Instytut Polski w Kijowie

27.04.2019 Śladami historycznego dziedzictwa

Okres budowy: 1761–1779 wg projektu Augusta Moszyńskiego

Fundator: Ludwika z Mniszchów Potocka, hetmanowa wielka koronna

Informacja o obiekcie
(opracowanie: Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA)

Kamień węgielny położył abp Wacław Hieronim Sierakowski w r. 1761. Kościół wybudowano z funduszy Ludwiki z Mniszchów Potockiej, wdowie po hetmanie wielkim koronnym Józefie Potockim i konsekrowano pw. Św. Trójcy w r. 1779. Budową świątyni kierował architekt–amator August Moszyński (mąż wnuczki fundatorki), który w klasycyzującej, jednowieżowej fasadzie nawiązał do kościoła pw. św. Rocha w Paryżu. Potocka w r. 1780 ufundowała przy kościele klasztor Misjonarzy, skasowany w r. 1785 dekretem józefińskim. W r. 1891 podczas prac remontowych zmieniono kształt dachu oraz wykonano nową polichromię wnętrza. Świątynia była ponownie restaurowana w latach 1926–1929. Po II wojnie światowej opuszczona, na nowo czynna od r. 1989. W latach 90–tych w. XX przeprowadzono remont.

Film zrealizowany w ramach projektu „Polska i Ukraina. Śladami historycznego dziedzictwa” współfinansowanego ze środków Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP w ramach konkursu „Współpraca w dziedzinie dyplomacji publicznej–2018”.

W ramach projektu powstało ponad 100 krótkich produkcji filmowych poświęconych wybranym obiektom dziedzictwa architektonicznego, które znajdują się na terenie Ukrainy i powstały w okresie dawnej Rzeczypospolitej. Na liście ponad setki miejsc, które zostały sfilmowane znalazły się twierdze, pałace, kościoły i in. W pracę przy tworzeniu filmów zaangażowano polsko-ukraiński zespół, w skład którego weszli historycy, publicyści, dziennikarze, organizacje pozarządowe oraz młodzież.

Realizatorzy projektu: