„Jak zostałem pisarzem” to kultowa autobiografia jednego z najważniejszych polskich prozaików.
Jestem pewien, że to wszystko mogło wydarzyć się na przykład w Pradze.
To w końcu z Pragi w 1977-mym albo 78-mym przyjechał Honza ze swoimi przyjaciółmi. Przyjechali dwiema zardzewiałymi zabytkowymi skodami. Byli obdarci, długowłosi i poobwieszani ozdobami własnego pomysłu. Wyglądali bardziej ortodoksyjnie niż my. Ale my, hipisi warszawscy, posiadaliśmy wtedy dość unikatową w skali środkowoeuropejskiej umiejętność wytwarzania eliksirów zmieniających świadomość. Honza i jego przyjaciele przybyli zgłębić tę tajemną wiedzę. Chętnie się nią dzieliliśmy.
Do tej pory nie daje mi spokoju pytanie: Jakim sposobem te rdzewiejące wraki wymalowane w pacyfy i kwiaty pokonały wówczas nieco totalitarną międzypaństwową granicę. To musiał być cud. Ale cuda wówczas się zdarzały. Bez cudów życie w tamtych czasach było dość trudne, a może nawet niemożliwe.
Tak, o trudach życia w tamtych czasach opowiada ta książeczka. Andrzej Stasiuk
Uczestnicy promocji książki: Kiss Ottó, Pálfalvi Lajos, Paulovkin Boglárka, Szabó Balázs oraz Vecsei H. Miklós.
Tłumaczenie: Pálfalvi Lajos
Ambasador książki: Szabó Balázs (Szabó Balázs Bandája)
Książka została wydana dzięki wsparciu festiwalu PesText oraz Instytutu Polskiego w Budapeszcie.
Termin: 1 sierpnia (sobota), godz. 18.00
Miejsce: Svábhegyi Csillagvizsgáló
