Di 05.12.2017 18.00 Uhr
Polnisches Institut Düsseldorf, Citadellstr. 7

Anlässlich des 150. Jahrestages des Geburtstages von Józef Piłsudski lädt das Polnische Institut Düsseldorf herzlich zum Vortrag und zur Ausstellung „Józef Piłsudski – Staatsmann Polens und Europas“ am Dienstag, 5.12.2017, um 18.00 Uhr ins Polnischen Institut Düsseldorf ein. 

Begrüssung
Wojciech J. Poczachowski, Direktor des Polnischen Instituts Düsseldorf

Vortrag
Wojciech Markert, Józef–Piłsudski–Museum in Sulejówek http://www.muzeumpilsudski.pl/

Ausstellung
„Józef Piłsudski – Staatsmann Polens und Europas“ für das Auswärtige Amt der Republik Polen vom Józef Piłsudski Museum
in Sulejówek konzipiert.


150th anniversary of the birth of Józef Piłsudski

Józef Piłsudski, the architect of independence in 1918 and one of the most outstanding statesmen in Polish history, was born on December 5th 1867 in Zułów, in the Vilnius region. His achievements and political concepts have been a source of inspiration and heated disputes for politicians, publicists and historians in Poland.

Regaining independence in 1918 was the result of the efforts of several generations of Poles and the work of many political circles. Józef Piłsudski, the founder of the legions and the first head of state, is regarded as the true father of the Second Polish Republic. On December 5th, we celebrate the 150th anniversary of his birth.

Pilsudski was born into a landowning family, in which the independence traditions were cultivated. He became involved in political activities even while he was studying in Kharkov, from where he was expelled for participating in student protests in 1885. Two years later Pilsudski was arrested on charges of involvement in a plot to overthrow Tsar Alexander II and was deported to Siberia for five years.

Shortly after his return from exile, Piłsudski joined the Polish Socialist Party. As one of the party’s leaders, he was arrested again by the Russian authorities and sent to prison in the infamous Warsaw Citadel. At the outbreak of the Great War, he established the Polish Legions and stood at their helm, leading the Legions into territory partitioned by Russia. In 1917 the Austria-Hungary leadership demanded that the members of the Legions take an oath of loyalty to the Emperor. When he refused, along with the majority of his brothers in arms, Pilsudski was arrested and imprisoned in a fortress in Magdeburg, where he was kept until November 1918.

After the defeat of Germany, Pilsudski was released from prison and he came to Warsaw, where the Regency Council, the erstwhile highest state body in the territory of the former Polish Kingdom occupied by the so-called Central Powers, entrusted him with the supreme command of the Polish troops and the mission of creating a national government in the liberated state. On November 22, 1918, he received the official function of the Temporary Head of State – he held this function until December 1922, when the first president of the Republic of Poland, Gabriel Narutowicz, was elected. In the years 1919-1921, Piłsudski was involved in the defence of Poland’s regained independence – as the commander-in-chief he was the architect of the victories of Polish troops in the battles for the borders of independent Poland, including the Polish-Bolshevik war. The Battle of Warsaw 1920 was one of the greatest and ground-breaking battles in history –the Polish victory halted the march of the Bolshevik revolution to the west of Europe.

In 1923 he withdrew from active political life. However, in May 1926, upon disagreeing with the direction of political developments, he led troops loyal to him into Warsaw and after three days of fighting effectively forced the resignation of the regime. In the following years his functions included minister of military affairs and prime minister. In foreign policy, Pilsudski sought to maintain good relations with Western Europe.

The death of Józef Piłsudski on May 12th 1935, surprised the entire nation, and his funeral became an enormous national manifestation paying homage to the father of the independent Polish state. His body was buried in the crypt on the Wawel, where kings, statesmen and the most prominent Poles are laid to rest. His heart – in accordance with the testament left by him – was placed in a silver urn and transported to Vilnius, where it is buried in his mother’s grave in the Rossa Cemetery.


