21 marca (środa), godz. 19.00 — 18 maja 2018 r. (piątek)
LATARKA, 1061 Budapest, Andrássy út. 32
Wystawa polsko – węgierskiej sztuki współczesnej w Galerii LATARKA
Wernisaż odbędzie się 21 marca o godzinie 19.00
Artyści: Anna Kołodziejczyk, Dy Tagowska, Kamil Moskowczenko, Łukasz Huculak, Paweł Baśnik, Majoros Áron, Békesi Ervin
W tym roku obchodzimy bardzo ważną rocznicę, a mianowicie 100-lecie odzyskania niepodległości przez Polskę. W roku 1918 po 123 latach zaborów Polska stała się znów niepodległym i suwerennym państwem. W dniu 23 marca obchodzimy także Dzień Przyjaźni Polsko-Węgierskiej z okazji którego będziemy świadkami wielu programów kulturalnych, wystawa RE-VIVAL w Galerii LATARKA także jest jednym z punktów obydwu uroczystości. Na wystawie artyści z Wrocławia oraz z Budapesztu zaprezentują najnowsze prace, projekt jest formą dialogu artystów z obydwu krajów.
Nietrudno zauważyć, że architektura Wrocławia wyróżnia się na mapie Polski pewną swoistością. Mieszkańcy innych regionów Polski, scalonych w jeden organizm w roku 1918, mogą odczuwać wzmożoną obecność reliktów niemieckiej przeszłości. Jednak estetyczny uniwersalizm epoki baroku objawiając się w świątyniach dolnośląskich szczególnie poprzez dekoracje sztukatorskie stanowi pomost kulturowy który gloryfikując katolicyzm walczący z reformacją jednocześnie łączy go z katolicyzmem który w Rzeczypospolitej przeżywał okres ostatecznego tryumfu. Sztukateria jako element i zarazem zjawisko wydaje się niemal symbolicznym wyrazem charakteru regionu śląskiego w tym jego aspekcie który w nawiązaniu do tradycji materialnej jednocześnie akcentuje te formy kultury które najlepiej odpowiadają ludzkiej kondycji duchowej. Tym więc, co przede wszystkim spaja wizualnie pejzaż miejski Wrocławia z tymi obszarami kraju, które już od 1918 roku mogły cieszyć się niepodległością, jest architektura sakralna, zwłaszcza tak charakterystyczny dla obszarów katolickich barok i gotyk. Przeciętny przybysz z Podkarpacia lub ziemi sandomierskiej odnajdzie znajome z najmniejszych choćby miejscowości struktury gotyckiej konstrukcji lub barokowej dekoracji. Na tle gotyckich katedr oraz barokowych naw kościelnych to halowe i balkonowe wnętrza protestanckich zborów jawią się jako egzotyczne i obce kulturowo. Duchowe centrum Wrocławia – Ostrów Tumski – będąc także w okresie dominacji żywiołu protestanckiego ostoją katolicyzmu, stanowi jednocześnie przyczółek dla powojennej rekonstrukcji polskości. Koncepcja wystawy opiera się na analitycznym przepracowaniu wewnętrznych prawidłowości oraz wizualnych emanacji typowych dla architektonicznej struktury sakralnej kręgu katolickiego. Celem wystawy jest próba pokazania związków między symbolami tożsamości religijnej i kulturowej. Realizacje Anny Kołodziejczyk i Kamila Moskowczenki ujmują ten problem od strony strukturalnej złożoności organicznej architektury baroku i ostrej, strzelistej konwencji gotyku. Głównymi motywami obrazów Pawła Baśnika i Łukasz Huculaka są zaś architektoniczne detale, mniej lub bardziej świadomie funkcjonujące w kulturze na prawach godła identyfikującego wyraziste formacje kulturowe i organizmy państwowe. W wystawie weźmie udział także dwóch węgierskich rzeźbiarzy Áron Majoros oraz Ervin Békesi, którzy swoimi działami przestrzennymi wspaniale reflektują na prace malarskie artystów z Polski.
Bibliografia: Adam Więcek „Polscy artyści Wrocławia w wieku XVIII”, Warszawa 1956
