„GNIAZDO” – wystawa fotograficzna z okazji 150. rocznicy urodzin Ferdynanda Ruszczyca
Ferdynand Ruszczyc (10.12.1870—30.10.1936) jeden z najwybitniejszych twórców okresu Młodej Polski reprezentujący symbolistyczny nurt sztuki modernizmu. Urodzony w 1870 roku w Bohdanowie, zmarł w 1936 roku tamże.
Prócz malarstwa uprawiał grafikę oryginalną i użytkową, zajmował się sztuką książki i scenografią, animował i współorganizował życie kulturalne Wilna. Od 1890 studiował prawo na uniwersytecie w Petersburgu; edukację artystyczną zdobył w latach 1892-1897 w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem I. Szyszkina i A. Kuindżiego.
W 1898 odbył podróż poprzez kraje Europy, zwiedzając Berlin, Kolonię, Paryż, Dunkierkę, Ostendę, Brukselę, Bazyleę, Lucernę, Lugano, Mediolan, Wenecję i Wiedeń. Po powrocie do kraju osiadł w rodzinnym Bohdanowie.
W 1900 wstąpił do Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, z którym regularnie wystawiał. Swe prace prezentował też na dorocznych ekspozycjach adeptów Akademii Petersburskiej (do 1900), oraz w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych (od 1899). W spędzonych w Warszawie latach 1904-1907 współtworzył – wraz z Kazimierzem Stabrowskim, Xawerym Dunikowskim, Konradem Krzyżanowskim i Karolem Tichym – organizacyjne podwaliny Szkoły Sztuk Pięknych, w której objął posadę profesora. W roku akademickim 1907/1908 prowadził katedrę pejzażu w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych.
W 1908 urządził wraz z Józefem Mehofferem wielką prezentację polskiej sztuki w Wiedniu. Po osiedleniu się w tymże roku w Wilnie, porzucił całkowicie malarstwo na rzecz intensywnej działalności pedagogicznej i organizacyjnej; zainicjował szereg istotnych dla kultury artystycznej Wilna wydarzeń. Uprawiał grafikę użytkową, projektował plakaty, szatę graficzną czasopism i książek oraz kostiumy teatralne. Wniósł istotny wkład w odrodzenie miejscowego teatru; inscenizował „Lillę Wenedę” Słowackiego (1909), „Orlątko” Rostanda (1912), „Warszawiankę” Wyspiańskiego (1913), „Cyda” Corneille’a (1924) i „Noc listopadową” Wyspiańskiego (1930).
Brał udział w pracach komisji konserwatorskich oraz w obradach Komitetu Budowy Pomnika Adama Mickiewicza w Wilnie. Publikował artykuły na temat zabytków Wileńszczyzny. W okresie 1918-1919 przyczynił się do ukonstytuowania Wydziału Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Stefana Batorego, gdzie powierzono mu obowiązki pierwszego dziekana. Czytaj więcej na CULTURE.PL – Twórcy
- Rodzice Ferdynanda Ruszczyca: Ojciec – Edward Ruszczyc (30.10.1830 – 17.08.1910), Matka – Alwina z Munchów Ruszczycowa (22.07 1837 – 7.06.1918) Pochowani na cmentarzu rodzinnym w Bohdanowie .
- F. Ruszczyc – profesor Uniwersytetu Wileńskiego w stroju akademickim
- F.Ruszczyc w mundurze Wojska Polskiego 1918 r.
- Zdjęcie dworu w Bohdanowie z początku XX wieku (Jan Bułhak)
- Dwór i fragment parku w Bohdanowie
- Ferdynand Ruszczyc w gabinecie przy pracy
- Salon we dworze w Bohdanowie, przy fortepianie żona Ferdynanda – Regina
- Autoportret artysty
- Zdjęcie tzw. Starego Dworu, znajdującego się w pobliżu nowej siedziby
- Aleja prowadząca do dworu w Bohdanowie
- Zdjęcie tzw. starego dworu – wyk. Jan Bułhak
- Wnętrze starego dworu. Zdjęcie – Jan Bułhak
- Widok na stary i nowy dwór w Bohdanowie. Zdjęcie – Jan Bułhak
- Fragment parku w Bohdanowie
- Bohdanów – Widok od strony parku
- Fragment wnętrza w nowym dworze
- Zdjęcie lotnicze Bohdanowa, 1916 r.
- Mogiła Ferdynanda Ruszczyca po pogrzebie w 1936 roku
- Zdjęcie pośmiertne w Bohdanowie, 30 października 1936.
- Dyplom Orderu Legii Honorowej przyznanego Ferdynandowi Ruszczycowi
- Dokument z roku 1511 potwierdzający sprzedaż rodowego majątku Ruszczyców – Kodeń rodzinie Sapiehów