Instytut Polski w Kijowie

5.02.2019 Śladami historycznego dziedzictwa

Okres budowy: 1720–1732, przebudowa 1744–1781

Fundator: Książę Michał Serwacy Wiśniowiecki, kanclerz wielki litewski, Jan Karol Mniszech, podkomorzy wielki litewski

Informacja o obiekcie
(opracowanie: Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA)

Pałac położony na wysokiej skarpie nad brzegiem Horynia, ufortyfikowany bastionowymi fortyfikacjami, należy do najznakomitszych rezydencjonalnych założeń barokowych położonych na Wołyniu. Od w. XIV Wiśniowiec był rodową siedzibą książąt Wiśniowieckich, potomków litewskiego księcia Olgierda, do których należał aż do połowy w. XVIII. W r. 1720 książę Michał Serwacy Wiśniowiecki, kanclerz wielki litewski rozpoczął przebudowę rodowej rezydencji według projektów francuskiego architekta wojskowego Jakuba Daprèsa Blangeya (d‘Aprèsa de Blangy). Architekt rozbudował pałac dodając skrzydła boczne i nadając całości założenia reprezentacyjny układ nawiązujący do wzorów francuskich. Prace ukończono w r. 1732. Pałac posiadał pierwotnie wspaniałe wyposażenie m.in. okazałą bibliotekę i galerię obrazów. W latach 1744–1781 kolejny właściciel Jan Karol Mniszech, podkomorzy wielki litewski, przebudował pałac. Rezydencja przetrwała w stosunkowo dobrym stanie do r. 1920, kiedy w czasie wojny Polski z Sowietami została zniszczona i obrabowana. W r. 1924 dawny pałac Wiśniowieckich został zakupiony przez Sejm Krzemieniecki i odbudowany według projektu Władysława Horodeckiego. Po zakończeniu prac budowlę przeznaczono na szkołę rzemieślniczą, dom sierot i szpital. Po zniszczeniach w czasie II wojny światowej został odbudowany w latach 50-tych w. XX i przeznaczony na szkołę.

Film zrealizowany w ramach projektu „Polska i Ukraina. Śladami historycznego dziedzictwa” współfinansowanego ze środków Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP w ramach konkursu „Współpraca w dziedzinie dyplomacji publicznej–2018”.

W ramach projektu powstało ponad 100 krótkich produkcji filmowych poświęconych wybranym obiektom dziedzictwa architektonicznego, które znajdują się na terenie Ukrainy i powstały w okresie dawnej Rzeczypospolitej. Na liście ponad setki miejsc, które zostały sfilmowane znalazły się twierdze, pałace, kościoły i in. W pracę przy tworzeniu filmów zaangażowano polsko-ukraiński zespół, w skład którego weszli historycy, publicyści, dziennikarze, organizacje pozarządowe oraz młodzież.

Realizatorzy projektu: