Przy wsparciu Instytutu Polskiego w Mińsku w wydawnictwie W. Сhursika ukazał się zbiór materiałów XI Białorusko-Polskiej Konferencji Naukowej „Rola imigrantów z Mińszczyzny w polskim życiu kulturalnym, społecznym i politycznym w okresie II Rzeczypospolitej”, która w ramach cyklu „Znakomici mińszczanie” odbyła się w 2019 roku w Mińsku we współpracy z Białoruskim Państwowym Uniwersytetem Pedagogicznym imienia maksyma Tanka. Materiały są poświęcone wybitnym przedstawicielom kultury i nauki, działaczom społeczno-politycznym z Mińszczyzny, którzy po podpisaniu Traktatu Ryskiego w 1921 r. wyjechali z sowieckiej Białorusi do Polski i kontynuowali tam swoją działalność.

Artykuł Romana Jurkowskiego jest poświęcony powojennemu (I wojna światowa i wojna bolszewicko-polska) „Związkowi Polaków z Kresów Białoruskich” działającemu w latach 1918–1925. Z jego tekstem koresponduje artykuł redaktor Gizeli Chmielewskiej opisujący historię powstania i losy „kolonii mińskiej” w Bydgoszczy, gdzie skupiły się mińskie rodziny ziemiańskie na czele z Edwardem Woyniłłowiczem.

Na temat genezy, kierunków i efektów repatriacji ponad milionowej rzeszy uchodźców z Królestwa Polskiego, a na tym tle, wygnania Polaków z Mińszczyzny, pisze Zdzisław J. Winnicki.

O niedokończonej ewakuacji, na podstawie szczegółowych danych archiwalnych, informuje Anatol Wieliki w tekście poświęconym na ogół nieudanym próbom wyjazdów do Polski tysięcy Polaków mińszczan w latach 20. i w połowie lat 30. XX wieku.

Krzysztof Polechoński przedstawia interesującą paletę najbardziej znanych pisarzy i literatów Ziemi Mińskiej, w tym ich późniejsze losy w Polsce Niepodległej.

Władimir Denisow przedstawia postać artysty Władysława Strzemińskiego – mińszczanina, zajmującego szczególne miejsce w historii sztuki XX wieku – w świetle dokumentacji archiwalnej zachowanej w Narodowym Archiwum Historycznym Białorusi.

Z kolei Anatol Trafimczyk prezentuje działalność Antoniego Kordowskiego, posła lewicowego ruchu ludowego w I. kadencji sejmu II RP. Autor przedstawia związki posła z miejscowym dominującym środowiskiem ludności białoruskiej na polskiej części Polesia.

Publikację zamykają interesujące teksty Eleny Daszkiewicz i  Joanny Gierowskiej-Kałłaur odnoszące się do okresu ostatniego urzędowania polskich władz samorządowych w Mińsku. Materiał został opracowany na podstawie dokumentów zachowanych w mińskich archiwach i opisuje funkcjonowanie polskiej administracji cywilnej w Mińsku Litewskim w latach 1919–1920. Jest to pierwsza prezentacja i analiza naukowa dokumentów tzw. „Mińskiego Magistratu”.

Tom chronologicznie zamyka cykl konferencji i późniejszych publikacji pokonferencyjnych. Poprzednie tomy dotyczyły między innymi prezentacji dorobku wybitnych mińszczan w zależności od rodzajów profesji i aktywności jakie prowadzili. Analizowana zatem była działalność zawodowa, społeczna oraz polityczna mińskiego ziemiaństwa i okolicznej szlachty, działaczy społecznych i gospodarczych, miejscowego duchowieństwa (głównie katolickiego), literatów i poetów, architektów, malarzy i dramatopisarzy, a także wybitnych wojskowych czy organizatorów oświaty jawnej i tajnej, wreszcie polityków działających nie tylko na niwie lokalnej. Publikacje są dostępne, miedzy innymi, w Bibliotece Instytutu Polskiego w Mińsku.