse und am Krasinski-Park ein Denkmal zum Gedenken an die Schlacht und ihre polnischen Helden enthüllt.

_________________________________________________________________________

„Zadanie, które nam przypadło, rozsławi na cały świat imię żołnierza polskiego” – 75. rocznica Bitwy pod Monte Cassino

Jedna z najważniejszych i najbardziej zaciętych bitew decydujących o losach II wojny światowej – Bitwa pod Monte Cassino, ukoronowana zwycięstwem 2. Korpusu Polskiego, była czwartym natarciem sił sojuszniczych na niemieckie jednostki kontrolujące klasztor opactwa benedyktyńskiego na wzgórzu Monte Cassino we Włoszech. Zwycięstwo Polaków przełamało niemiecką linię obrony i otworzyło Aliantom drogę do wyzwolenia Rzymu. 

Wzgórze Monte Cassino oraz klasztor Benedyktynów znajdujący się na jego szczycie miały kluczowe znaczenie dla niemieckiego systemu obrony na tzw. linii Gustawa. W pierwszej połowie 1944 roku jednostki niemieckie kontrolujące ufortyfikowany klasztor bez trudu odpierały ataki wojsk sojuszniczych, a kolejne natarcia prowadzone przez jednostki amerykańskie, brytyjskie, francuskie, kanadyjskie, południowoafrykańskie, nowozelandzkie i hinduskie kończyły się niepowodzeniem.

W czwartym natarciu – decyzją generała Władysława Andersa – uczestniczył 2. Korpus Polski przerzucony do Włoch na przełomie 1943 i 1944 roku. 11 maja gen. Anders zwrócił się do żołnierzy 2. Korpusu z historycznym rozkazem: 

Żołnierze!
Zadanie, które nam przypadło, rozsławi na cały świat imię żołnierza polskiego. W chwilach tych będą z nami myśli i serca całego Narodu, podtrzymywać nas będą duchy poległych naszych towarzyszy broni. Niech lew mieszka w Waszym sercu.
Żołnierze – za bandycką napaść Niemców na Polskę, za rozbiór Polski wraz z bolszewikami, za tysiące zrujnowanych miast i wsi, za morderstwa i katowanie setek tysięcy naszych sióstr i braci, za miliony wywiezionych Polaków jako niewolników do Niemiec, za niedolę i nieszczęście Kraju, za nasze cierpienia i tułaczkę – z wiarą w sprawiedliwość Opatrzności Boskiej idziemy naprzód ze świętym hasłem w sercach naszych Bóg, Honor i Ojczyzna.


Mimo początkowych dwóch szturmów odpartych przez oddziały niemieckie, po niezwykle krwawych walkach trwających blisko tydzień, 18 maja 1944 roku niemiecki opór został przełamany, a klasztor zdobyty. 18 maja w południe na wzgórzu Monte Cassino zatknięta została zwycięsko biało-czerwona flaga. W natarciach zginęło 923 polskich żołnierzy, 2931 zostało rannych, a 345 nigdy nie odnaleziono. 

Bitwa o Monte Cassino była świadectwem polskiego męstwa i poświęcenia, a przede wszystkim solidarności z innymi narodami świata walczącymi z nazizmem. Kluczowe dla losów II wojny światowej polskie zwycięstwo miało także przypomnieć przywódcom Zachodu o przywróceniu Polsce niepodległości w czasie, gdy Związek Sowiecki zajął już połowę dawnego terytorium Polski. Jak się później okazało, gdy polscy żołnierze walczyli pod Monte Cassino, decyzje w sprawie powojennej przyszłości Polski i jej granic były już podjęte na Konferencji w Teheranie w 1943 roku przez Stalina, Roosevelta i Churchilla, a później przypieczętowane na Konferencji w Jałcie.

Jeszcze podczas trwania oblężenia zapadła decyzja o budowie cmentarza, na którym pochowano polskich żołnierzy poległych w bitwie. Dziś polski cmentarz wojenny pod Monte Cassino jest jedną z najważniejszych polskich nekropolii.

Walki o Monte Cassino zostały upamiętnione tablicą na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie oraz inskrypcją na zniczu Grobu Nieznanego Żołnierza w Krakowie. W 1999 roku w Warszawie w pobliżu ul. Władysława Andersa i Parku Krasińskich odsłonięto pomnik upamiętniający bitwę i jej polskich bohaterów.

__________________________________________________________________


“The task that has befallen us will bring worldwide glory to the Polish soldier” – the 75th anniversary of the Battle of Monte Cassino

The Battle of Monte Cassino was one of the toughest and bloodiest battles that determined the outcome of World War II. 
It was the fourth assault by the Allied forces on German troops controlling the Benedictine abbey atop the hill of Monte Cassino in Italy. It ended in the victory of the Polish 2nd Corps which broke the German defense lines and opened the Allied Armies the road to liberate Rome.

Monte Cassino was the key position of the German system of fortifications in the narrowest part of the Italian Peninsula, called the Gustav Line. In the first half of 1944 Monte Cassino witnessed fierce fighting between Allied forces and German troops. Over several months German troops occupying strong positions repulsed Allied attacks. Three successive assaults by American, British, French, Canadian, South African, New Zealander and Indian forces failed. 

Allied Commander Oliver Leese asked the Polish General Władysław Anders, the commander of the Polish 2nd Corps, to join the battle of Monte Cassino. General Anders agreed, believing that Polish involvement in the battle would prove Poland’s solidarity with the nations whose freedom, like Poland’s, was flagrantly violated by Germany. On 11 May, General Anders issued a historic order to the soldiers of the 2nd Corps: 

Soldiers!
The task that has befallen us will bring worldwide glory to the Polish soldier. In these moments of trial we will be in the minds and hearts of the entire Polish nation. The spirits of our fallen brothers in arms will support us. 
Let the lion awake in your heart!
Soldiers – we march ahead with the holy motto of “God, Honor, Homeland” in our hearts, remembering Germany’s bandit attack against Poland, the German-Soviet partitions of Poland, the thousands of ruined towns and cities, the murders and tortures inflicted on hundreds of thousands of our brothers and sisters, the millions of Poles deported to Germany as slaves, the plight and sorrow of our country, our suffering and exile, with the faith in the justice of Divine Providence.

After bloody fighting that lasted almost a week the abbey was conquered. Another field of German defense, called Hitler’s Line, was broken. On May 18 at noon, a victorious white-and-red flag was hoisted on the Monte Cassino hill. The assault cost the lives of 923 Polish soldiers, 2931 were wounded, and 345 were never found. 

The Battle of Monte Cassino was a testimony to Polish bravery and sacrifice. Most importantly, it was an expression of solidarity with other nations of the world fighting against Nazism. The Polish victory was critical to the history of World War II. It was also meant to remind Western leaders of the need to restore Poland’s independence at the time when the Soviet Union had already occupied half of Poland’s territory. As it turned out later, the decisions about the future of Poland and its borders had already been made by Stalin, Roosevelt and Churchill at the Tehran Conference in 1943 and further sealed in Yalta. 

After the war, a Polish military cemetery was created on the hillside and became a national sanctuary. 

The battles of Monte Cassino were commemorated by a plaque at the Tomb of the Unknown Soldier in Warsaw and by an inscription on a torch at the Tomb of the Unknown Soldier in Krakow. A monument to honor the battle and its Polish heroes was unveiled in 1999 in Warsaw, near the Władysław Anders Street and the Krasinski Park.