Urodził się w 1945 roku we Lwowie, studiował na UJ, debiutował w 1967, był współtwórcą krakowskiej grupy poetyckiej „Teraz” i czołowym poetą pokolenia ‘68.

Świat nieprzedstawiony Adama Zagajewskiego i Juliana Kornhausera to manifest ideowo-artystyczny poetów Nowej Fali.

W latach 70. był związany ze środowiskiem opozycji demokratycznej. Po podpisaniu protestu przeciw zmianom w Konstytucji PRL został objęty całkowitym zakazem druku. Publikował w drugim obiegu, współtworzył niezależny „Zapis”.

W stanie wojennym znalazł się w Paryżu, drukował w Instytucie Literackim Jerzego Giedroycia, w 1983 był współzałożycielem kwartalnika „Zeszyty Literackich”. Prowadził kurs „creative writing” na uniwersytecie w Houston w Stanach Zjednoczonych.

Wydał kilkanaście zbiorów poetyckich – debiutował w 1972 tomem Komunikat, ostatni to Prawdziwe życie z 2019 roku. Pisał, że poezja jest poszukiwaniem blasku. Mówił, że interesuje go wiersz, którego jeszcze nie napisał.

Tylko umarli mogą rozgościć się w poezji;

przychodzą tu jak biedni skrzypkowie

o sinych od mrozu palcach

i długo śpią na łóżkach wersów.

Opublikował 10 zbiorów esejów. Tłumaczył Raymonda Arona i Mircea Eliade.

Był wymieniany jako kandydat do literackiego Nobla, został laureatem prestiżowych nagród literackich – m.in. Fundacji im. Kościelskich, Międzynarodowej Nagrody Neustadt, nagrody im. Andrzeja Kijowskiego i nagrody Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego. Sześciokrotnie nominowany do Nagrody Literackiej Nike, dwukrotnie znalazł się w jej ścisłym finale.

Odszedł w niedzielę o zmierzchu Światowego Dnia Poezji.