Instytut Polski w Kijowie

22.02.2019 Śladami historycznego dziedzictwa

Okres budowy: druga połowa ХІХ w.

Fundator: Hrabia Aleksander Czosnowski herbu Kolumna, Aleksander Woronin

Informacja o obiekcie:
Pierwsza wzmianka o Białokrynicy pochodzi z 1438 roku. W drugiej połowie XVI wieku Białokrynica znalazła się pod panowaniem książąt Zbaraskich. W 1603 warownia została zrównana z ziemią przez Tatarów, jednak trzy lata później była podniesiona z ruin przez Zbaraskich. Polski królewicz Władysław IV podczas wyprawy na Moskwę w 1617 roku przez kilka tygodni zatrzymywał się w Białokrynicy. W 1631 roku posiadaczami Białokrynicy byli Wiśniowieccy, a od 1725 – Radziwiłłowie.

Ruiny warowni kupił Aleksander Czosnowski herbu Kolumna i wykorzystując kamienie zamkowe w połowie ХІХ wieku zaczął budować rezydencję neogotycką. W 1866 roku właścicielem Białokrynicy został rosyjski filantrop Aleksander Woronin. Znacznie zwiększył rezydencję, nadając jej cechy neogotyku angielskiego (tudorowskiego). Woronin zmarł w 1890 roku i zapisał w testamencie pałac szkole rolniczej dla dzieci chłopskich. Funkcjonowała ona do wybuchu drugiej wojny światowej, a po wygnaniu Niemców szkoła została zamieniona na technikum, które mieści się tu do tej pory.

Film zrealizowany w ramach projektu „Polska i Ukraina. Śladami historycznego dziedzictwa” współfinansowanego ze środków Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP w ramach konkursu „Współpraca w dziedzinie dyplomacji publicznej–2018”.

W ramach projektu powstało ponad 100 krótkich produkcji filmowych poświęconych wybranym obiektom dziedzictwa architektonicznego, które znajdują się na terenie Ukrainy i powstały w okresie dawnej Rzeczypospolitej. Na liście ponad setki miejsc, które zostały sfilmowane znalazły się twierdze, pałace, kościoły i in. W pracę przy tworzeniu filmów zaangażowano polsko-ukraiński zespół, w skład którego weszli historycy, publicyści, dziennikarze, organizacje pozarządowe oraz młodzież.

Realizatorzy projektu: