Pobierał lekcje muzyki u Jana Dawida Hollanda i Józefa Elsnera. Od 1830 r. współpracował z wileńskim teatrem, m.in. komponował muzykę do spektakli i grał w orkiestrze teatralnej. Później został kapelmistrzem w trupie operowej, był organizatorem licznych koncertów (m. in. Stanisława Moniuszki) oraz spektakli, do których sam pisał muzykę (m.in. do „Świtezianki” wystawionej na motywach ballady Adama Mickiewicza). W 1842 r. zamieszkał w Petersburgu, gdzie został sekretarzem ks. Aleksieja Lwowa, autora hymnu „Boże, zachowaj cara!”. Zdobył sławę jako wykonawca, interpretator i kompozytor muzyki kameralnej, uczestnik salonów muzycznych ks. Lwowa, które odbywały się w jego domu przy ul. Karawannej 22. W 1844 r. odbył podróż po Europie Środkowej, w trakcie której w szczególny sposób zainteresował się tańcami ludowymi. W 1845 r. został kapelmistrzem Teatru Aleksandryjskiego. Komponował opery, symfonie, pieśni do wierszy m.in. Józefa Bohdana Zaleskiego i Władysława Syrokomli. Najbardziej popularną z tych ostatnich pozostaje oparta na motywach ludowych piosenka „Wlazł kotek na płotek”. Utrzymywał kontakty z wieloma przedstawicielami środowisk twórczych, m.in. z Józefem Ignacym Kraszewskim, Stanisławem Moniuszką, Karolem Lipińskim. Pochowany na rzymskokatolickim Cmentarzu Wyborskim w Sankt Petersburgu (cmentarz a tym bardziej grób się nie zachował).