REPOSITION – wystawa sztuki współczesnej
Otwarcie 5 października o godzinie 19:00 w Galerii LATARKA
Przemówienie inaugurujące wystawę wygłosi historyk sztuki Szilágyi Róza Tekla
Artyści: Zsófia Magdolna Nagy, Benjámin Pelcz, Erik Tollas
Zacieranie granic zawsze należało do delikatnych domen. Jakkolwiek, na przestrzeni czasu stale odgrywa kluczową rolę w sztuce. I tak na przykład zwłaszcza tam, gdzie teoretycznie wolność nie podlega dyskusji, pojawiają się liczne ograniczenia. Co zaskakujące, wystawiający artyści odczuwają w kościach, to jak krążą wśród konwencji, które ich powstrzymują. Starają się zatem przedstawić znalezione przedmioty czy pomysły za pomocą abstrakcyjnych technik. Te pomysły otwierają oczy. Zwracają uwagę ludzi choćby na postawę Duchampa. Powstaje pytanie: kiedy i w jaki sposób rady – mades staje się dziełem sztuki? Nawet Arthur C. Danto, Octavio Paz, Thierry de Duve i Didi Huberman stwierdzili, że jest to poważny dylemat. Artyści uczestniczący w wystawie starają się dokonać repozycjonowania myśli i formy, które mają już znaczenie dla nas wszystkich. Niemniej jednak, pytanie nigdy nie zostało postawione w ten sposób, jeśli chodzi o ich istnienie.
Zsófia Magdolna Nagy (1989)
Rama, która ogranicza obraz i ramy granicy obrazu – to są punkty wyjściowe moich prac. Ciało moich wyprofilowanych, monochromatycznych płócien zostało ukształtowane w ramy. Klasyczne płótno pozostało nośnikiem. Później, również niektóre części krzesła stały się elementami struktury. Konstrukcje utworzone w ten sposób znalazły się gdzieś między malarstwem a instalacją.
Benjámin Pelcz (1988)
Moje prace odzwierciedlają wszystkie codzienne zjawiska obserwowane przez ludzi. Używam nowych, współczesnych technik rzeźbiarskich, ale jednocześnie pozostaję tradycyjny – zależy to od tematu dzieła sztuki. Jeśli chodzi o mnie, najnowsze dzieła przestrzenne, rzeźbiarskie są bardziej jak obiekty wykorzystywane do tworzenia instalacji. Nie uwzględniają tradycyjnego podejścia do rzeźby. Czasami przerywam ciągłość moich typowo konstrukcyjnych i minimalistycznych dzieł za pomocą gestu. Rama kompozycji przedmiotu jest uproszczona, co pozwala pozostawić wszystkie nieistotne szczegóły, które są niepotrzebne do nadania formy koncepcji.
Erik Tollas (1981)
Interesuje mnie wizualna i konceptualna obecność widoczności i niewidzialności. Ostatnio badałem cygańską odzież. Moje prace są definiowane przez zagubione i znalezione obiekty oraz ustrukturyzowane znaki wykonane przez ślady pędzla. Kombinacje kolorów przekształcają cały obraz, więc sama grafika sama się zmienia, należy ją interpretować w innym kontekście.
