17 listopada 2015 r. (wtorek), godz. 18.00
Lengyel Intézet, Nagymező u. 15.

W odrodzonej w 1918 roku Polsce żyło ok. 5 milionów Ukraińców, co stanowiło najliczniejszą mniejszość narodową w ówczesnej Europie (1/6 ludności Polski). Wobec nich rząd w Warszawie do wybuchu II wojny światowej nie wypracował spójnej strategii politycznej czy programu współpracy. W efekcie przedstawiciele mniejszości ukraińskiej mieli ograniczone możliwości udziału w życiu politycznym i gospodarczym, jak również w lokalnej administracji. Monografia przedstawia uczestników życia publicznego mniejszości ukraińskiej, podstawy polityki rządu II RP wobec mniejszości, dynamikę wewnętrzną – całość zakotwiczając w ramach ówczesnych okoliczności. Usytuowanie Ukraińców w Polsce daje lekcję współczesnym: jak mogą wyglądać relacje większości z mniejszością, co znaczy spotkanie dwóch nacjonalizmów, jak podejmować próby pojednania?