***

150. rocznica urodzin Marszałka Józefa Piłsudskiego

Józef Piłsudski, architekt niepodległości 1918 roku i jeden z najwybitniejszych mężów stanu w historii Polski, przyszedł na świat 5 grudnia 1867 roku w Zułowie na Wileńszczyźnie. Jego zasługi i koncepcje polityczne do dziś stanowią w Polsce źródło inspiracji dla polityków oraz żywych sporów wśród publicystów i historyków.

Odzyskanie niepodległości w 1918 roku było efektem wysiłków kilku pokoleń Polaków i pracy wielu środowisk politycznych. Za ojca II Rzeczypospolitej uchodzi Józef Piłsudski, twórca legionów i pierwszy Naczelnik Państwa. 5 grudnia obchodzimy 150-lecie jego urodzin.

Piłsudski pochodził z rodziny ziemiańskiej, w której pielęgnowano tradycje niepodległościowe. W działalność polityczną zaangażował się jeszcze w czasach studiów w Charkowie, z których został wydalony za udział w protestach studenckich w 1885 roku. Dwa lata później Piłsudski został aresztowany pod zarzutem udziału w spisku zmierzającym do obalenia cara Aleksandra II i zesłany na pięć lat na Syberię.

Wkrótce po powrocie ze zsyłki, Piłsudski wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. Jako jeden z przywódców partii został ponownie aresztowany przez władze rosyjskie i trafił do więzienia w osławionej Cytadeli Warszawskiej. 

W chwili wybuchu Wielkiej Wojny utworzył Legiony Polskie i stanął na ich czele. Wraz z nimi wkroczył na tereny zaboru rosyjskiego. Kiedy w roku 1917 władze austro-węgierskie zażądały od legionistów złożenia przysięgi na wierność monarchom zaborców Polski, odmówił wraz z większością legionistów złożenia przysięgi. Piłsudskiego aresztowano i osadzono w twierdzy w Magdeburgu, gdzie przebywał do listopada 1918 roku.

Po klęsce Niemiec zwolniony z więzienia Piłsudski przybył do Warszawy – Rada Regencyjna, ówczesna najwyższa władza państwowa na terenach d. Królestwa Polskiego okupowanego przez wojska tzw. państw centralnych powierzyła mu naczelne dowództwo nad polskimi wojskami oraz misję kierowania wyzwolonym państwem polskim. Funkcję Tymczasowego Naczelnika Państwa otrzymał oficjalnie 22 listopada 1918 roku. Sprawował ją do grudnia 1922 roku, kiedy wybrany został pierwszy prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Gabriel Narutowicz. W latach 1919-1921 Piłsudski był zaangażowany w obronę odzyskanej przez Polskę niepodległości – jako wódz naczelny był architektem zwycięstw polskich oddziałów w walkach o granice Niepodległej, w tym w wojnie polsko-bolszewickiej. Bitwa Warszawska 1920 roku była jedną z największych i przełomowych bitew w historii – polskie zwycięstwo zatrzymało marsz bolszewickiej rewolucji na zachód Europy. 

W roku 1923 wycofał się z czynnego życia politycznego, jednak nie zgadzając się na kierunek rozwoju sytuacji politycznej w maju 1926 roku na czele wiernych sobie oddziałów wkroczył do Warszawy i po trzydniowych walkach doprowadził do zmiany ówczesnych władz. W następnych latach sprawował m.in. funkcje ministra spraw wojskowych i premiera. W polityce zagranicznej Piłsudski dążył do utrzymania dobrych stosunków z zachodnią Europą.

Śmierć Józefa Piłsudskiego 12 maja 1935 roku zaskoczyła cały naród, a jego pogrzeb stał się ogromną manifestacją narodową, oddającą hołd ojcu Niepodległej. Ciało zostało pochowane w krypcie na Wawelu, gdzie spoczywają królowie, mężowie stanu i najwybitniejsi Polacy. Serce zaś – zgodnie z pozostawionym przez niego testamentem – umieszczono w srebrnej urnie i przewieziono do Wilna, gdzie spoczęło w grobie jego matki na cmentarzu na Rossie.