Instytut Polski w Kijowie

11.09.2019 Śladami historycznego dziedzictwa

Okres budowy: XVI-XVII w.

Fundator: Zamek w 1554 roku zaczął wznosić hetman wielki koronny Mikołaj Sieniawski. Obwarowania w XVII w. rozbudował Mikołaj Hieronim Sieniawski

Informacja o obiekcie
(opracowanie: Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA)

Główna rezydencja rodu Sieniawskich, z którego wywodzili się m.in. hetman wielki koronny Mikołaj Sieniawski oraz hetman polny koronny Mikołaj Hieronim Sieniawski. Nigdy nie zdobyty zamek wraz ze słynną kaplicą grobową Sieniawskich, był uważany za jedną z najokazalszych siedzib dawnej Rzeczypospolitej. Zamek ukończył w r. 1554 hetman wielki koronny Mikołaj Sieniawski. Nowy system fortyfikacji bastionowych wzniósł przed r. 1672 hetman polny koronny Mikołaj Hieronim Sieniawski, zapewne przy udziale fortyfikatora Andrea del Aqua. Budowlę zmodernizowali w latach 30-tych i 40-tych w. XVIII Adam Mikołaj Sieniawski, hetman wielki koronny i August Aleksander Czartoryski, wojewoda ruski, pod kierunkiem architekta i inżyniera wojskowego Jacoba de Logau. W XVIII w., po śmierci hetmana wielkiego koronnego i kasztelana krakowskiego Adama Mikołaja Sieniawskiego, ostatniego z rodu, zamek przeszedł w ręce Czartoryskich, Lubomirskich, a ostatecznie Potockich. Od tego czasu zaczął się upadek niezamieszkałej rezydencji, którą ostatni właściciel Jakub Potocki podarował wojsku polskiemu. W tym czasie przygotowano niezrealizowane kompleksowe projekty odbudowy dawnej warowni sieniawskich. Obecnie zamek pozostaje w stanie ruiny, trwają próby ocalenia zamkowej kaplicy. Resztki nagrobków Sieniawskich znajdują się na ekspozycji w podziemiach dawnego kościoła kapucynów w Olesku, zaś cynowe sarkofagi na Zamku w Pieskowej Skale pod Krakowem.

Film zrealizowany w ramach projektu „Polska i Ukraina. Śladami historycznego dziedzictwa” współfinansowanego ze środków Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP w ramach konkursu „Współpraca w dziedzinie dyplomacji publicznej–2018”.

W ramach projektu powstało ponad 100 krótkich produkcji filmowych poświęconych wybranym obiektom dziedzictwa architektonicznego, które znajdują się na terenie Ukrainy i powstały w okresie dawnej Rzeczypospolitej. Na liście ponad setki miejsc, które zostały sfilmowane znalazły się twierdze, pałace, kościoły i in. W pracę przy tworzeniu filmów zaangażowano polsko-ukraiński zespół, w skład którego weszli historycy, publicyści, dziennikarze, organizacje pozarządowe oraz młodzież.

Realizatorzy projektu: