TABULATURA

specjalny sposób zapisu nut używany od XV do XVII wieku, wykorzystujący litery i cyfry. Szczególnie popularne były: tabulatura lutniowa (do gry na lutni) i tabulatura organowa (na organy). Tabulatura to również zbiór tego rodzaju utworów muzycznych.

Spośród dawnych polskich tabulatur organowych znane były: tabulatura krakowskiego klasztoru św. Ducha (z ok. 1548 roku) i tabulatura Jana z Lublina (powstała w latach 1537-1548). Drugi z wymienionych zbiorów uchodzi za najobszerniejszy tego typu w Europie.

Obecnie tabulatura jest używana jako alternatywny sposób notacji dla instrumentów szarpanych, np. gitary. Jest łatwiejsza w czytaniu, pozwala na odczyt dźwięków bez znajomości nut. Posiada wiele oznaczeń związanych ze sposobem wydawania dźwięku związanych tylko z instrumentami szarpanymi (np. slide (glissando), hammer-on, tapping). W celu dokładnego zapisu rytmiki utworu pod danym dźwiękiem umieszcza się graficzne, umowne lub ułamkowe oznaczenia długości trwania danego dźwięku.