W Rosji jego poezja jest znana przede wszystkim w przekładach Władimira Britaniszskiego (wydanych w 2004 r. przez Wydawnictwo Aleteja) i Anatola Rojtmana (dwujęzyczne wydanie ujrzało światło dzienne w 2010 r. w Wydawnictwie Tekst). Wybrane utwory były tłumaczone przez takich mistrzów przekładu poetyckiego, jak Swiatosław Swiacki, Andriej Bazylewski i Michaił Gasparow. Natomiast eseje Herberta ukazały się w Wydawnictwie Iwana Limbacha w tłumaczeniach Leonida Cywjana („Barbarzyńca w ogrodzie”, 2004) i Anatola Niechaja („Martwa natura z wędzidłem”, 2013 oraz „Labirynt nad morzem”, 2015).

Dwa lata temu z okazji Roku Zbigniewa Herberta Wydawnictwo Aleteja ponownie wydało przekłady Władimira Britaniszskiego, a Wydawnictwo OGI ogłosiło drukiem nowe tłumaczenia Anatola Rojtmana. Instytut Polski w Petersburgu zorganizował spotkanie: „Dwugłos” z udziałem Andrzeja Franaszka, autora fundamentalnej dwutomowej biografii Herberta, oraz Józefa Marii Ruszara, którego monografia „Słońce republiki. Cywilizacja rzymska w twórczości Zbigniewa Herberta” ukazała się w tłumaczeniu rosyjskim w Wydawnictwie Iwana Limbacha i została zaprezentowana w Muzeum Anny Achmatowej pod koniec 2019 r.

PRZESŁANIE PANA COGITO

Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu

po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę

idź wyprostowany wśród tych co na kolanach

wśród odwróconych plecami i obalonych w proch

ocalałeś nie po to aby żyć

masz mało czasu trzeba dać świadectwo

bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny

w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy

a Gniew twój bezsilny niech będzie jak morze

ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych

niech nie opuszcza ciebie twoja siostra Pogarda

dla szpiclów katów tchórzy – oni wygrają

pójdą na twój pogrzeb i z ulgą rzucą grudę

a kornik napisze twój uładzony życiorys

i nie przebaczaj zaiste nie w twojej mocy

przebaczać w imieniu tych których zdradzono o świcie

strzeż się jednak dumy niepotrzebnej

oglądaj w lustrze swą błazeńską twarz

powtarzaj: zostałem powołany – czyż nie było lepszych

strzeż się oschłości serca kochaj źródło zaranne

ptaka o nieznanym imieniu dąb zimowy

światło na murze splendor nieba

one nie potrzebują twego ciepłego oddechu

są po to aby mówić: nikt cię nie pocieszy

czuwaj – kiedy światło na górach daje znak – wstań i idź

dopóki krew obraca w piersi twoją ciemną gwiazdę

powtarzaj stare zaklęcia ludzkości bajki i legendy

bo tak zdobędziesz dobro którego nie zdobędziesz

powtarzaj wielkie słowa powtarzaj je z uporem

jak ci co szli przez pustynię i ginęli w piasku

a nagrodzą cię za to tym co mają pod ręką

chłostą śmiechu zabójstwem na śmietniku

idź bo tylko tak będziesz przyjęty do grona zimnych czaszek

do grona twoich przodków: Gilgamesza Hektora Rolanda

obrońców królestwa bez kresu i miasta popiołów

Bądź wierny Idź