Mamo, ja nie chcę wojny! 1939-45 POLSKA / 2022 UKRAINA polsko-ukraiński projekt archiwalny

Otwarcie wystawy: 20 września 2022 r., godz. 11.00

Miejsce: Instytut Polski – 1065 Budapest, Nagymező u. 15.  

W otwarciu biorą udział: 

Katarzyna Ratajczak-Sowa, kierownik Wydziału Polityczno-Ekonomicznego Ambasady RP na Węgrzech

Viktória Svereniak, kierownik Wydziału Politycznego Ambasady Ukrainy na Węgrzech

Kováts Adél, dyrektor Teatru Radnóti Miklós

Joanna Urbańska, dyrektor Instytutu Polskiego w Budapeszcie

„Dziecko nie jest żołnierzem, nie broni ojczyzny, choć wraz z nią cierpi.” –  Janusz Korczak

Jest to polsko-ukraiński projekt archiwalny. Wystawa prezentuje przejmujące dziecięce świadectwa wojny – historyczne rysunki polskich dzieci z roku 1946, będące zapisem ich przeżyć z czasu II wojny światowej i okupacji niemieckiej 1939-1945, przechowywane w Archiwum Akt Nowych w Warszawie, w zespole Ministerstwa Oświaty z lat 1945–1966 oraz współczesne rysunki dzieci ukraińskich, związane z wojną tocząca się obecnie w Ukrainie, gromadzone na portalu Mom I see war. 

Celem jest pokazanie, że wojna wygląda w oczach dziecka zawsze tak samo. Niezależnie od miejsca i czasu jest wielkim złem, a dziecko zawsze jest w niej ofiarą. Podobieństwo historycznych i współczesnych prac poraża. Dzieci rysują czołgi, samoloty zrzucające bomby, pożary i eksplozje. Rysują rannych i zabitych, zrujnowane domy, mogiły. Rysują siebie i swoją rodzinę, rysują ewakuację i ucieczkę. Ale rysują też nadzieję i swoje marzenia na przyszłość. Łącząc obrazy i słowa w grupy tematyczne: walka, okupacja, rodzina, represje, opór, zniszczenia, zwycięstwo-nadzieja, chcemy podkreślić fakt, jak bardzo podobne są do siebie scenariusze wojen zaborczych. Zmienia się czas, zmienia się miejsce, zmieniają się dziecięcy świadkowie, ale wojna zawsze jest taka sama: Wojna nie widzi, nie słyszy, nie czuje. José Jorge Letria.

Wystawa plenerowa prezentowana przed Instytutem Polskim będzie czynna do 14 października 2022.