“Уніі Вялікага Княства Літоўскага з Польскім Каралеўствам: праблемы суверынітэту”
Праблемнае поле канферэнцыі:
– Тэорыя дзяржаўнага суверэнітэту ў краінах Еўропы (позняе Сярэднявечча і ранні Новы час);
– Працэсы інтэграцыі ў Цэнтральнай і Усходняй Еўропе ў XIV – XVI стст.;
– Узаемаадносіны ВКЛ і Польшчы: ад Крэва да Любліна;
– Люблінская унія 1569 г.: рэальнасць і альтэрнатывы;
– Эвалюцыя ўзаемаадносін ВКЛ з Польшчай у XVII – XVIII стст.
Рабочыя мовы канферэнцыі: беларуская, руская, польская, англійская.
Кантакты:
Васіль Аляксеевіч Варонін,
220072, Рэспубліка Беларусь, г. Мінск, вул. Акадэмічная, 1,
Інстытут гісторыі НАН Беларусі.
Тэл. + 375 (17) 284-16-31, факс + 375 (17) 284-18-70,
е-mail: v.varonin@outlook.com
Люблінская Унія – пагадненне паміж Каралеўствам Польскім і Вялікім Княствам Літоўскім, падпісанае 1 ліпеня 1569 года на генеральным сойме ў Любліне. Апісаны як рэальная унія, у адрозненне ад папярэдніх, звязваючых абедзве дзяржавы толькі асобай уладара (персанальная ўнія). Ён быў прыняты 28 чэрвеня і падпісаны 1 ліпеня 1569 г., канчаткова ратыфікаваны каралём 4 ліпеня 1569 г. У выніку паўстала дзяржава, якая вядомая ў гістарыяграфіі як Рэч Паспалітая – з агульным манархам, гербам, парламентам, валютай, знешняй і абароннай палітыкай – захоўваўся асобны скарб, дзяржаўныя ўстановы, армія і суд.
Акт Люблінскай Уніі захоўваецца ў Цэнтральным гістарычным архіве ў Варшаве.
Інтэрактыўны часопіс 🗓
