5 kwietnia (wtorek), godz. 19.00 — 5 maja 2016 r. (czwartek)
1061 Budapest, Andrássy út. 32

PRACE NA PAPIERZE
Wystawa artysty László Fehéra w Galerii Platan oraz prezentacja nowego katalogu
Wystawę otworzy Anda Rottenber historyk sztuki.
Katalog zaprezentuje redaktor Wydawnictwa Scolar Tibor Babiczky

Prace na papierze, podobnie jak wcześniej obrazy olejne, „zarażają się” od siebie nastrojem, a może i przesłaniem. Seria druga bowiem, odnosząca się do czasu teraźniejszego i mówiąca o chwilach ważnych już nie dla pierwszego, lecz drugiego i trzeciego pokolenia, jest skonstruowana w sposób podobny do poprzedniej – tutaj także mamy fragmenty wycięte z czerni. Czasem są to rysunkowe warianty wcześniejszych obrazów, najczęściej autoportrety artysty i portrety jego bliskich, a także kilku przyjaciół. Użycie w obu seriach tej samej, zapożyczonej z malarstwa olejnego, metody obrazowania nie wydaje się tylko efektownym zabiegiem kompozycyjnym. Zarówno w rysunkach jak i w malarstwie czarne, płaskie połacie sa jak kosmiczna ciemna materia: pochłaniają nie tylko „didaskalia” i (najczęściej) tło pierwotnego – fotograficznego – kadru, ale też likwidują horyzont, niwelują gradację poszczególnych planów, a więc niweczą perpektywę. Niweczą też możliwość prześledzenia czy odtworzenia związków między wyłaniającymi się z nich fragmentami – między osobami i przedmiotami, architekturą czy elementami pejzażu. Czarna płaszczyzna może więc być tu rozumiana jako transfiguracja pustki, niebytu, w którym zanurzone są ludzie i fakty, i który łączy dramatis personae między sobą w czasie i przestrzeni. Bezczas i niebyt, które w obrazach i rysunkach László Fehéra mają formę czarnych płaszczyzn, są współrzędnymi wykreślającymi perspektywę inną niż renesansowa, zbieżna perspektywa kreująca iluzję głębi na płaskiej powierzchni obrazu. Mogą na przykład wyznaczać parametry czyjejś egzystencji naznaczonej niezbywalną „pamięcią pokoleń” i zdefiniowanej przez takie czynniki jak miejsce urodzenia, pochodzenie, religia, związki rodzinne.